Nog bijna kan ik het niet bevatten, maar ik heb vakantie. Ik heb het gehaald. Elf hele werkdagen vrij, 17 dagen niet naar mijn werk. De laatste weken waren hectisch, donderdag spande de kroon. Na het werk even naar het ziekenhuis, 's avonds in de file. Om half 10 thuis en direct naar bed, want de volgende dag weer om half 7 in de auto. Maar ik heb het gehaald, ik heb zelfs veel afgemaakt die laatste dag en ik heb echt echt heel echt vakantie.
Vanmorgen was ik gewoon om 6 uur wakker. Naar de markt geweest, naar de tuinmarkt geweest, veel geld uitgegeven. Ik ben te moe om echt te schrijven, mijn vakantie is wel begonnen maar mijn tempo ligt nog veel te hoog. En toen gewandeld, in ons zo geliefde Esdallandschap. Wat is het mooi, dat veel te late prille voorjaar. Wat is het lekker om door een beekje te waden, om zand onder je voeten te voelen en knoppen open te zien gaan.
We waren niet de enige wandelaars, maar druk is het nog niet. Het wordt ook geen zomer deze vakantie, dus druk in het bos zal het sowieso niet worden. Maar ons zul je er kunnen vinden. Ik word altijd zo gelukkig daar.
zaterdag, april 26, 2008
zondag, april 20, 2008
Aftellen (2)
Nog 5 dagen, 40 uren, 10 uur autorijden (met een beetje mazzel zonder veel file) waarvan zeker 6 zelf achter het stuur. Nog heel veel achter de feiten aanrennen, aan jasjes trekken, overleg en planning. Nog balen, rekenen, vooruitzien en bedenken. Pfff. Ik word al moe als ik er aan denk, dus hou ik er mee op.
Zoals ik na een half uur ook steeds ophoud met funda of jaap. Want er staan geschikte projecten op, maar het kan nog niet. Dus knutselen we nog maar wat aan ons huidige huis. Ik zit niet te wachten op verhuizen, maar als ik al die uren auto en tanken en file optel, dan denk ik dat het minder werk is op de lange duur. Eerst minimaal een vast contract, dan dit huis verkopen, en dan kijken naar een huis voor ons. Desnoods huren we tijdelijk wat.
Ons huis zal dan wel niet perfect worden, ik wil nu wel een huis waar ik kan blijven wonen als ik gewoon loonslaaf blijf. Dus met het openbaar vervoer naar het werk kunnen eventueel, of zelfs met de fiets. Ik heb niks tegen brommers, echtgenoot wel, maar bij minder dan 30 kilometer is het echt een alternatief vervoermiddel voor mij. Het kost minder tijd dan overstappen met het openbaar vervoer, en je hebt ook minder ergernissen. Geen gebel, geen genies en gehoest, niet wachten op een ander. Voor mijn onafhankelijkheid wel goed.
Voorlopig zoek ik mijn afleiding in de tuin (minder gedaan dan gepland, maar wel veel), wandelen (5 kilometer bos vandaag, relatief kort maar op het moment wel leuk) een feestje gisteravond (vroeger dan normaal weggegaan, we waren om 1 uur thuis) en Dan Brown. Ik duik zometeen in boek nummer 3 van de 4 die op de plank staan. Misschien heb ik ze net niet uit voor de vakantie begint. Nog 5 dagen, 40 uur en 10 uur auto. En dan eindelijk uitslapen.
Zoals ik na een half uur ook steeds ophoud met funda of jaap. Want er staan geschikte projecten op, maar het kan nog niet. Dus knutselen we nog maar wat aan ons huidige huis. Ik zit niet te wachten op verhuizen, maar als ik al die uren auto en tanken en file optel, dan denk ik dat het minder werk is op de lange duur. Eerst minimaal een vast contract, dan dit huis verkopen, en dan kijken naar een huis voor ons. Desnoods huren we tijdelijk wat.
Ons huis zal dan wel niet perfect worden, ik wil nu wel een huis waar ik kan blijven wonen als ik gewoon loonslaaf blijf. Dus met het openbaar vervoer naar het werk kunnen eventueel, of zelfs met de fiets. Ik heb niks tegen brommers, echtgenoot wel, maar bij minder dan 30 kilometer is het echt een alternatief vervoermiddel voor mij. Het kost minder tijd dan overstappen met het openbaar vervoer, en je hebt ook minder ergernissen. Geen gebel, geen genies en gehoest, niet wachten op een ander. Voor mijn onafhankelijkheid wel goed.
Voorlopig zoek ik mijn afleiding in de tuin (minder gedaan dan gepland, maar wel veel), wandelen (5 kilometer bos vandaag, relatief kort maar op het moment wel leuk) een feestje gisteravond (vroeger dan normaal weggegaan, we waren om 1 uur thuis) en Dan Brown. Ik duik zometeen in boek nummer 3 van de 4 die op de plank staan. Misschien heb ik ze net niet uit voor de vakantie begint. Nog 5 dagen, 40 uur en 10 uur auto. En dan eindelijk uitslapen.
zaterdag, april 12, 2008
Tuin
Het gaat wel snel die tijd. De werkweek is om, het is weekend. Gezien het weer stond er vandaag tuincentrum en wandelen op het program, maar rond de middag begon het te regenen. Een bui, maar toch betekent dat dat het drassig is op de paden in het bos. Dus wordt ontspanning nu maar met inspanning gepaard, we zijn in de tuin aan het werk.
Altijd krijgen we complimentjes als we in de voortuin werken. Die is ook wel mooi moet ik zeggen. Lekker vol nu, en met overal narcissen en tulpen en blauwe druifjes en kievietsbloemen. De potentilla bloeit en alle vroege zomerbloemen lopen uit. Niet alles heeft de winter overleeft, maar wel veel. En ach, in die gaten kunnen mooi weer nieuwe bloemen. Dan is t ook niet zo erg dat we planten gekocht hebben vanmorgen. En dat terwijl we echt alleen maar gingen voor wat potgrond.
Nu gaan we achter bezig, in onze moestuin, in de kas. Onkruid wieden, even de moestuin voorzichtig losmaken, bedenken wat we waar willen. De vruchtenstruiken botten uit, de kruiden lopen uit, de vogels bouwen nestjes. Wat is een tuin toch een fantastisch cadeau.
Altijd krijgen we complimentjes als we in de voortuin werken. Die is ook wel mooi moet ik zeggen. Lekker vol nu, en met overal narcissen en tulpen en blauwe druifjes en kievietsbloemen. De potentilla bloeit en alle vroege zomerbloemen lopen uit. Niet alles heeft de winter overleeft, maar wel veel. En ach, in die gaten kunnen mooi weer nieuwe bloemen. Dan is t ook niet zo erg dat we planten gekocht hebben vanmorgen. En dat terwijl we echt alleen maar gingen voor wat potgrond.
Nu gaan we achter bezig, in onze moestuin, in de kas. Onkruid wieden, even de moestuin voorzichtig losmaken, bedenken wat we waar willen. De vruchtenstruiken botten uit, de kruiden lopen uit, de vogels bouwen nestjes. Wat is een tuin toch een fantastisch cadeau.
dinsdag, april 08, 2008
Aftellen
Nog 13 dagen te gaan, en dan 11 dagen vakantie. Bijna in evenwicht. Niet dat het werk zo vervelend is, maar ik ben door en door moe. Voorjaarsmoeheid is me nooit vreemd, maar ik werk ook behoorlijk intensief. Het is niet zo dat de klok stilstaat, maar elke middag sluit ik af met een lijstje in mijn agenda wat de volgende dag echt eerst moet. Drie kwartier voor de rest komt binnenstormen, dus dan moet het meest spoedeisende af. En dan nog alles voor die dag, alles wat af moet voor de rest al weer weg is.
Ik maak niet meer uren, dat weet ik wel. Maar het is soms wel frustrerend om eerder binnen te komen en later weg te gaan dan zowat al mijn collega's. Ik draai gewoon 52 uur, heel normaal tegenwoordig. En zoals eerder gezegd; daar staat veel vakantie tegenover. Maar naar die vakantie snak ik dan ook wel vreselijk nu.
Mijn dag is nog niet om, straks even 4 beleidsstukken doornemen. Die horen dik te zijn, een heel dossier per stuk. Ik heb al gezien dat ze dat niet zijn, hooguit 1 A4 per stuk. Dat betekent niet minder werk, dat betekent uitbreiden en in vorm gieten door mij, de opvolger. Geeft niet, ik ben er waarschijnlijk beter in. En dus trek ik het aan.
Ik weet nog dat ik een jaar of vijf geleden een keer een hele puinhoop van een vertrekkende medewerker financien mocht uitbaggeren. Hij was de specialist, ik de toevallige intermediaire opvolger. Ik hou niet van financieel werk, maar ik ben er wel goed in. Dus mocht ik puinhoop uitzoeken, van boekingen traceren en rectificeren tot beleidstukken en handboeken schrijven. Er was geen AO achtergelaten, maar wel een bak met meer dan 500 onbruikbare bankrekeningen. Er was geen overzicht, de meeste dossiers waren vernietigd of slechts incompleet achtergelaten. In drie maanden mocht ik opruimen, zodat de opvolger gewoon kon werken.
Ik heb een deja vu geloof ik. De chaoot die opruimt voor anderen. Dat had ik nooit gedacht als kind. Ergens geeft het ook wel veel voldoening. Als ik ergens wegga is er geen puinhoop. Het mag wat anders van opzet zijn dan men gewend is: het is wel in orde en overzichtelijk en zo compleet mogelijk. Ik werk met mensen, dus er is wel eens wat weg. Maar het is wel verantwoord en netjes in modellen gegoten die ook voor anderen direct herkenbaar zijn.
Laat ik maar ophouden met schrijven; lees uitstellen. Die velletjes zijn zo gelezen. Een structuur voor hoe ze er uit moeten zien schrijf ik ook in een uurtje. Misschien dat ik morgenmiddag dan eens als eerste weg kan. Lachend.
Ik maak niet meer uren, dat weet ik wel. Maar het is soms wel frustrerend om eerder binnen te komen en later weg te gaan dan zowat al mijn collega's. Ik draai gewoon 52 uur, heel normaal tegenwoordig. En zoals eerder gezegd; daar staat veel vakantie tegenover. Maar naar die vakantie snak ik dan ook wel vreselijk nu.
Mijn dag is nog niet om, straks even 4 beleidsstukken doornemen. Die horen dik te zijn, een heel dossier per stuk. Ik heb al gezien dat ze dat niet zijn, hooguit 1 A4 per stuk. Dat betekent niet minder werk, dat betekent uitbreiden en in vorm gieten door mij, de opvolger. Geeft niet, ik ben er waarschijnlijk beter in. En dus trek ik het aan.
Ik weet nog dat ik een jaar of vijf geleden een keer een hele puinhoop van een vertrekkende medewerker financien mocht uitbaggeren. Hij was de specialist, ik de toevallige intermediaire opvolger. Ik hou niet van financieel werk, maar ik ben er wel goed in. Dus mocht ik puinhoop uitzoeken, van boekingen traceren en rectificeren tot beleidstukken en handboeken schrijven. Er was geen AO achtergelaten, maar wel een bak met meer dan 500 onbruikbare bankrekeningen. Er was geen overzicht, de meeste dossiers waren vernietigd of slechts incompleet achtergelaten. In drie maanden mocht ik opruimen, zodat de opvolger gewoon kon werken.
Ik heb een deja vu geloof ik. De chaoot die opruimt voor anderen. Dat had ik nooit gedacht als kind. Ergens geeft het ook wel veel voldoening. Als ik ergens wegga is er geen puinhoop. Het mag wat anders van opzet zijn dan men gewend is: het is wel in orde en overzichtelijk en zo compleet mogelijk. Ik werk met mensen, dus er is wel eens wat weg. Maar het is wel verantwoord en netjes in modellen gegoten die ook voor anderen direct herkenbaar zijn.
Laat ik maar ophouden met schrijven; lees uitstellen. Die velletjes zijn zo gelezen. Een structuur voor hoe ze er uit moeten zien schrijf ik ook in een uurtje. Misschien dat ik morgenmiddag dan eens als eerste weg kan. Lachend.
maandag, april 07, 2008
Fluitend opstaan
door Ivo de Wijs
Gewoonlijk leid ik een kantoorbestaan
Ik zit aan een bureaustoel vastgevroren
Ik zit aan een bureaustoel vastgevroren
Ik schrijf, dat is hoofdzakelijk mijn baan
Maar 's zondags klim ik bij het ochtendgloren
Maar al te graag uit mijn ivoren toren
Mijn vroege vogels dulden geen protest
Daar ga ik, wel wat vaag en ongeschoren
Voor de vogels kom ik fluitend uit mijn nest
zondag, april 06, 2008
Nog 3 weken
Nog 3 weken te gaan tot de meivakantie. Het heeft voordelen, het onderwijs. Je hebt wel veel vakantie; amper is het lange weekend rond Pasen achter de rug en er staat al weer 2 weken op stapel rond Koninginnedag en de Pinksteren. Er vallen wel veel feestdagen in, maar dat is niet erg. 2 weken vakantie voordat de laatste weken ingaan is niet gek. Toen ik puberde had mijn middelbare school de gewoonte om rond Pasen 2 weken vakantie te geven, en dat vond ik ook altijd een zee van rust. Heerlijk, even helemaal met je hoofd buiten school.
Het heeft als groot nadeel dat de weken die je wel werkt nogal intensief worden. Je werkt officieel 42 uur per week, maar dat is erg weinig vergeleken bij de realiteit. En dan heb ik nog eens 10 uur reistijd per week ook. Ruim 10 uur trouwens. Nog 3 weken betekent ook veel verandering. De laatste toetsweek komt er aan, de examens, alle wijzigingen rond het uitvallen van de examenklassen. Het wordt hectisch, maar niets vergeleken bij de afgelopen 2 weken. Nog 1 week heel erge stress, dan 2 weken middelmatige stress en dan 2 weken tuinstress.
Ik zit te glimlachen terwijl ik het schrijf, want voor het eerst kijk ik over het topje van de berg met werk heen. Ik red die drie weken wel, ik kom er wel doorheen. Ik zal gewoon moeten trekken aan de toelevering, en uitleggen dat ik mijn werk in moet kunnen delen. Verder gaat het gewoon zijn gangetje, met dagelijkse beslommeringen erbij, maar dat kan ik wel aan. Even zweten, de halve school doorrennen, alle trappen van het gebouw vier keer per dag op en af....dat kan ik wel aan.
Maar die tuin, dat was tot nu toe alleen maar een vage belofte. En dat wordt over 3 weken dus gewoon realiteit. Voor die tijd moeten we wel een keer aan 't werk, onkruid weg en de laatste bladeren en takken opruimen. Maar dan wordt t echt leuk en met een beetje mazzel is t weer ook leuk genoeg.
Ik kan me de tijd niet meer heugen dat ik kon blijven uitslapen tot na half 8, maar met 2 weken vakantie en tuin moet dat wel gaan lukken. Uitslapen, kopje koffie, alle tijd voor een rustig ontbijt, beetje tuin, eitje bakken, beetje tuin, avondeten in elkaar flansen, beetje internet, slapen. Of lekker op de fiets, gewoon kijken waar je uitkomt. Of een dag lekker stadten. Ik wil eigenlijk helemaal niks plannen voor de meivakantie. Geen verplichte bezoeken, geen afspraken. Die dag naar Duitsland met mijn ouders is prima, maar de datum staat ook nog niet vast. En verder niks dan tijdloos een beetje tuinieren. Dat beeld ga ik maar eens gebruiken om in slaap te vallen.
Het heeft als groot nadeel dat de weken die je wel werkt nogal intensief worden. Je werkt officieel 42 uur per week, maar dat is erg weinig vergeleken bij de realiteit. En dan heb ik nog eens 10 uur reistijd per week ook. Ruim 10 uur trouwens. Nog 3 weken betekent ook veel verandering. De laatste toetsweek komt er aan, de examens, alle wijzigingen rond het uitvallen van de examenklassen. Het wordt hectisch, maar niets vergeleken bij de afgelopen 2 weken. Nog 1 week heel erge stress, dan 2 weken middelmatige stress en dan 2 weken tuinstress.
Ik zit te glimlachen terwijl ik het schrijf, want voor het eerst kijk ik over het topje van de berg met werk heen. Ik red die drie weken wel, ik kom er wel doorheen. Ik zal gewoon moeten trekken aan de toelevering, en uitleggen dat ik mijn werk in moet kunnen delen. Verder gaat het gewoon zijn gangetje, met dagelijkse beslommeringen erbij, maar dat kan ik wel aan. Even zweten, de halve school doorrennen, alle trappen van het gebouw vier keer per dag op en af....dat kan ik wel aan.
Maar die tuin, dat was tot nu toe alleen maar een vage belofte. En dat wordt over 3 weken dus gewoon realiteit. Voor die tijd moeten we wel een keer aan 't werk, onkruid weg en de laatste bladeren en takken opruimen. Maar dan wordt t echt leuk en met een beetje mazzel is t weer ook leuk genoeg.
Ik kan me de tijd niet meer heugen dat ik kon blijven uitslapen tot na half 8, maar met 2 weken vakantie en tuin moet dat wel gaan lukken. Uitslapen, kopje koffie, alle tijd voor een rustig ontbijt, beetje tuin, eitje bakken, beetje tuin, avondeten in elkaar flansen, beetje internet, slapen. Of lekker op de fiets, gewoon kijken waar je uitkomt. Of een dag lekker stadten. Ik wil eigenlijk helemaal niks plannen voor de meivakantie. Geen verplichte bezoeken, geen afspraken. Die dag naar Duitsland met mijn ouders is prima, maar de datum staat ook nog niet vast. En verder niks dan tijdloos een beetje tuinieren. Dat beeld ga ik maar eens gebruiken om in slaap te vallen.
vrijdag, april 04, 2008
Zo blauw
Het ene ijsvogeltje wipt op de tak terwijl de ander driftig grond uit de voet van de omgevallen boomstam graaft. Zwiep zwiep. Er ligt al een heel bergje zand onder de vele ingangen. Mooie camouflage, dat doen stokstaartjes ook. Nou heb ik genoeg stokstaartjes op tv gezien, maar nog nooit een ijsvogeltjesnest. Dit jaar gaat het gebeuren, op beleefdelente. Vorig jaar volgde ik daar al de slechtvalken aan de Hemweg die helaas niet meer in beeld zijn. En daar kwam ik weer terecht via de slechtvalken in de Mortel.
Hoe precies weten we niet meer, maar sinds 2005 volgen we het wel en wee van de familie slechtvalk op de zendmast. Vorig jaar vond ik daar de live-beelden van de slechtvalken uit Amsterdam bij, van de centrale aan de Hemweg. Helaas is er dit jaar geen beeld uit dat nest, en geen streaming video uit Brabant ook. Geen slechtvalkjes dus, maar gelukkig wel de torenvalkjes en de steenuiltjes terug. Zouden de slechtvalkjes aan hun eigen succes ten onder zijn gegaan? Ze kregen zoveel fans vorig jaar, maar ook wel felle emotionele reacties. En dat levert natuurlijk reclame op, maar het kost ook veel geld in serverruimte en redactie.
In 2006 zagen we ook voor het eerst in het echt een ijsvogeltje. Erg ontroerend was dat, en erg intensief. De kleur van het beestje maakt echt indruk. En dan nu de kans om mee te kijken hoe zij nestelen. Ik hoop er veel van te kunnen volgen. Of het weer net zo intensief wordt als bij de slechtvalken betwijfel ik. Ik kende langzamerhand de karakters, ik kon zonder een moment te twijfelen de vogels identificeren. Dat kon ik in 2006 met de vier prachtige jongen. Dat kon ik vorig jaar met de 2 jongen, de moedervogel, de vader, de indringster die het nest veroverd had en later de jongen opvoedde.
Maar ik ga er wel van genieten. Zo blauw, zo blauw…….
Hoe precies weten we niet meer, maar sinds 2005 volgen we het wel en wee van de familie slechtvalk op de zendmast. Vorig jaar vond ik daar de live-beelden van de slechtvalken uit Amsterdam bij, van de centrale aan de Hemweg. Helaas is er dit jaar geen beeld uit dat nest, en geen streaming video uit Brabant ook. Geen slechtvalkjes dus, maar gelukkig wel de torenvalkjes en de steenuiltjes terug. Zouden de slechtvalkjes aan hun eigen succes ten onder zijn gegaan? Ze kregen zoveel fans vorig jaar, maar ook wel felle emotionele reacties. En dat levert natuurlijk reclame op, maar het kost ook veel geld in serverruimte en redactie.
In 2006 zagen we ook voor het eerst in het echt een ijsvogeltje. Erg ontroerend was dat, en erg intensief. De kleur van het beestje maakt echt indruk. En dan nu de kans om mee te kijken hoe zij nestelen. Ik hoop er veel van te kunnen volgen. Of het weer net zo intensief wordt als bij de slechtvalken betwijfel ik. Ik kende langzamerhand de karakters, ik kon zonder een moment te twijfelen de vogels identificeren. Dat kon ik in 2006 met de vier prachtige jongen. Dat kon ik vorig jaar met de 2 jongen, de moedervogel, de vader, de indringster die het nest veroverd had en later de jongen opvoedde.
Maar ik ga er wel van genieten. Zo blauw, zo blauw…….
woensdag, april 02, 2008
2 april!
Het was Pasen toen ik voor het laatst schreef, en ondertussen is er veel gebeurd. Tijd om van me af te schrijven dus. Ik hou het voor deze keer eens niet kort. Echtgenoot is op Goede Vrijdag geopereerd, en dat is niet goed gegaan. Gevolg: enorme bloeduitstorting, veel pijn, koorts en hulpbehoevendheid. Als het geen lang weekend was geweest had ik hem terug moeten brengen naar het ziekenhuis. Nu zijn we er met zijn tweeën doorheen gerold, en de dinsdag na Pasen kon de dokter constateren dat het erg was, maar dat het hoogtepunt in kwetsing en pijn ook voorbij was. Ik heb dus veel koppies koffie en thee gezeuld, elke dag pillen en potjes, alles oprapen, hem aankleden. Toen ik naar mijn werk ging maakte ik ’s avonds brood voor hem en mij en hoopte maar dat het goed ging met traplopen, wc bezoek en koffie zetten. Het is gelukt, maar het heeft veel gekost. Van hem en van mij.
En toen kwam ik vervolgens om in het werk, kreeg ik buikgriep en ging ik volledig over de rooie. Toegegeven; ik ben niet de meest stabiele persoon. Maar het was allemaal even teveel van het goede. Ik sliep niet meer, liep 14 uur per dag te draven en had ook nog eens een taak met een deadline waarvoor ik maar 4 uur de tijd kreeg. Omdat de taak zo’n 48 behelsde ging dat niet lukken, en moest ik ’s avonds en in het weekend tussen alles door doorwerken. En dat is natuurlijk niet gelukt. Zondagavond werd ik misselijk, maandagochtend nog aangekleed en klaar om op weg te gaan ging het echt mis. Buikgriep heet het netjes.
Sinds een paar jaar slaap ik slecht en ook dat is allemaal niet vrolijk. In het begin sliep ik slecht in, en dat gebeurt nog wel eens. Maar mijn probleem op dit moment is dat ik zo vreselijk vroeg wakker wordt. De wekker staat op 6 uur, maar ik ben regelmatig een uur of zelfs anderhalf uur te vroeg wakker. En dan is het nog zomertijd ook. Uitslapen zit er niet in. Echtgenoot roept dan dat ie oud wordt; ook hem lukt het steeds minder vaak. Half 9 heb ik al in weken niet gehaald. En dat terwijl ik vroeger rustig tot 1 uur in de middag in mijn nest kon liggen. Bredero had gelijk!
Is er dan alleen nog maar ellende? Nou nee. Mijn persoonlijk plan draait van de weeromstuit op volle toeren. Ik weet weer iets meer. Ik heb een oud plan uit de mottenballen getrokken, geopperd en het viel goed. Ik ben bezig met cijfers en bedrijfsplan. Ik ben zelfs al aan het kijken naar de hoogte van bedrijfsleningen. Pfoei hee. Je zou zomaar kunnen denken dat ik volwassen aan het worden ben!
En toen kwam ik vervolgens om in het werk, kreeg ik buikgriep en ging ik volledig over de rooie. Toegegeven; ik ben niet de meest stabiele persoon. Maar het was allemaal even teveel van het goede. Ik sliep niet meer, liep 14 uur per dag te draven en had ook nog eens een taak met een deadline waarvoor ik maar 4 uur de tijd kreeg. Omdat de taak zo’n 48 behelsde ging dat niet lukken, en moest ik ’s avonds en in het weekend tussen alles door doorwerken. En dat is natuurlijk niet gelukt. Zondagavond werd ik misselijk, maandagochtend nog aangekleed en klaar om op weg te gaan ging het echt mis. Buikgriep heet het netjes.
Sinds een paar jaar slaap ik slecht en ook dat is allemaal niet vrolijk. In het begin sliep ik slecht in, en dat gebeurt nog wel eens. Maar mijn probleem op dit moment is dat ik zo vreselijk vroeg wakker wordt. De wekker staat op 6 uur, maar ik ben regelmatig een uur of zelfs anderhalf uur te vroeg wakker. En dan is het nog zomertijd ook. Uitslapen zit er niet in. Echtgenoot roept dan dat ie oud wordt; ook hem lukt het steeds minder vaak. Half 9 heb ik al in weken niet gehaald. En dat terwijl ik vroeger rustig tot 1 uur in de middag in mijn nest kon liggen. Bredero had gelijk!
Is er dan alleen nog maar ellende? Nou nee. Mijn persoonlijk plan draait van de weeromstuit op volle toeren. Ik weet weer iets meer. Ik heb een oud plan uit de mottenballen getrokken, geopperd en het viel goed. Ik ben bezig met cijfers en bedrijfsplan. Ik ben zelfs al aan het kijken naar de hoogte van bedrijfsleningen. Pfoei hee. Je zou zomaar kunnen denken dat ik volwassen aan het worden ben!
Abonneren op:
Posts (Atom)
