Vol!

Al surfend kwam ik bij de reisorganisatie terecht waar wij onze reis geboekt hebben. Ik keek nog eens even naar het zalige programma en in mijn dromen zat ik al in het eerste hotel in Kaapstad. Tot mijn verbazing was de datum die wij uitgezocht hebben al volgeboekt. Wat fijn dat we op tijd besloten hebben om dit te doen, om al vast te boeken. Wat een goede keus is dat geweest.

Koningswida

Een week geleden vond ik in een boekhandel een tijdschrift over Afrika, met als enige onderwerp Namibië. Daar lees ik regelmatig een stukje in, per bladzijde of hoofdstuk. Het gaat voornamelijk over alle verschillende volken die in het land leven, hun geschiedenis, gebruiken, achtergrond en toekomst.

Vol is ook het getal van dit blog. Of rond zoals we dat noemen. Dit is nummer 200 en dit keer gaat het niet ongemerkt voorbij. Als goed voornemen (dat hoort nou eenmaal bij mijlpalen) ga ik een euro in mijn vakantiepotje stoppen voor elk blog dat ik hier plaats. Stel je voor dat ik dat al gedaan had, dan zat er nu 200 euro in. Nou ja, als ik het potje onaangeroerd had gelaten tot deze vakantie. Dat had ik natuurlijk niet, sinds het begin van dit blog ben ik al vaker weggeweest. Maar het is een leuk idee en een leuk streven.

Zo’n biljet heb ik nog nooit in het echt gezien. Die van 500 ook niet, die van 100 wel, maar niet vaak. Meestal pin je 70 euro, in een biljet van 50 en 1 van 20. Dat is ook genoeg om een poosje van te leven. Want consuminderen lukt nog steeds prima, en budgetteren ook. Dat klinkt raar als je zo’n dure reis geboekt hebt, maar dat is 1 van de redenen dat we het doen. Vorig jaar de bankrekening leeg getrokken voor een nieuwe auto, dit jaar al weer genoeg gespaard om zo’n reis te kunnen betalen. Dat geeft voldoening.

Vol was ook mijn week, maar mijn hoofd zit nog zo vol dat ik het daar niet over wil hebben. Niet diepgaand. Als vrouw word je wel vaker afgewezen omdat je nou eenmaal geen man bent, maar het kwetst nog steeds. Wat ik te horen kreeg leek veel op de slogan ‘lenen kost geld.’ Duh.

Dominikanerwida

Ik word weer helemaal een tiener bij dat soort kreten, alsof je achterlijk bent. Verdienen mensen nou echt geld met het bedenken van dat soort loze kreten, en zijn ze dan ook trots en voldaan? Waarom ontgaat me dat nou ten enenmale?

Tijd

door Maria Vasalis
uit „Parken en woestijnen“

Ik droomde, dat ik langzaam leefde...
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee
de bomen zich uit de aarde wrongen
terwijl ze hees en hortend zongen;
terwijl de jaargetijden vlogen
verkleurende als regenbogen .....
Ik zag de tremor van de zee,
zijn zwellen en weer haastig slinken,
zoals een grote keel kan drinken.
En dag en nacht van korte duur
vlammen en doven: flakkrend vuur.
- De wanhoop en welsprekendheid
in de gebaren van de dingen,
die anders star zijn, en hun dringen,
hun ademloze, wrede strijd ....
Hoe kón ik dat niet eerder weten,
niet beter zien in vroeger tijd?
Hoe moet ik het weer ooit vergeten?

Uitgeput

Na twee keer een diepgaand gesprek volgens de methode 'Wat zou jij doen in geval dat?' was ik wel uitgeput. Daarbij heb ik gisteren nog eens ruim 200km in de auto gezeten. Ik moest ver weg parkeren, waaide uit en wou er toch een tikkie waardig uitzien. Pfoe. Ik was zo moe toen ik thuis kwam dat ik even ben gaan liggen. Op bed, om vier uur 's middags. Dat overkomt me niet vaak, maar zo'n dag terwijl je je verkoudheid onderdrukt met paracetamolletjes en neusspray sloopt je.

De kat vond het wel lollig allemaal. Terwijl ik daar lag met een boek om te ontspannen en wat eten omdat dat er nog niet van gekomen was klom ze over me heen. Om eerst te proberen mijn eten te jatten, tot bijna letterlijk uit mijn mond. Mijn pogingen om haar weg te sturen zullen wel halfslachtig geweest zijn. Toen ik mijn boek pakte ging ze prompt zo zitten dat zij de volle aandacht kreeg. Niet dat het zoveel uitmaakte, ik viel in slaap onder het lezen. Het bewijs dat ik uitgeput was, anders was het nog wel gelukt om de laatste halve bladzijde uit te lezen

Ondertussen bloeien de narcissen in de pot naar hartelust en komen de tulpen boven de grond in de tuin. De merels concureren qua geluidssterkte met de spreeuwen in hun voorjaarslied. Er zijn 3 spreeuwendames op bezoek bij de drie heren die al de hele winter onze tuingast zijn. De kat heeft ook voorjaar in haar koppie en probeert de luidruchtige liefde te verstoren. Maar dat lukt niet goed, ze hebben zo hun onbereikbare plekjes

Osnabrück

We zijn even weggeweest, naar een hotelletje met zwembad en sauna nabij Osnabrück. Heerlijk ontspannen, hoewel we allebei snipverkouden zijn. Zo snipverkouden dat de stem af en toe wegvalt en het hoofd wazig wordt. De foto's moeten het verhaal dus maar vertellen.

Het uitzicht vanuit onze hotelkamer. Er staan grote boerderijen in het gebied, nog vaak in mooie vakwerkstijl. Traditioneel witgeschilderd of van de rode baksteen uit de streek. Het zijn duidelijk meergezinswoningen. Dat helpt wel om jonge mensen voor het platteland te behouden. In Nederland zijn flatjes en appartementen door de regelgeving haast alleen in de bebouwde kom te vinden, bij onze buren zie je hoe het ook kan.

Het Ratshaus, waar de vrede van Westfalen werd getekend in 1648. Of eigenlijk de vrede van Osnabrück, maar dat was er een onderdeel van. Het was het eind van de 80-jarige oorlog en de eerste officiële inperking van de wereldlijke macht van het Heilige Roomsche Rijk. Wat niet wegneemt dat het meerendeel van de inwoners in deze streek nog Rooms Katholiek is.

De kerk direct naast het Ratshaus is niet de grootste van de stad, maar wel sinds de Reformatie Evangelish. Protestants zouden wij zeggen. In 1942 voor het eerst gebombardeerd, in 1944 volledig uitgebrand en in1948 weer opgebouwd. De grootste kerk is de Dom, die van oudsher de priesterkerk was. Met 2 ongelijke torens, erg mooi maar niet op de foto omdat hij in de steigers stond.

De markt vanaf het stadhuis is niet supergroot, maar wel erg mooi. Geen vakwerkhuis te bekennen hier, maar pure Barok. Aan de andere kant van het stadhuis staan nog wel prachtig versierde vakwerkgevels, met teksten die herinneren aan voormalige bewoners.

Naast de Dom zijn nog een paar kleine steegjes, een echt Middeleeuws stadsgevoel krijg je daar. Wel makkelijk als je door wilt steken, maar niet berekend op rolstoelen en kinderwagens.

Nog even 2 plaatjes van internet ter illustratie: De Dom en een mooi vakwerkhuis. Met elke gevel weer een klein stukje verder naar voren, en in alle balken teksten en versieringen.

Overleven

Tjonge. Het leven loopt nooit zoals je plant, ook al ben je planner van beroep. Niet dat ik zo heel veel plan, ik doe niet aan lange termijn, al heb ik wel een idee van de richting. Ik weet heel goed waar ik niet heen wil, en ik heb een behoorlijk plan van wat ik wel wil. Maar langs welke weg, dat heeft veel te maken met het benutten van kansen en mogelijkheden. Die kun je een heel klein beetje creëren, maar je kunt ze beter gewoon benutten als ze er zijn. Vandaag kreeg ik 3 telefoontjes, over 2 sollicitatiegesprekken, beide tweede ronde. Of eigenlijk, derde ronde in 1 geval. Straks moet ik nog kiezen uit twee uitstekende mogelijkheden, dat zou echt moeilijk zijn.

Over creëren gesproken, het is de geboortedag van Charles Darwin. In het Darwinjaar een bijzondere dag. Ook mooi aan het begin van het jaar, zodat er extra aandacht komt. We moesten maar eens een bezoek aan Naturalis in Leiden op het programma zetten. Of aan het natuurhistorisch museum van het KBIN in Brussel

Het blijft een prachtig gegeven om te zien hoe leven verandert en voortplant, hoewel er angstige aspecten aanzitten. Het maakt je net als het bestuderen van het heelal zo bewust van de nietigheid van de mens. Je bent maar heel klein, een stofje op aarde, een molecuuldeeltje van het heelal, en een speldenprik in de tijd. Overigens heeft de vergaring van kennis over microbiologie en kwantummechanica op mij precies hetzelfde effect. Er is nog zoveel ruimte, we bestaan uit vrijwel niets. Het is een bekend verhaal (mogelijk broodje aap) dat een van de ontdekkers van die kwantummechanica op sneeuwschoenen naar zijn werk kwam, omdat de marmeren vloer zo ijl was.

Maar werkelijkheid bestaat dan ook niet uit materie, werkelijkheid bestaat uit energie. En energie kun je vormen met gedachtes, en dan heb je iets uit niets, en niets uit iets. Parallelle universa, portalen in de tijd, kringloop, eeuwigheid en een moment in een. Ik word filosofisch van de verkoudheid. Want mijn materie bestaat uit griep en mijn universum uit bed, kopjes thee en eventjes achter de pc. Om grootsprakig en beeldend toch even van me af te schrijven da ik het snap. Of juist niet meer. Heb ik die telefoontjes nou zelf gecreëerd of niet?

Nog 1 week

Nog 1 week, dan is het voorjaarsvakantie. Dat is best lekker vroeg dit jaar, ondanks dat carnaval wel wat later is dan vorig jaar. Ik hoorde op de radio dat al heel veel scholen vrij zijn nu, maar dat kan dan uitsluitend op verzoek zijn, vanwege de kans om te skiën. Er is vanaf de kerstvakantie nog maar 5 weken gewerkt, dus het is vroeg om vakantie te hebben. Bovendien valt de volgende vakantie pas rond Koninginnedag, dat betekent voor de scholen die nu vrij zijn een blok van 10 weken moeten maken hierna. Toen ik zelf nog leerling was hadden we dat allemaal niet, dan kregen we paasvakantie. Als die vroeg viel wou de krokusvakantie (zoals het toen nog heette) wel eens extra kort zijn; maar 3 dagen.

Tegenwoordig is er wat meer ritme in de blokken les gebracht, en dan valt de meivakantie precies goed. Bovendien zitten daar 2 vaste feestdagen in, van pasen moet je altijd maar afwachten hoe het valt. Wat de blokken nog wel eens scheeftrekt is dat er in het zuiden wel rekening gehouden wordt met Carnaval, en daarvoor wordt de voorjaarsvakantie aangepast. Maar verder is het er op vooruit gegaan. Ik herinner me vooral lange blokken voor kerst, nog 1 lang blok daarna en vervolgens gatenkaas. Met 2 weken paasvakantie en veel losse dagen vrij.

Het heet tegenwoordig voorjaarsvakantie, en eerlijk gezegd klopt dat wel. Buiten staan de eerste winterakonieten en sneeuwklokjes wel in bloei, maar er is nog geen krokus te zien. Ik geef ze geen ongelijk, gisteren heeft het gehageld en gesneeuwd, en nu ligt er alweer sneeuw. Het dooit wel weg, maar je moet er maar mee om kunnen gaan. Geen hommel die er in dit weer over denkt om al op bezoek te gaan bij de bloemetjes.

Tot die tijd heb ik nog wel wat te doen. Onze bloemen fotograferen bijvoorbeeld, die binnen en buiten mooi staan te wezen. Een bakje met restjes bolletjes levert nu een prachtige bijdrage, spontaan schieten er allemaal krokusjes in de bloei. Voor het raam staat ook een pot tulpjes en narcissen op te schieten, en er bloeit nog een blauwe hyacint. Buiten wou ik even laten zien hoe mooi winterakonieten zijn, ook al zijn ze dicht om zichzelf te beschermen tegen de sneeuw.

En op een meer serieus vlak heb ik woensdag een gesprek over een baan. Vingers gekruist houden maar, het is wel echt iets wat ik graag zou willen. Ik hou mijn voorbehoud, ik ben iets te vaak teleurgesteld de afgelopen jaren. Maar het kan toch ook wel een keer raak zijn, met een droombaan voor mij? Voorlopig komt het goed over, met de professionaliteit die ik mis in mijn huidige werk.

En ik speel natuurlijk huisvrouw, al ben ik daar helemaal niet goed in. Ik weet nu tenminste precies wat ik een hulp graag zou laten doen. Schoonmaken beneden, ook de trap stofzuigen, af en toe de ramen lappen en de strijk. Dat zijn toch de karweitjes die bij mij t vaakst blijven liggen. En ondertussen blader ik toch stiekem op funda naar een huis dichter bij het werk. De prijzen zijn gestoord hoog natuurlijk, maar dat geldt voor het huis waar we nu wonen ook. Ach, ik heb het altijd huren van de bank genoemd, en dat blijft voor mij de juiste insteek. Ik ben er ook niet de persoon voor om 10 jaar in 1 huis te wonen. De vraag is alleen nog: begint de volgende postcode nou met een 8 of een 7?

Op een mooie pinksterdag

Het was vandaag de eerst heerlijke winterdag die de lente aankondigde. Lekker weer, wel wat wind maar daar had je geen last van, en een stralende zon. De lente kondigt zich aan met bloeiende winterakonietjes en sneeuwklokjes. Overal steken bolletjes hun blaadjes in de lucht. De vogels kwetteren dat het een lieve lust is. Zelfs in een vredig stil dorpje als Ballo toeteren de koolmezen je de oren van het hoofd. Maar dat is geen lawaai, dat is een heerlijk geluid.

We moesten gewoon boodschappen halen voor een week, maar daarvoor zijn we even omgereden, naar Balloo. Daar is een prachtige schaapskooi met bezoekerscentrum en een mooie website. We weten wel ongeveer dat er in de winter de meeste lammetjes geboren worden, maar we hadden nog niet gekeken. Nou, 19 december was de eerste er al, en ondertussen zijn er al meer dan 50. Hoog tijd om te gaan kijken dus.

Het blijft een verbazingwekkend prachtig gezicht, zulke piepkleine wezentjes, nog nauwelijks opgedroogd na de geboorte soms, en toch al zo compleet huppelend en springend door de stal. Of slapend, want ze slapen zoveel mogelijk als ze nog zo klein zijn. En als ze nog niet zo groot zijn gaan ze al mee de wei in, of de hei op. Niet dat ze in februari zo heel vaak op stap gaan, maar een herder kan met dat mooie weer blijkbaar ook niet binnen blijven zitten. De schapen waren niet zo heel ver weg. Toen we aan kwamen liep er een schaap op straat, die blijkbaar wist dat er vers voer in de ruiven te vinden was. Een poosje later kwam er ook een lam aanhuppelen, weg van mama ooi op avontuur.

We liepen nog even door, over de hei en in de volle zon. Onze huid kan wel wat vitamine D gebruiken en je wordt er ook altijd vrolijk van. Toen kwam er een stel op de fiets aan, met een loslopende hond. Tenminste, dat dachten we eerst, maar het bleek dit avontuurlijke lam weer te zijn. Terug naar de kudde hopelijk, nog steeds klaagelijk blatend. Ik hoop wel dat het mama weer gevonden heeft, maar zo'n kleine avonturier loopt wel risico's.

De hele dag speelde dit liedje door mijn hoofd, nu nog, dus dat heb ik er maar bijgezet:


tekst: Annie M.G. Schmidt

Op een mooie Pinksterdag Als het even kon
Liep ik met m'n dochter aan het handje in het parrekie te kuieren in de zon
Gingen madeliefjes plukken, eendjes voeren, eindeloos
Kijk nou toch je jurk wordt nat, je handjes vuil en papa boos

Vader was een mooie held, vader was de baas
Vader was een duidelijke mengeling van onze lieve Heer en Sinterklaas
Ben je bang voor 't hondje, hondje bijt niet Papa zegt dat hij niet bijt
Op een mooie Pinksterdag, met de kleine meid

Als het kindje groter wordt, roossie in de knop
Zou je tegen alle grote jongens willen zeggen "handen thuis en lazer op"
Heb u dat nou ook meneer, jawel meneer precies als iedereen
Op een mooie Pinksterdag laat ze je alleen

Morgen kan ze zwanger zijn 't kan ook nog vandaag
't Kan van de behanger zijn of van een Franse zanger zijn of iemand uit Den Haag
Vader kan gaan smeken en gaan preken tot hij purper ziet
Vader zegt "pas op m'n kind, dat hondje bijt" ze luistert niet

Vader is een hypocriet vader is een nul
Vader is er enkel en alleen maar voor de centen en de rest is flauwekul
Ik wou dat ik nog 1 keer met mijn dochter aan het handje lopen kon
Op een mooie Pinksterdag samen in de zon
Op een mooie Pinksterdag samen in de zon
Samen in de zon.

Muts in uitvoering

Rondbreinaalden nummertje 2,5. Wol auberginegrijs en donkerrood. 120 steken per naald, en dubbel gebreid. Effectief is elk rondje 240 steken en 240 keer de draad van voor naar achter leggen of vice versa. En dan nog een patroon van sneeuwvlokjes erin ook. Dat kun je niet zien op de foto's, maar ze zitten er wel in. Net zoals je het verschil tussen aubergine en donkerrood niet kunt zien. Bij kunstlicht breit het trouwens ook moeilijk, bij daglicht is het verschil wel duidelijk. Het zijn bovendien twee heel verschillende soorten draad, de paarse wat dikker, de rode wat losser gedraaid.

De muts en sjaal op de andere foto, van mij, zijn wel even wat anders. Dat was een dubbele draad en pennen nummer 7 in patentsteek. Beige effen wol met een mooie glimmende roze pluisdraad. Dat was zo af, al is de lengte van een sjaal van 2 meter altijd goed voor een poosje werk. Maar daar hoefde ik mijn aandacht niet bij te houden, gewoon breien terwijl je tv kijkt. Nou doe ik dat altijd wel bij breiwerk, maar bij de muts met sterretjes is het even iets moeilijker.

Het is trouwens geen wol, het is acryl. Ik ben dol op kunstvezel. Vroeger als kind was er al puur polyester. Dat zit wel lekker als bovenkleding, maar voor sport of kleding die je op de huid draagt vind ik het niks. Al kan ik me een oranje jurkje herinneren van puur plastic wat ik toch trouw jarenlang elke zomer droeg. In klas 6 was het bijna een minirok geworden, en juist daarom droeg ik de jurk nog veel.

Ik ben ook dol op viscose, vooral als het van katoen gemaakt is. Het is een heerlijk recyclingproduct, en omdat het een gespoten draad is wordt de stof lekker zacht en soepel. Viscose kan heel dun en rekbaar zijn, maar ook dik als flanel. Verder ben ik dol op fleece. In de uitverkoop vond ik een witte fleecetrui voor maar 6 euro. Hij hing wel op de mannenafdeling, maar als er 1 kledingstuk bij uitstek uniseks is is het wel de trui. Dus voor die paar euro’s heb ik het risico maar genomen dat de trui het door zijn kleur niet lang zou overleven. Ondertussen heb ik de trui vaak aan, en wassen alle vlekken er keurig uit. Lang leve de nieuwe stoffen.

Vroeger had je veel laagjes nodig om dezelfde warmte te bereiken die 1 fleecetrui levert. Om nog maar over het gewicht te zwijgen. Een andere nieuwe stof waar ik gek op ben is elasthan, wat tegenwoordig met een paar procentjes in heel veel katoenen producten zit. De engelse naam is Spandex, en dan denk je toch meteen aan fitness en yoga. Heerlijk voor een badpak, maar ook voor naadloos ondergoed en sokken. Lycra, waardoor badpakken tegenwoordig jaren meegaan en niet lubberen. Dat is vooral fijn als je nog eens wil duiken zonder daarna een zoekactie te hoeven houden.

Sokken zijn trouwens vaak tegenwoordig ook van Coolmax® en Gore-Tex®. En daar worden dan ook weer waterdichte jassen en voeringen in schoenen van gemaakt. Ik kan zelfs met mijn oude wandelschoenen gewoon elke plas doorwaden, er komt nooit 1 druppel bij mijn voeten. Maar je voeten zijn er niet zo in opgesloten als in rubber. Heerlijk allemaal.

Ik denk wel eens met medelijden aan die mensen die vroeger kou en nattigheid moesten trotseren met slechte materialen. Hoewel zelfs de mens in de steentijd al prima kleren kon maken van bont en leer natuurlijk. Maar toch, het gewicht en het vocht van die spullen… En leer en bont kun je wel drogen, maar dan wordt het hard als je het niet bewerkt. Zou ik dan toch een kind van deze tijd zijn?

Sauna

Tegenwoordig heet het Wellness. Want gewoon Nederlands kan niet meer en kuuroord klinkt zo ziek. In Duitsland heet het Bad, en daar gaan we dan ook lekker naartoe. Fontana in Nieuweschans is ook heerlijk, en daar gaan we ook vaak genoeg heen. Nou ja vaak genoeg, wel eens, als het financieel uitkan en we onszelf willen trakteren. Meestal doen we het als cadeautje, voor een verjaardag of onze trouwdag. Met eten, want voor een inclusief prijs heb je er daar een heerlijke driegangen maaltijd bij.

Maar het is al weer een poosje geleden dat we daar geweest zijn, en voor hetzelfde geld rij je even de grens over naar een Duits hotel met sauna, kuurwater en binnenbad. In de voorjaarsvakantie, lekker 1 dagje weg zodat je geen oppas hoeft voor de kat. Omdat het in Duitsland altijd voorjaarsvakantie is met Carnaval heb je geen last van hoogseizoen. Tenminste, wij noorderlingen niet, onze voorjaarsvakantie valt toch altijd in de week voor of na Faschung. Geen Bad Neuschans dus, maar Bad Laer. Vlakbij Osnabruck, geen wereldreis en wel lekker er even helemaal uit.

We moeten nog eens even uitzoeken hoe het zit met massages, want ook dat is wel lekker om te ontspannen. Nou hebben we cursussen gevolgd en zelf een massagetafel staan, maar in de praktijk komt het daar veel te weinig van. Je moet een kamer warm stoken, tafel neerzetten, de juiste muziek op, de juiste geuren. Dat kost planning en het staat te weinig in de agenda. Maar een lekkere massage van een professional mag ook altijd. Eens opzoeken wat oranjebloesem in het Duits is, want dat is mijn favoriete geur voor massageolie.

Het is vroeg Carnaval dit jaar en dus vroeg voorjaarsvakantie. En dan heb je de keus tussen thuisblijven en nuttig zijn, of er tussenuit. Nou gaan we ook nuttig bezig, het is immers tijd voor de voorjaarsschoonmaak. En bovendien moet er dit jaar binnenshuis geverfd worden, dus misschien kunnen we dan inventariseren wat we nodig hebben. Gewoon licht roomwit op de muren en iets romiger op het houtwerk. Maar wel het trapportaal, dus moeilijk zat.

Tapijtreiniger erachteraan, want met een kat in huis hou je met stofzuigen alleen de trap en overloop niet schoon. Maar geen grote projecten als schutting, carport of garagedeuren dit jaar. Maar goed ook, want er zit genoeg werk in de tuin. En bovendien zijn we lang op vakantie. Ook naar een kuuroord trouwens, resort Ai Aïs in de Fish River Canyon. Eigenlijk stiekem ook Duits, maar dan heel ver weg.