Het huis.

De oprit is typisch Grieks, van beton met plankstrepen erin. Het kan best glad zijn, en dan wil je grip op die steile stukken. Langs de zijkant is een soort trap, witgeschilderd, naast de betonnen muur die de oprit beschermt. Daarin zitten uitsparingen met bloembakken, vol lavendel en rozemarijn. Het ruikt lekker in de goede tijd van het jaar. De patio is overgroeid met oude wijnstokken, en daaraan hangen grote trossen druif in weer een andere tijd van het jaar. Verder pluk je natuurlijk citrusfruit, vijgen en olijven uit je eigen tuin.

Het huis is groot, maar wij wonen in een deel ervan. Een hele grote keuken met patio en terras, met daaraan een klein zwembad. Daarboven onze open slaapkamer, met deuren aan beide kanten en een klein terras met jacuzzi. De grootste luxe vormt de badkamer, met alles erop en eraan.

Aan de kant naar de zee toe liggen appartementen, voor gasten. Die komen veel, want we wonen aan het strand en het is een zalige vakantie. Ze hebben hun eigen keukentje, voor hun eigen vrijheid. De autoverhuurder aan de overkant van de straat is een goede vriend voor ons. Het restaurant kennen we ook van haver tot gort, elk gerecht op de kaart is wel eens uitgeprobeerd, en vaak eten we zonder kaart.

Het huis is verder vrij groot met een binnentuin en vijver en veel ruimte voor opslag en mijn kunstzinnige neigingen. Maar dat is niet de kern, dat is luxe. Wij leven in de keuken. De kelder er half achter en onder, de afwaskeuken en de opslag. Soms gaat de wekker om 4 uur en dan bak ik zelf brood, of ga ik groente inmaken.

In de winter zijn we vaak op reis, naar het zuiden. In de zomer zitten we af en toe in de bergen, maar ook aan het strand is het wel uit te houden. Ons eigen stukje strand is afgesloten, daar komen zelfs de schoonmaker en tuinman niet.
Wit overheerst, en zon.