Opruiming

Het is nog veel te vroeg voor de grote schoonmaak, maar we zijn alvast begonnen. Een ouderwets principe, zo'n grote schoonmaak, maar voor ons werkt het wel. Het wordt tijd voor een werkster bij ons thuis, of hoe ze een schoonmaakspecialist tegenwoordig ook noemen. Maar dat is nog niet zo heel simpel te regelen. Je moet iemand wel kunnen vertrouwen met je spullen en eventueel je sleutel, als je al iemand gevonden hebt die voor een redelijk tarief wil werken. En dan bedoel ik echt niet dat het op een koopje moet, maar 15 euro per uur is toch wel ongeveer ons maximum.

Dus gewoon de grote schoonmaak. Beginnen bij het begin, dus boven en bovenop de kast. Daar heb ik dozen uitgezocht en gesorteerd, stof weggeveegd, lappen en bollen wol uitgezocht. Sokken gesorteerd en met droeve ogen een paar zeer geliefde maar toch echt versleten exemplaren in de prullenbak gegooid. Alle shirts en broeken en truien van de legplanken gehaald, opnieuw opgevouwen en gekeurd op bruikbaarheid. Alle hangende kleren geïnspecteerd, 2 broeken op de naaikist gelegd om te repareren en nog wat in een zak gestopt om weg te geven. Er zijn weinig kleren die ik bewaar als ik ze langer dan een jaar niet draag, maar 1 shirt wat ik ooit zelf geborduurd heb maar niet meer draag kan ik nog niet wegdoen. Verder is het mooi uitgedund.

De foto’s en kaarten van vakanties zijn ook uitgezocht en netjes in dozen gesorteerd. We kunnen nog wel wat nieuwe dozen gebruiken, van die mooie met versterkte hoekjes en labeltjes. En het is hoog tijd voor een nieuwe likspatel in de keuken, en het is hoog tijd voor een nieuwe kaas en belegdoos voor in de keuken. Tijd voor Ikea dus, en dat gaan we morgen doen. Je moet toch een excuus verzinnen nietwaar?

Waarom we nu al aan de schoonmaak zijn en niet wachten tot het voorjaar? Nou, in het voorjaar zijn we meestal drukker met de moestuin. Daar rijpen de plannetjes nu voor, de indeling moet nog gemaakt worden. Maar de vorig jaar gewonnen zaden zijn vandaag al gesorteerd. We weten wat er geplant kan worden, nu nog kijken waar we ruimte voor hebben. Daar is altijd veel te weinig van. Als het moestuincomplex niet helemaal aan de andere kant van de stad lag hadden we al lang een volkstuintje. Misschien eens in het naburige dorp kijken, daar ligt het complex aan onze kant. En daar gaan we toch al lang heen voor de kaasboer, de dierenarts en vaak de supermarkt. Dan hebben we mooi ruimte voor courgettes en pompoenen. Als de schoonmaak klaar is mag ik daar weer van dromen.

Mutsen en taarten

Het thema van vandaag was: Muts. Ik zoek wol om een mooie muts voor echtgenoot te breien. Hij heeft eerder een koud hoofd dan ik, en met deze koude winter had hij er goed last van. Hij heeft ook wel een muts, een hele mooie zelfs. Met een klein reliëf van Eric de Noorman, uit de strips voorop. Maar die muts kruipt op, en dan heeft hij nog steeds geen warme oren.

Ik brei graag, dus ik wil best graag een muts voor hem breien. Maar het moet nog wel aan wat voorwaarden voldoen. Vandaag wouden we op zoek naar wol, we moesten toch brood halen. Maar het is aan het eind van het seizoen, dus mooie wol is moeilijk te vinden. Aubergine moet het worden, en niet te dik. Verder moet er een patroontje in, moet hij lekker over de oren kunnen en wil ik m dubbel breien. Geen grote toeters en bellen mogen er aan de muts, maar een beetje fantasie ga ik wel gebruiken.

Verder kwam ik in de supermarkt een verpakking tegen om heel makkelijk zelf taart te maken zonder bakken, en dat vond ik wel handig. We hebben een combimagnetron, en dat is handig voor ovenschotels maar niet goed genoeg voor gebak. Nou kun je ook anders taarten maken, gewoon in de koelkast. Dat gaat nu ook gebeuren met 2 lagen cake en daartussen een kwarkvulling, ik denk dat ik citroensmaak ga maken. Chocoladetaart kan ook zonder bakken, ik zal hier de recepten eens neerzetten.

Citroenkwarktaart

1 grote cake
citroenrasp
citroensap
200 ml slagroom
500 gr kwark
100 ml water
4 blaadjes gelatine (of agar agar)
suiker of zoetstof naar smaak
poedersuiker

Snij iets meer dan de helft van de cake in heel dunne plakken. Leg daarvan 2 laagjes kruiselings over elkaar en snij een rondje uit met behulp van een bakvorm. Verkruimel de restjes en kapjes, druk die onder in de bakvorm goed aan en sprenkel er wat citroensap over. Week de gelatine in koud water. Sla de slagroom goed stijf. Breng het water aan de kook, smelt de gelatine erin. Haal de pan van het vuur en roer de gelatine die iets afgekoeld is door de kwark. Roer citroenrasp en een eetl. citroensap door de kwark. Voeg suiker of zoetstof toe tot het mengsel iets te zoet is. Schep dan heel voorzichtig ¾ van de slagroom door het mengsel. Stort dit op de taartbodem en bedek met de cakelaag. Laat minimaal 1 uur opstijven in de koelkast. Maak de taartrand los, bestrijk de zijkant met de overgebleven slagroom en bestrooi de bovenkant met poedersuiker.

Chocoladetaart

150 gr chocoladevolkorenbiscuit
75 gr boter
120 gr witte chocolade
120 gr pure chocolade
4 blaadjes witte gelatine (of agar agar)
100 ml melk
500 ml slagroom

Verkruimel de koekjes. Smelt de boter en meng het met het koekkruim. Druk met de bolle kant van een lepel aan in een met bakpapier beklede springvorm. Klop de slagroom stijf. Week de gelatine in koud water.

Breek de chocolade in stukjes in aparte kommen. Laten smelten op een laag wattage in de magnetron. Breng de melk aan de kook en los er, van het vuur af, de goed uitgeknepen gelatine in op. Roer de helft van het gelatinemengsel door de gesmolten witte chocolade en de andere helft door de gesmolten pure chocolade. Laat de beide mengsels afkoelen, maar niet helemaal opstijven.

Schep voorzichtig de helft van de slagroom door de witte en de andere helft door de pure chocolade. Schep de beide kleuren mousse zo in de vorm dat er een mooi effect ontstaat. Strijk de bovenkant glad met een warme spatel. Laat de taart minimaal 2 uur opstijven in de koelkast.

Bolletjes van de markt

Na dagen regen en triestigheid was het zaterdag eindelijk weer eens droog. Heb ik wel eens gezegd dat ik eigenlijk altijd zomer wil en niet zo van de winter hou? Ik geloof van wel. In ieder geval: weer om er op uit te trekken, dus maar eens even naar de plaatselijke markt. De parkeergarage was vol, dus we moesten creatief parkeren. Dat is prima gelukt, eigenlijk nog dichter bij de markt op een plekje wat net vrijkwam toen wij aan kwamen rijden. Beter dan in de rij voor de ingang van de garage. De markt was vol en leuk, alleen de lappenkraam was er niet. Wel de viskraam (2x kibbeling en 5 haringen) de kettingenkraam (rood glas) de groenteboer (mèn wat duur!) De notenboer (maar dat hadden we bij onze wekelijkse boodschappen al gehaald) en de broodbus (kaasuien brood en kaiserbrötchen.)

Wat ze niet hadden was damessokken. Nou ja, niet, er stonden maar liefst 2 kramen vol sokken op de markt. Maar geen sokken voor mij. Ik hou niet van dat saaie, ik heb het liefst vrolijke kleurtjes en taferelen en streepjes en zo. Maar alles wat er nog was; donkerbruin, donkerblauw en zwart en dan ook nog effen zwart. Behalve 1 paar met een gedrukte paarse vlinder erop, maar dat was belachelijk duur. €3,95 voor een opgedrukte vlinder die je bij de eerste wasbeurt gewoon ziet wegvliegen.

Dus de stad nog maar even in, op zoek naar sokken bij de Hema (die hadden echt leuke, maar alleen in kleine maatjes en ik heb nou eenmaal ongeveer schoenmaat 41½) en de V&D (mèn wat duur!) en wat saai! Gewoon geen sokken gekocht dus, en ach, niemand ziet de gaten zolang ik nog dichte schoenen draag. Bij de V&D wel een mooi boek gevonden, en als we dat niet echt hadden willen hebben was de rij voor de kassa gewoon belachelijk lang. Bovendien moest de dame voor ons heel erg lang heel erg diep in de tas graven voor het geld gevonden was. De dame voor ons was niet zo fris, letterlijk en figuurlijk niet.

We zijn niet gewend aan een parkeerplaats waarbij je vooraf de tijd moet vaststellen, dus eigenlijk was het wel weer tijd om naar de auto te gaan. Maar we waren ondertussen vlakbij de kookwinkel, en al zo lang op zoek naar een pan om poffert in te bakken. Dus even vragen, kan geen kwaad. De prijs was best acceptabel (nou ja, eigenlijk wel duur, maar nog nooit goedkoper gezien) dus we zijn nu de trotse eigenaren van een poffertpan. Met recept nog wel, dus dat gaan we binnenkort in het weekmenu verwerken. Het is ook echte winterkost, dus dat kan mooi op het lijstje.

In onze haast om op tijd bij de auto te komen kwamen we nog langs een speelgoedwinkel met hele bakken vol ratten van pluche….lichtblauwe ratten van pluche….Remy! De film was erg leuk, wil ik binnenkort wel weer eens zien. De pluchen rat is ook erg leuk, erg knuffelbaar en hij vindt het wel fijn in dit huis. We houden beide ook veel van kaas en spek en lekker eten, een waar paradijs voor een rat.

Omdat vandaag zelfs de zon scheen was het hoog tijd voor weer eens een wandeling. Vanwege algehele grieperigheid en in het bijzonder buikgriep niet te lang, maar wel lekker even het bos in. Gewoon ons gele rondje bij de heksenboter. Het was wel leuk in het bos, al is daar nog geen nieuw leven te bekennen. Af en toe een paddestoel, meer restanten van oude paddestoelen. Zoals de boompuisten en gepofte aardappelbovist en de korstzwam op de overzichtsfoto.

En we zijn nog even naar een open veld gewandeld om van de zon te genieten. Daar was een valk aan het bidden. Op mijn eenvoudig fototoestelletje blijft er niets over dan een blauwe lucht met contrails (condensatiestrepen van vliegtuigen) maar als je erg inzoomt zie je de biddende valk. En er vlogen heel veel ganzen, gakkend op zoek naar nog een veldje om te grazen. Nog even en dan vliegt er weer meer in de lucht. Hoop ik dan maar, want in de tuin kondigt de lente zich wel aan. In het lied van de vogels en de knoppen die bovenkomen. Nog even geduld. Nog heel even dan.

Resultaat

Het resultaat van het bezoek aan de kapper, wel even onherkenbaar gemaakt. Anders he?

Kapper

Morgen om 12 uur gaat bij de kapper de schaar in mijn lange haar. Niet dat ik dat zo'n ramp vind; ik ben dit al een half jaar van plan. Het uitgezochte en uitgeprinte kapsel ligt al die tijd al bij het toetsenbord, ik heb er al heel wat keren naar gekeken. De bankrekening stond niet toe dat ik ook echt ging, tenminste, dat was mijn excuus. Dat was ook echt wel zo, maar tegelijk vind ik het eng om naar de kapper te gaan. Er zijn weinig kappers die met mijn lange haar om kunnen gaan. Omdat ik een dikke bos haar heb wordt er meteen gedacht dat ik ook wel dik haar zal hebben, en het tegendeel is eigenlijk het geval. Ik heb heel fijn haar, met een hele dichte inplanting.

Mijn lange haarbos ben ik nu trouwens wel echt zat. Ik laat het wel vaker lang worden en tot op zeker hoogte is dat altijd wel fijn. Je vlecht het nog eens in, doet er 1 staart in of 2, vlechten, spelden, opgestoken etc. Maar vanaf een lengte zo net onder je beha-sluiting is het niet meer fijn om lang haar te hebben. Het blijft overal in hangen, het hindert je bij het aankleden. Borstelen is een dagtaak, wassen een probleem en het vreet shampoo en masker.

Bovendien is het niet meer te verven, en ik haat het om het toe te geven, maar ik wil het wel weer verven. Ik voel me niet te jong om grijs te worden, maar het ziet er zo dof en afgeleefd uit nu. En dan lang dun droog haar bij vorst, de vonken komen er af. En het duurt 24 uur voor het droog is, dus je moet echt een planning maken wanneer je je haar kunt wassen en dan weer buiten kunt lopen. Ik kan het je uit ervaring vertellen: buiten lopen met bevroren haar is niet fijn. Ik zal het niemand aanraden.

Dus morgen gaat het gebeuren. Knippen tot net boven de schouder en een verfje er in. Ik zat te aarzelen over paars, maar ik denk dat ik het bij donkerbruin ga houden, met een highlight erin. Ikke blij, echtgenoot niet. Nou ja, niet, zolang het maar geen echt jongenskoppie is heeft hij geen bezwaar. Maar hij zou het het liefst tot op de grond zien hangen. Hebben de meeste mannen dat eigenlijk, die voorkeur voor lang haar bij dames?

Pimpelpaarse dinsdag

Het begrip blauwe maandag ken ik vooral op zijn Nederlands: kortdurend en makkelijk vergeten. Tegenwoordig is de blauwe maandag ook de veel te letterlijke vertaling van Blue Monday, trieste maandag dus. Daar heb ik maar even niet aan meegedaan. Ik heb de was weggewerkt, gestreken, gekookt, alvast lekkers voorbereid voor het inauguratiefeestje van vandaag. Tja, we gaan gourmetten, omdat het toch wel een heel bijzondere dag wordt.

Martin Luther King dag, daar heb ik wel aan meegedaan. Nou ja, intensief beleefd dan. CNN zond de complete rede uit de zomer van 63 uit en daarna een interview met 1 van de tekstschrijvers. Het was wel bijzonder. Maar het meest bijzonder was wel dat de strijd gestreden werd op zo'n nette manier, met opgeven hoofd en zonder geweld. Van de opstand in China zal me altijd het beeld bijblijven van de man met de boodschappentassen die voor de tank ging staan. En van de afschaffing van de apartheid is Rosa Parks mijn absolute held. Ze ging niet met de bus om in opstand te komen, ze ging niet met de bus om uit te rusten, ze ging met de bus om naar huis te gaan. En ze ging zitten omdat ze moe was. Zo simpel zat het, en niet anders.

Vandaag heb ik uitgeroepen tot Purple Tuesday en daar heb ik ook maar zo’n klompenvertaling van gemaakt. Als we toch elke dag en elke week gaan toewijzen kan dat er ook nog wel bij. En hoewel cliché, het is een goede tijd om goede voornemens te evalueren. Zijn die van mij al gebroken? Ik dacht het niet. Ze zijn namelijk niet zo een twee drie te realiseren. De grote vakantie vieren gaat pas in de tweede helft van dit jaar gebeuren. De voorpret vieren we volop. We kwamen er achter dat de hot springs waar we overnachten een wel super-de-luxe kuuroord naar Duits model is. En dat in zo’n heel apart landschap. Voornemen 1 lukt nog wel.

De harde schijf installeren? Ach, dat heeft geen haast. Voorlopig ben ik wel bezig mijn bestanden op te schonen. Doel 2 ook gerealiseerd. Doel 3, zelfgebakken brood eten en minder snoepen begint ook weer te lukken. Meer wandelen lukt ook, alhoewel nou net gisteren niet. Maar vandaag wandel ik naar de kapper, als ik er 1 kan vinden tenminste. Lang haar is helemaal niet handig of goedkoop, het wordt hoog tijd voor een kapper.

Nog meer? Nou, eigenlijk weet ik niet eens meer wat er nou in dat lijstje stond, en dat is ook niet belangrijk. Ik hou aardig mijn huishouden bij (bleergh) en ik ruim af en toe wat extra’s op of maak wat extra’s schoon (bleergh). Gisteren is de was van een week weggewerkt, gestreken en opgeborgen (bleergh). Omdat ik niet meer kon slapen sinds 5 uur vanmorgen is ook de administratie nu weer volledig bijgewerkt (iets minder bleergh). En vanmiddag gaan er brieven en e-mail de deur uit. Genoeg? Ik dacht het wel, straks nog even slapen. Want vanmiddag wil ik me goed genoeg voelen om de inauguratie te volgen. Geen wereldwonder, maar wel goed nieuws.

Geel en wit

De krokussen komen uit, al 4 gele bloemen. Misschien is geel gewoon de eerste kleur krokus die opengaat, misschien was de zak gemengde krokussen niet zo gemengd als gepland. Ik hou erg van krokussen, zo in een grasveld kondigen ze de eerste dagen aan dat je weer buiten kunt zitten eten. Met je boterham op een bankje, schemerig de voorjaarszon door de nog kale takken en allerlei kleuren krokussen die het groen van een stukje park opleuken; zalig.

Zo in een potje zijn krokussen weer heel anders, heel mooie bloemen eigenlijk. Geel met zwarte aders, fijne meeldraden en stamper, saffraangeel (goh?) en het valt op hoe ongelofelijk stevig de bloem is die ontstaat uit dat frêle blad, smaller dan de gemiddelde grasspriet. Wat een werk, en dat alles nog voordat er veel insecten zijn.

Zowel hyacint als krokus zijn duidelijk helemaal ingesteld op bezoek van de hommel, het meest wonderbaarlijke vliegende bestuifmiddel dat er bestaat. Natuurkunde kan veel verklaren, maar moeder natuur heeft ze een loer gedraaid met de hommel. Het kan niet, het zou niet mogen kunnen, maar de hommel vliegt toch. Bij een magere 2° tot 6° C vliegt dat beestje alle voorjaarsbloemen al af. Hij/zij heeft een eigen thermostaatje en voelt een genoeglijke ruim 30° in de vacht van haren die goed isoleren. Een wauw voor de hommel!

Jammer dat het nog niet zo ver is, maar weer eens ben ik blij dat de voorjaarsbloemen binnen al bloeien. Niet dat er geen ander voorjaarslied klinkt. Op de draadjes bij de vetbollen zitten dagelijks de spreeuwen elkaar al het hof te maken. En de roodborst is weer terug, al laat hij zichzelf minder in onze tuin zien. Hij en zijn vriendinnetje, want ze zijn duidelijk met z’n tweeën. Nog even en dan gaan ze een nestje bouwen. En zeker op een grauwe dag als vandaag denk ik: “Was het maar weer voorjaar!”

Point and click

Als ik grieperig of verkouden ben kan ik me niet zo goed concentreren. Normaal heeft een goed boek voor mij zo’n 1000 bladzijden en lees ik er meerdere per week, maar met een kop vol snot heb ik een voorkeur voor stripverhalen. Geen probleem, we hebben een hele wand vol thuis. Gisteravond ben ik maar eens in de serie Suske en Wiske gaan neuzen, boven nummer 200. Daarvan ken ik er maar weinig, die zijn hooguit 1x gelezen.

Maar mijn tijd buiten bed breng ik ook door met stripverhalen. Maar dan met virtuele verhalen, en verhalen die nog niet vast staan. Het speltype heet point and click, maar ook wel roomescape. Heerlijke mooie grafische kleine verhalen, waar je doorheen moet met puzzels en vernuft. Ik zoek geen lange uit, hoewel sommige series wel leuk zijn.

Wat ik ook erg leuk vindt is dat je ze eigenlijk altijd wel kunt spelen, welke taal en cultuur er ook in voor komt. Russisch, Israelisch en vooral Japans komen vaak langs. Ik weet echt niet wat alle woorden betekenen, en soms maakt het dat wel moeilijk. Bovendien is de engelse versie vaak zo slecht vertaald dat je daar niet veel wijzer van wordt. Maar verder is het wel leuk om op eigen houtje te begrijpen dat de volgorde paars groen blauw is, en cijfers zijn in elke taal tegenwoordig hetzelfde.

Wat me alleen wel tegenstaat aan japanse spelletjes is de wreedheid die er soms in voorkomt. Ben je al 5 nivo’s lief tegen een poes, moet je opeens de poes opensnijden om verder te kunnen. Dat doe ik dus niet, zelfs niet virtueel. Vroeger heb ik wel eens een paar minuten Wolf gespeeld, maar ook daar stond het bloed en slachten me tegen. Dan liever de baby Bamba, die zijn chips terug moet veroveren op een eekhoorn. En op het eind van het verhaal worden ze dikke vriendjes. Wat nog steeds zo is in deel 2. Dat zijn nog eens verhaallijnen.

Voorjaarsbloemen

De tuin staat aardig vol. Dat hebben we knap gedaan in 3 jaren. De tuin was verdeeld in twee vlakken toen we het huis kochten: Voor lagen waaltjes, achter waaltjes, tegels en gras. Er was niets aan gedaan, haast niets wat bloeide en het getuigde van grote treurigheid. Wat er wel was: een pergola zonder begroeiing, met bolletjes kerstverlichting. En een afdakje met een koelkast voor bier, gekleurde lampjes en een dartboard. Alles voor de moderne tokkie zullen we maar zeggen.

Het gras is ondertussen compleet verbannen uit de tuin, alleen een heel klein polletje ten bate van de haarballen van de kat mag blijven staan. Verder zijn beide tuinen een bron van grote vreugde. Voor staan sierplanten en een enkel eetbaar gewas, achter is een moestuin met hier en daar een bloem. Mooi, eetbaar, lekker, genieten van het werk en van het uitzicht. Maar eigenlijk wel vol.

Vorig jaar in het tuincentrum wou ik dus ook langs de bollen lopen zonder te kopen. Nou ja, misschien een sneeuwklokje kan er nog bij. Of wat sierui als het mooi is, die komen niet zo vroeg boven de grond. De trommelstokjes doen het niet zo goed meer, er mag wel wat vervanging in.

Het eind van het liedje was dat ik toch thuiskwam met van alles: hyacint, narcis, krokus, tulp en sneeuwklokje. Maar nu niet voor in de tuin, maar voor in bakjes voor in huis. Het is wel wat veel geworden, maar alles is in potjes gestopt om direct na de kerst vrolijke kleuren in huis te brengen. En dat is gelukt. Vlak voor de vorst vonden we onder de te snoeien struiken nog een pot met narcissen en tulpjes, helemaal vergeten dat die er ook nog was.

Ondertussen zijn de narcissen al uitgebloeid, en bloeien de eerste bewust geplante bollen. Vier van de 5 hyacinten bloeien, in 2 potjes. Volstrekt willekeurig geplant blijkt het ene potje alleen paars-blauwe te bevatten, het andere potje een witte en nummer 5 moet nog gaan bloeien maar lijkt ook licht van kleur te worden. Ik vond het te mooi om over te slaan, zoveel vreugd beleven we van het uiterlijk en de geur van die bloemen. En de bollen gaan daarna toch gewoon de tuin in, er is altijd nog wel ergens een plaatsje waar ze aan kunnen sterken voor volgend jaar.

Er staan ook al krokussen binnen, en sneeuwklokjes, maar die moeten nog gaan bloeien. De andere bakjes staan in de kas, om langzamer wakker te worden. Gezien de prijskaartjes op de bakjes bloemen was het een goeie zet om zelf potjes te vullen. Het goedkoopste bakje kostte €6,95 en er stonden zelfs bakjes van rond de €25! Dat wordt nog wel wat goedkoper als er meer bloemen met minder stookkosten boven komen, maar ik vond het stiekem wel leuk dat ik nu ook al bloemen op tafel heb. En voor nog geen €10 blijft dat ook de komende weken nog wel even zo.

Spierpijn

"Spierpijn in je bovenbenen, kent u die uitdrukking?" Als je dominee Gremdaat niet te vaak hoort wordt ie leuker. Zo af en toe gebruik je de zinsnede "Kent u die uitdrukking?" en dan komt automatisch het toontje van dominee Gremdaat naar boven. Verder is de uitdrukking "Met spekjes enzo." blijven hangen bij mij, die komt ook altijd in zijn slissende manier van praten langs.


Ik heb spierpijn in mijn bovenbenen, en toch ga ik zometeen weer wandelen. Gisteren ook nog gedaan, naar het stadsbos. Of stadspark, net hoe je het wilt noemen. Onder de bomen is de grond nog goed bevroren, en zijn de paadjes nog glad. Het bruggetje zonder leuning heb ik maar vermeden, dat vond ik te eng. Maar even doorlopen tussen de oude bomen is heerlijk. Die bomen zijn ouder dan de meeste bossen hier. Misschien dat er op de Veluwe ouder bos is, maar in de rest van het land staan de monumentale bomen toch echt bij oude huizen en in oude parken.

Wandelen is de enige remedie tegen lappenmand die bij mij echt werkt. Tegen de rugpijn (een jaar geleden ongeveer begon de spit die me 6 weken thuis hield) tegen de snotverkouden kop (nou ja, mond open en doorstiefelen maar, maar erger wordt de verkoudheid er niet van) tegen de muizenissen in die kop. En al is het weer vandaag ronduit somber, ik wil toch even een eindje wandelen. Ik moet nog brood halen, en melk (zelfs de houdbare is op, terwijl we haast nooit melk gebruiken) en kijken of er oliebollenmix over is in de supermarkt.

Dat is namelijk heel makkelijk te gebruiken om rozijnebrood te maken, en dat is wel lekker voor in het weekend. De broodbakmachine staat hier toch heel vaak aan, ook op dit moment. Het is een nieuwe, de doos staat nog in de kamer. Die is geclaimd door de Abbessijn, en als een Abbesijn iets claimt dan blijf je er van af. Nu draait er duits roggebrood in de machine, goed om mee te nemen naar het werk. En de droger staat nog aan, dus ik kan het huis nog niet veilig verlaten.

Maar straks trek ik de stoute schonen aan en ga ik wandelen, door de regen, doro de kou. Soms wou ik dat ik niet zo dapper was.

2x Drentsche Aa

Gisteren liepen we bij de voorde bij Papenvoort, een rondje wat we wel vaker maken. Het viel ons op dat het struikgewas langs het pad ernaartoe goed gesnoeid was, en dat had een reden. Het pad naar de voorde is flink aangepast, met nieuwe hekken en overstapjes, 4 nieuwe. De 2 oude hadden ze nu wel weg kunnen halen, die hebben geen echte functie meer. De nieuwe staan langs koeiepaden, de koeien kunnen niet meer door de voorde en er is een brugje gebouwd. Wel mooi en effectief, maar ook wel wat veel van het goede. Voor mensen die niet zo goed klimmen is het nu bijkans onmogelijk om nog te komen kijken.

Er zat een witte reiger bij de voorde, een enorm exemplaar.Misschien een grote zilverreiger, wellicht een blauwe reiger met een genetische afwijking. Even verderop zat een winterkoninkje ons weg te schelden. "Van mijn terrein lummels, wegwezen!" En dat lukte; wij zijn doorgelopen. Ondanks het sombere weer was het een leuke wandeling, langs het Rolderdiep. Het water was alleen ijsvrij door de beweging, langs de oevers en zodra het ook maar even stilstond lag overal ijs.

Vandaag hebben we een ander stuk Drentsche Aa verkend, vlakbij Ekehaar. Van het sluisje waar we in de zomer vaak komen tot de N33. Daar kun je onderdoor, wat een lange wandeling stukken aangenamer maakt. Weer zagen we de witte reiger, we nemen aan dat het dezelfde is. Weer winterkoninkjes, zeker meer dan 1. roodborstjes, een stelletje. Kramsvogels en koperwieken en eenden en nog meer fraais.

Vlak voor zonsondergang kwam er een groepje ganzen overvliegen met een wat vreemd klagelijk geluid. Tenminste; ik dacht eerst dat het ganzen waren, maar het waren kraanvogels. Heel bijzonder om die te horen en te zien, 12 stuks in een mooie V-formatie. Het was toch al een verrassend mooie wandeling, met een groepje reeen die een paar keer langs kwamen rennen. Met vistrappen en veel hoogteverschil en veel meer om te zien dan de kaart doet vermoeden.



In de boom naast de auto zat een groepje puttertjes te kwetteren en op de terugweg vloog er een enorme zwerm spreeuwen over de weg. Op de ijsbaan was het nog een drukte van belang, het zag er gezellig uit. Ik ben niet zo’n wintermens, voor mij mag het altijd zomer zijn. Maar als het dan winter is, dan is dit wel een prachtige winter. Beter dan een kwakkelwinter, als het voelt als 6 maanden herfst met veel regen. Dan maar sneeuw en ijs.

Weekmenu

Elke week fabriceren we weer een weekmenu, dat is makkelijk voor het halen van de boodschapjes in 1x. Nu zit er nog aardig wat vlees in de vriezer, dus veel boodschappen hebben we niet nodig. We rijden meestal even naar de Lidl, daar is het makkelijk parkeren en in het bijbehorende winkelcentrum zit eigenlijk alles wat we verder zouden kunnen wensen. Een schoenmaker, kaas-notenboer, boekhandel, groenteboer, slager, bakker, dierenwinkel, slijter en nog een paar winkels.

Voor week 3 wordt het als volgt:

vr 9 biefstuk champignons, aardappelen en groente
za 10 chili con carne
zo 11 varkenshaas, kaassaus, bloemkool, aardappel
ma 12 boerenkool
di 13 nasi met loempias
wo 14 spaghetti met zalm in dilleroomsaus
do 15 prei ovenschotel

Wel een beetje luxe als ik het zo bekijk, maar het meeste hebben we gewoon nog in huis. Gehakt en kip liggen meestal wel uit de aanbieding in de vriezer, de varkenshaas is over van de feestdagen (toen hebben we gewoon boerenkool gegeten) roomsaus is 1 van onze favorieten bij de pasta, zo uit een pakje houdbare slagroom.

Ik klaag wel eens, maar ik heb niks te klagen. Als je na 5 maanden geen loon nog zo kunt eten valt het eigenlijk nog wel mee. Eigenlijk.

Strooigoed en overpeinzingen

De laatste dagen heb ik me erg ziek gevoeld. Veel hoofdpijn, veel pijn in de rug en gisteravond het middenrif en de pijnstillers kwamen er maar nauwelijks overheen. Ik was dan ook blij dat ik vannacht weer eens fatsoenlijk een paar uur geslapen heb zonder nare dromen en pijn. Vanmorgen was het nog goed donker toen ik wakker werd en de kat lag heerlijk beneden te knorren. Het was 17 graden, lekker warm, maar wel slim om de leidingen goed open te houden. Zelfs de kas is verwarmd bij dit weer, al is het daar maar 5 graden.

Ik keek achter het gordijn en zag een witte wereld. Heel mooi, maar wel moeilijk voor de vogels. Ik had juist gisteren extra voer gestrooid. Tot nu toe konden de mussen het nog wel redden met wat er van de vetbollen viel, maar met de extreme kou van de afgelopen dagen werd dat al wat weinig, dus ook maar appel en strooivoer op de grond. Wel eng voor die kleintjes, maar onze tuin is redelijk vrij van buurtkatten omdat onze eigen poes er vaak rondloopt. Die overigens vanmorgen nog geen witte pootjes gehaald heeft.

Dus ik liep nog in het donker met een trui en jas en laarzen over de pyjama buiten naar de garage voor strooivoer. Ik ben niet zuinig geweest, ook boven op de barbecue en in wat bloemenborders gestrooid. Dat levert mooi onkruid op in de zomer. Nu het ondertussen buiten licht is geworden zie je het resultaat. Niet dat ze stil willen zitten voor mijn camera, maar ik heb ze toch maar even vereeuwigd. Gewone huis tuin en keukenvogels, maar o zo welkom. Ik hoop alleen dat onze roodborst ook nog langskomt, want die heb ik al een kleine week niet meer gezien.

En de laatste foto is een overzicht van het borduurwerk wat ik voor kaarten zit te maken. Niet met kaarten als doel, maar als afleiding omdat ik echt te ziek ben voor meer. Straks ga ik nog een poos naar boven, lezen in bed. Slapen zou mooi zijn, maar lezen is ook goed. Dan vanmiddag warm op de bank met borduurgoed, en ik zal blij zijn als ik kan koken. Zelfgemaakte aardappelkroketjes en witlof met ham en kaas uit de oven. Wel lekker.

Amandeltaart

Jaren geleden, ik denk zo'n 25 jaar, bakte ik met enige regelmaat een amandeltaart. Het leek een beetje op boterkoek, maar er kwam geen zuivel aan te pas. Het was een kosjer recept, ooit gevonden tussen de gefilte fish en de kugel in. Je moest amandelen fijnmalen, of gemalen amandel kopen en dan veel ei erin, en veel suiker. Maar ik weet niet meer precies hoe het ging.

Het was een stevige taart, en van 1 rond bakblik kon je zo 20 punten snijden. In bakpapier in een koekblik ging het ook heel lang mee, ook weer net als boterkoek. Ik zou graag dat recept opnieuw vinden, maar het is nog niet weer gelukt. Hoewel ik wel kosjere kookboeken doorgebladerd heb.

Dat is trouwens wel een aanrader voor vegetariërs en veganisten. Omdat vlees en melk strikt gescheiden zijn word er geëxcelleerd in recepten zonder die producten, zoals de amandeltaart waar ik zo dol op was. Lekker makkelijk, kun je altijd opdienen zonder te letten op wat er verder op het menu staat. Zo vond ik ook weer een voortreffelijke appeltaart zonder boter. Misschien maar eens maken voor donderdag.

Warmoes

Om warmoes te koken (1669)
Neemt schoon putwater, doet een of twee oubacke ronde wittebrooden daerin naerdat ghy veel gelieft te koken. Hanght'et over 't vuur en scherft terwijl het moes van kervel, biet, wat foeliebladers, bernagie of buglosse, de eerste bladerkens van zwarte aelbesien en van goutsbloemen, oock parey en kattekruydt, een weynigh spenagie, maer geen suringh, die sou het te vael maken. Als het kleyngescherft is en het water met het broodt een wijl gesoden hebbende tot het aen stucken is, doet het dan daerin en latet soo gaerkoken. Dan boter en zout, naer u believen.

Om warmoes te koken (hertaald recept)
Neem helder putwater en doe er één of twee oudbakken, ronde, witte broden in, naar gelang u veel wilt koken. Hang de ketel boven het vuur en scherf intussen het blad van kervel, snijbiet, wat foelieblaadjes, bernagie of ossentong, de eerste blaadjes van zwarte aalbessen en van goudsbloemen, ook wat prei en kattekruid, een beetje spinazie, maar geen zuring, want die zou het te bleek maken. Als dit fijngehakt is en het brood een tijdje in het water heeft gekookt tot het aan stukken is, doe dan de moeskruiden bij het brood en laat ze zo gaarkoken. Doe er dan naar smaak boter en zout bij.

bron: De verstandige kock of sorghvuldige huyshoudster (anno 1669)

Brainstorm

Ik maak deze tijd niet zoveel mee in mijn leven. Nou ja, ik maak van alles mee, maar daar wil ik niet over schrijven. Als ellende een goede voedingsbron is voor de bacterie grote schrijver, dan word ik een hele grote. 2008 was niet mijn beste jaar, maar dat had ik al verteld. Ik wil over hersenspinselen schrijven en over leuke dingen, maar dat houdt niet over op het moment. Vroeger kon ik dat beter, toen mijn hoofd niet zo vol zorgen zat. Onderwerpen nodig? Klop hier maar aan.

Ik hou me dus ook veel bezig met de aanstaande vakantie, ook al is die nog ver weg. Nog steeds meer dan 6 maanden in ieder geval. Maar het blijft een leuke tijd om aan te denken, om voor te bereiden, om af te lijden. Dat ziet er raar uit als deelbaar werkwoord, maar ik laat het lekker staan als puzzeltje.

Ik lees zoveel mogelijk, en mijn voorkeur gaat altijd uit naar gedichten. Vandaar dat ik op de volgende pagina Woorden staan te dringen kwam. Vooral de titel van de pagina sprak me erg aan, omdat de woorden bij mij staan te dringen om niet aan bod te komen. Daniël Billiet blijkt meer dan de schrijver van deze bundel of een reisverslag. Ik ga echt lid worden van de bibliotheek om zijn verhalen te ontdekken.

Alles weer gewoon

Vanmorgen gewoon op tijd opgestaan, pakje van de postbode in ontvangst nemen. Gelukkig is mijn tas er, met alle spullen die je best een poosje kunt missen maar niet graag. Daarna gewoon een weekmenu gemaakt met boodschappenlijstje, en gewoon boodschappen gedaan. Hoewel gewoon; de Lidl konden we overslaan, het prijsverschil was te klein met de andere super voor die paar zaken die we daar wel konden krijgen. De Lidl is behoorlijk ruim gesorteerd, maar net sommige dingen kun je er niet kopen. En omdat de feestdagen voorbij zijn is het weer mogelijk om normale zaken voor een gewoon prijsje te kopen. Gewoon een bakje kwark, gewoon een portie boerenkool, gewoon champignons.

We eten weer gewoon aardappels uit de oven (en geen gratin-torentjes.) We eten weer gewoon een bakje yoghurt toe (en geen luchtig geklopte verrijking met kwark, slagroom en vruchten.) We eten weer gewoon een klein hapje vooraf (en geen amuse op een eetbare lepel van roomboter-bladerdeeg.) Geen oliebollen meer (nou ja, nog 2 dan) geen appelflappen. De laatste goudrenet eten we gewoon op, weer gewoon mandarijntjes en bananen. Weer gewoon stevig zelfgebakken brood in plaats van alle hapjes.

Het is niet eens zo vervelend geweest dit jaar, de zon scheen veel en de vrieskou was ook wel eens weer mooi om mee te maken. Gisteravond een documentaire over de elfstedentocht was de moeite waard, en dan gaat het kriebelen om weer te gaan schaatsen. Maar met mijn voeten kan dat niet meer, het is mooi geweest. Ik heb even op het ijs gestaan, al was het maar kort. Ik heb de vrieskou in mijn longen geproefd.

Straks de kerstboom afbreken en de spullen in de doosjes stoppen, de ster voor het raam vandaan. De slinger boven de tv met de mooie sterretjes mag nog wel even blijven hangen misschien, net als de krans op de voordeur. De kaarsen mogen nog een poosje blijven staan. De bloemen zitten al in de compostbak, de kerstster houdt het nog wel eventjes.

Nog een paar maanden winter, maar in ieder geval worden de dagen nu niet korter meer. Ik herrinner me nog een kantoorpand waar ik werkte, waar ik aankwam vanaf een viaduct. Hoewel ik in de tweede ploeg werkte, was het er toch nog vaak aardedonker, of floepten de lichten aan terwijl ik aan kwam fietsen. Niet dat het een ramp vond om als eerste binnen te komen. Lekker in je eentje alles aanzetten en nog even het licht uitlaten was wel prettig. Vooral als dan een laatkomer van de vroege dienst stilletjes binnen kwam sluipen om vooral te doen alsof ze op tijd waren. Glimlachen als je ze hoorde foeteren dat de laatste ploeg niet alles uitgezet had.

Nog een paar maanden vetbollen en pindaslingers, stukjes appel en rijst en pindakaas op een boterham voor de vogeltjes. Gisteren lag er een roodborstje dood op het fietspad. Ik heb hem opzij gelegd, aan de voet van een boom onder wat bladeren. Begraven gaat nu niet, en ach, als er een kat langskomt is dat ook goed. Maar ik kon hem niet laten liggen. Arme roodborst. Verzwakt door de winter, geschrokken van het vuurwerk. Was het maar vast weer zomer.