Vertrouw op God maar koop wel een lot.

Een variant op je fiets op slot zetten natuurlijk. Ik koop nog wel eens een staatslot, en ik heb de laatste twee maanden winst gedraaid. Dus moet ik mijn lot nu weer inwisselen, met winst en een nieuw kopen. Moet helemaal niet natuurlijk, maar wil ik wel. Want ondanks dat ik mezelf geen supermaterialist vind, waardeer ik wel de vrijheid die geld kan geven.

Al die plannen, al die dromen die hier al staan zouden als een duveltje uit een doosje zomaar waargemaakt kunnen worden. Zou ik dan gelukkiger zijn dan nu? Gelukkiger misschien niet, maar gezonder zeker wel. Dit klimaat, met zijn koude winters, nekt mijn lichaam. Ik ben zo'n piepende wagen, met altijd wat. En dat zou gewoon minder zijn in een klimaat met warmer weer. Dan zou ik me makkelijker kunnen bewegen.

Ik zou niet niets gaan doen, dat ligt me helemaal niet. En de dromen zijn verwarrend. Aan de ene kant wil ik zoveel zien, aan de andere kant wil ik een boerderij, met veel plantjes en veel werk. Niet makkelijk te combineren, dan moet je geen leuk prijsje winnen maar een berg geld. Ook niks op tegen trouwens.

Zou ik veel weggeven? Ja, dat denk ik toch ook wel. Ik zou goed uitrekenen wat ik echt nodig heb, daar wat bovenop doen, en dan zou de rest van het geld ingezet worden voor anderen. Helemaal niet onbaatzuchtig, zelfs wel heel egocentrisch.

Een zorgeloos pensioen, studie voor de kinderen, kuren in een warm land. Dat zijn toch onbetaalbare kado's? Daar geniet ik toch net zo hard van als de lijdende voorwerpen? Reken maar dat dat snel meewerkende voorwerpen zouden worden.

Voorlopige ben ik echt wel tevreden met mijn leven, en echt heel dankbaar. Ik heb zoveel waar ik nooit van had kunnen dromen. Zelfs een prachtige man en een prachtige tuin. Maar ik blijf wel dromen over dat eigen boerderijtje in de warmte met veel ruimte voor gasten. Die niet hoeven te komen, heus niet, maar die gewoon welkom zijn. Aan een strand en met een paar goede buren. Waar je in de winter nog eens een glas wijn mee kunt drinken. Zwijgend rond het houtvuur. Goed leven is namelijk juist heel simpel.

Oranjerie, veranda, serre, kas en atrium.

oran·je·rie (dev; oranjerieën, oranjeries)

1
wintertuin waarin uitheemse gewassen worden bewaard

ve·ran·da (dev; veranda’s; verandaatje)

1
uitgebouwde overdekte ruimte aan een huis

ser·re (de; serres)

1
glazen veranda aan een huis

kas (de; kassen)

1
gebouw(tje) met veel glas voor het kweken van planten

atri·um (het; atria, atriums; atriumpje)

1
het centrale open deel van een Oud-Romeinse woning

Werkster

door Gerrit Achterberg

Zij kent de onderkant van kast en ledikant
ruwhouten planken en vergeten kieren,
want zij behoort al kruipend tot de dieren,
die voortbewegen op hun voet en land.

Zij heeft zichzelve aan de vloer verpand,
om deze voor de voeten te versieren
van dichters, predikanten, kruidenieren,
want er is onderscheid van rang en stand.

God zal haar eenmaal op Zijn bodem vinden
gaande de gouden straten naar zijn troon,
al slaande met de stoffer op het blik.

Symbolen worden tot cymbalen in de
ure des doods - en zie, haar lot ten hoon,
zijn daar de dominee, de bakker en de frik.

Zoals ik al schreef ben ik gevraagd om fulltime te gaan werken, en dat ga ik doen onder een voorwaarde. Ik zoek een werkster. Of werker of gewoon iemand die de boel wil komen schoonmaken. Een keer per 14 dagen lijkt me prima.

Hoe je aan een werkster moet komen is me nog een raadsel. De buren kennen veel mensen hier, wij wonen hier nog maar 2 jaar en werken allebei elders. Samen wordt het toch wel heel veel uurtjes per week; 7 dagen hadden we niet verwacht toen we beide 2 jaar terug nog werk zochtten.

Nu ga ik 5 dagen werken (doe ik al, maar dan hele dagen) en levensgezel werkt 2 lange dagen en zoekt 3 dagen. Het zou dan zeker heel mooi zijn als iemand anders het huishouden een eindje helpt. In de keuken lukt het wel, maar we zijn beide niet geboren voor de schoonmaak. Dus zoeken maar nu, de buren inschakelen. Want voor 1 april zou het fijn zijn als we iemand hadden.

Mijn moeder heeft jaren geroepen dat ze een werkster wou, en heeft nu een paar weken geleden iemand gevonden voor 4 uur per week. Als ik iemand zoek voor 4 uur per 14 dagen, gaat dat dan 10 jaar duren. Ik hoop het niet, maar ik moet mijn grote woorden wel wat bezuren. Betrouwbaar moet, iemand met een minimuminkomen zou fijn zijn. En dan komen mijn ouders wel weer op de kat passen in de vakantie. Terwijl hun werkster daar de boel schoonhoudt.

Alweer de dertiende

En vandaag weer naar het werk geweest. Het gaat, maar ik ben wel doodop. Misschien gaat het weer beter als ik weer gewend ben.

In ieder geval is me gevraagd of ik fulltime wil gaan werken, en ik denk dat ik ja ga zeggen. Het kan verkeren he?

Diaspora

door Gerrit Achterberg

Al zijt gij in onnoembaarheid,
glanzende scharen van mijn wil
zijn uitgegaan om u te tellen:
een prevelen, niet te verstaan,
zal eenmaal samenvallen
met onze kennismaking
diep in de taal.

Dan treedt uw lichaam uit mijn som,
want alle moleculen
roep ik weerom
uit hun verstrooiing. Alle.

Het huis.

De oprit is typisch Grieks, van beton met plankstrepen erin. Het kan best glad zijn, en dan wil je grip op die steile stukken. Langs de zijkant is een soort trap, witgeschilderd, naast de betonnen muur die de oprit beschermt. Daarin zitten uitsparingen met bloembakken, vol lavendel en rozemarijn. Het ruikt lekker in de goede tijd van het jaar. De patio is overgroeid met oude wijnstokken, en daaraan hangen grote trossen druif in weer een andere tijd van het jaar. Verder pluk je natuurlijk citrusfruit, vijgen en olijven uit je eigen tuin.

Het huis is groot, maar wij wonen in een deel ervan. Een hele grote keuken met patio en terras, met daaraan een klein zwembad. Daarboven onze open slaapkamer, met deuren aan beide kanten en een klein terras met jacuzzi. De grootste luxe vormt de badkamer, met alles erop en eraan.

Aan de kant naar de zee toe liggen appartementen, voor gasten. Die komen veel, want we wonen aan het strand en het is een zalige vakantie. Ze hebben hun eigen keukentje, voor hun eigen vrijheid. De autoverhuurder aan de overkant van de straat is een goede vriend voor ons. Het restaurant kennen we ook van haver tot gort, elk gerecht op de kaart is wel eens uitgeprobeerd, en vaak eten we zonder kaart.

Het huis is verder vrij groot met een binnentuin en vijver en veel ruimte voor opslag en mijn kunstzinnige neigingen. Maar dat is niet de kern, dat is luxe. Wij leven in de keuken. De kelder er half achter en onder, de afwaskeuken en de opslag. Soms gaat de wekker om 4 uur en dan bak ik zelf brood, of ga ik groente inmaken.

In de winter zijn we vaak op reis, naar het zuiden. In de zomer zitten we af en toe in de bergen, maar ook aan het strand is het wel uit te houden. Ons eigen stukje strand is afgesloten, daar komen zelfs de schoonmaker en tuinman niet.
Wit overheerst, en zon.

Mijn plan (5)

Het leven loopt nooit zoals je verwacht, en wat je hoopt krijg je op een andere manier. Ik heb sinds gisteren weer een kans op een hele verbetering in de baan. Wat ik opschreef in september, het rijtje voor en nadelen, dat moet ik nog eens bekijken. In ieder geval is 1 groot minpunt binnenkort verdwenen. Of was het 1 groot mispunt?