Gebak

Caloriearm gebak bestaat niet. Er is gebak met minder calorieen, maar zelfs dan is het nog veel. Kruidkoek is bijvoorbeeld wel bjina vetvrij, maar daar zit dan weer heel veel suiker in.

Ik wil eigenlijk caloeriearm gebak maken voor mijn verjaardag, maar ik heb de zoektocht naar een goed recept opgegeven. Ik haal gebak, en ik maak zelf kleine cakejes. Met een versierinkje zal dat best bevallen.

Het moet gewoon lekker zijn. Later lopen we de schade er wel weer af. En de rest van de hapjes die dag zijn eigenlijk helemaal niet calorierijk.

Pff, wat je al niet moet doen om jarig te zijn.....

Foto

Een plaatje maken is heel leuk. Maar een foto afdrukken, inplakken, becommentariëren en dat keer ruim 500...dat is helemaal niet leuk. Al verscheidene vakanties lang kwam ik niet verder met mijn digitale foto's dan in een webalbum gooien en daar laten staan. Geen commentaar, geen bijschriften. En dat terwijl ik toch braaf altijd een verslagje schrijf tijdens de reis. Nauwgezet schrijf ik op waar ik ben en welke foto's ik maak.

De foto's van de herfstvakantie in Luxemburg heb ik wel netjes verwerkt. Op onze eigen pagina van Planet internet heb ik een keurig verslag gemaakt met de foto's ertussen. Ook van onze dagjes uit maak ik daar verslagen. Maar de foto's van de mooie reizen van de laatste jaren liggen eigenlijk allemaal nog te wachten op verdere verwerking.

Maar de foto's van Lesbos worden wel verwerkt. Gisteren heb ik een album besteld dat je digitaal opmaakt en wat dan verwerkt wordt tot heel album met commentaar in print. Alleen nog even ophalen bij de Schlecker. En ook online worden de foto's en verhalen van Lesbos verwerkt. In een zusterlog: Lesbos 2007 en ook weer op onze eigen site. Op de eigen site ga ik nog meer foto's plaatsen. In een log is dat wel heel veel werk.

Nu heeft mijn man ook net een nieuwe digitale camera aangeschaft. Hij was er ook wel aan toe. Hij kan erg goed fotograferen en al deed hij het leuk met mijn kleine compact, hij is toch gewend aan meer zoom en meer telelens. Dat heeft hij nu als het goed is. En hoewel ik heel blij en tevreden ben met mijn kleine camera, hoop ik toch dat ik af en toe ook eens met zijn camera mag fotograferen. Ik zet zo graag vlinders, insecten en mooie planten op de foto, en dat kan heel goed met die nieuwe.

Ik ga alleen niet beloven dat ik alles ook netjes ga publiceren.

Steentjes

Mijn hoge wandelschoenen zijn aan het verslijten. Als je bedenkt dat ik ze al drie jaar draag en er regelmatig vele kilometers op loop is dat ook geen wonder. Maar jammer is het wel. Ik draag ze graag in het bos, in de winter voor de warmte, in de zomer om door drassig gebied te kunnen lopen en altijd omdat ze zoveel steun geven. Met mijn slechte knieen is het heerlijk om goede schoenen te dragen. Maar vandaag had ik op het eind van de wandeling echt een zere voet omdat de vering er uit is.


We hebben weer heerlijk gewandeld vandaag. Vorige week zondag waren we aan een wandeling begonnen, maar toen ontstond er spontaan onweer. Na een klap vlakbij zijn we maar terug gegaan naar de auto. Maar een wandeling van anderhalve kilometer is voor ons beide niet genoeg.


Nou zijn we deze week na het werk nog wel een keer wezen wandelen in de stad. Niet echt tussen de huizen. In een park, restant van een oud landgoed en door een oude houtwal. Maar ook dat was niet zo lang. Een kilometer of 5 denk ik.

Vandaag hebben we dezelfde wandeling gemaakt van vorige week, maar dan wel een flink rondje. Zo rond de negen kilometer schat ik, maar het kan ook wel langer zijn. Eerst een stuk langeafstandswandeling, en toen zelf op de kaart verder. De gedetailleerde kaart is van 2005, maar er is al het nodige veranderd. Ruiterpaden zijn omgelegd en wegen afgesloten. Ook al ken je het gebied heel goed, je kunt toch nog fout lopen. Een route met gele paaltjes die we vaker gelopen hadden was ook weggehaald.

Het had ook voordelen, want op een stuk van de oude route zagen we wat oranje blaadjes op de grond. Bij nadere beschouwing bleek het om cantharellen te gaan. Hele grote en heel veel, meer dan 30 stuks. We hadden nog nooit zulke mooie en grote hanekammen gezien.

We liepen dus zeker op het laatst nogal om, maar windeieren heeft dat niet gelegd. We vonden een steen met mooie groefjes en het grootste brok vuursteen wat ik ooit gezien heb. Het was wel zwaar maar de moeite waard. Bij thuiskomst bleek de kalksteen of gneis robijntjes te bevatten. En de vuursteen zit vol met fossielen.

A Dream Within a Dream

Edgar Allen Poe

Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?

Tour de France

Als kind zag ik op tv wat mijn oudere broers wilden zien. We keken niet veel tv, maar er was wel veel aandacht voor sport. Voetbal vond ik niet zo geweldig, maar ik heb het spelletje wel geleerd en ik weet wat buitenspel is. Schaatsen was al een stuk beter, tennis vond ik saai. Ik zag liever avonturenfilms, kinderseries, Ren-je-rot en Peppie-en-Kokkie.

Maar er was een sport die ik altijd met plezier volgde. Wielrennen en dan speciaal de Tour de France. Ik zorgde er zelfs voor dat ik 's avonds op tijd voor de tv zat om de samenvatting te zien en niets te missen. Het liefst met een bordje op schoot.

Natuurlijk was ik fan van Raleigh, de ploeg van Peter Post. Met die rood-geel-zwarte truien herkende je ze makkelijk en je werd altijd blij als ze succes hadden. Gerrie Kneteman, Jan Raas. Die maakten de vlakke etappes goed. Want verder waren die lange etappes door vlak land met veel regen natuurlijk gewoon saai. En zo herinner ik ze me ook.

De bergen, die waren pas spannend. Je hoorde voor Joop Zoetemelk te zijn, maar stiekem was ik fan van Lucien van Impe. En van de Duitser Dietrich Thurau, die altijd zorgde voor levendigheid in de etappes. Als kleine zus hield ik dit wijselijk voor me, ze waren in staat geweest de tv uit te zetten.

En toen kwamen de jaren van de grote, arrogante Bernard Hinault. Ik mocht hem niet zo, en dat kon ik rustig hardop zeggen. De broertjes Planckaert mocht ik wel, met hun sprintzeges. Maar dan dacht ik zo klein als ik was toch ook wel aan doping. Ik snapte de discussies in Studio Sport heus wel. Henk Lubberding werd voor mij de opvolger van Jan Raas. Heroïek, lange ontsnappingen en dat zonder grote bek. Hij kwam zelfs helemaal niet goed uit zijn woorden. Mijn antiheld.

In de bergen ging de strijd om de tweede plaats tussen Hennie Kuiper en Joop Zoetemelk. Mijn broers waren er vol van, maar beide renners konden mij niet zo bekoren. En toen kwamen er nieuwe Nederlandse namen en was het elke dag een plezier om te kijken. Johan van der Velde, Ad Wijnands, Peter Winnen. Urenlange ontsnappingen door de bergen, waar steeds meer van werd uitgezonden. En dan had je de ritwinnaars Sean Kelly en Phil Anderson en Beat Breu. Ierland en Nieuw-Zeeland en Zwitserland als ik me niet vergis. Beide hadden veel charisma. En ik was natuurlijk fan van alles wat niet Frans was, en liefst ook niet Spaans of Italiaans.

En ik bleef fan tijdens de jaren van Laurent Fignon. Hij mocht dan wel Frans zijn, maar de Fransozen snapten geen bal van hem. En Delgado, helemaal over zijn stuur gebogen. En Stephen Roche, de emotionele Ier. De kleine klimgeit uit Colombia, Luis Herrera die de rest van het vak niet beheerste, maar anders souverein gewonnen zou hebben. En de sprinter Eric Vanderaerden.

Toen ik student was ging ik op kamers zonder tv. Ik had het toch veel te druk. Met de studie, de studentenvereniging en de baantjes. Een jaar lang heb ik niet getaand naar een eigen tv. Tot de Tour begon. Het kriebelde zo erg dat ik 25 zuurverdiende en nauwelijks misbare guldens uitgaf aan een tweedehands tv. Net op tijd om Steven Rooks te zien rijden. Net op tijd om Greg LeMond zijn eerste Tour te zien winnen.

Nu kijk ik niet meer zo vaak. De tour is nog wel leuk, maar de verslaggeving houdt niet over. Geen Theo Koomen op zijn motorfiets die de omgeving kleurrijk schildert. Teveel gedoe over omstandigheden en doping. Mijn hart bloedde toen er deze week weer van alles aan de hand was. Maar ik hou wel van de tour, en ik zal het altijd een beetje blijven volgen.

Allez, tu m’as promis d’embarquer
On voyagera léger
Sans le poids du passé

Je ferai le tour du monde
My love, lovée dans tes bras
Je partirai à la seconde
Sans passeport mais pas sans toi

Op je sloffen

Gisteren zag ik dat er een tweede scheur zit in mijn pantoffel. Ik bedacht me ook dat het lang geleden was dat ik zo vaak koude voeten had in de zomer. Normaal gaan mijn sloffen elk jaar een paar weken op vakantie in de schoenenkast. Maar nu zijn de teenslippers minder in trek, en de warme sloffen draag ik bijna elke dag.

Ik stel best wel hoge eisen aan pantoffels. Zo moeten ze een goede zool hebben, met pasvorm, waarop je zo even naar buiten kunt lopen. Verder moeten ze van leer of wollen vilt zijn, niet te opvallend en het liefst lijkend op echte simpele schoentjes. De moeilijkste eis die ik heb is echter dat ik een dichte hak wil. Het gaat me namelijk om de kou langs de voetzool. Als ik in instappers loop heb ik daar toch last van. Dan kan ik net zo goed op slippers blijven lopen.

Nu wilde het toeval dat mijn man ook sloffen nodig had, dus samen zijn we de stad ingegaan op zoek naar goede nieuwe muilen. Hij slaagde in de eerste winkel. Ik ben alle zaken afgegaan, maar nergens geslaagd. Zelfs bij de kleine herenmaten niet. Wat er al was aan geschikt model zat niet goed. Een veel te hoge wreef, zodat je moet gaan zitten om ze aan te trekken wil ik niet. Sloffen zijn er om snel in te schieten. Net heb ik nog even op internet gezocht, maar ook daar vond ik niet wat ik zocht. Te dicht of te open, te zacht of te vormloos. Helemaal niks.

Ik moet maar een briefje aan Sinterklaas sturen. Die weet vast wel raad.

Concert

Vier oktober gaan we naar een concert van David Sylvian in de Oosterpoort. Lekker wegdromen bij zijn zachte muziek. Hij heeft aangekondigd veel nieuw werk te gaan spelen, o.a. van het project Nine Horses.

Atom And Cell

David Sylvian

Her skin was darker than ashes
And she had something to say
Bout being naked to the elements
At the end of yet another day
And the rain on her back that continued to fal
lFrom the bruise of her lips
Swollen, fragile, and small

And the bills that you paid with were worth nothing at all
A lost foreign currency
Multi-coloured, barely reputable
Like the grasses that blew in the warm summer breeze
Well she offered you this to do as you pleased

And where is the poetry?
Didn’t she promise us poetry?

The redwoods, the deserts, the tropical ease
The swamps and the prairie dogs, the Joshua trees
The long straight highways from dirt road to tar
Hitching your wheels to truck, bus, or car

And the lives that you hold in the palm of your hand
You toss them aside small and damn near unbreakable
You drank all the water and you pissed yourself dry
Then you fell to your knees and proceeded to cry

And who could feel sorry for a drunkard like this
In a democracy of dunces with a parasites kiss?

And where are the stars?
Didn’t she promise us stars?

Nothing will ever be as it was
The price has been paid with a thousand loose shoes
Pictures are pasted on shop windows and walls
Like a poor mans Boltanski
Lost one and all.

Sell, sell
Bid your farewell
Come, come
Save yourself
Give yourself over
Pushing your consciousness
Deep into every atom and cell,
Sell,
Bid your farewell
Come, come
Save yourself
Give yourself over
Pushing your consciousness
Deep into every atom and cell,
Sell,
Bid your farewell
Come, come
Save yourself
Give yourself over
Pushing your consciousness
Deep into every atom and cell

Nieuwe baan

Daar ben ik weer, na lange tijd. Met opnieuw een nieuwe baan. Net als mijn blog uit augustus 2006.

Als ik mijn schrijfsel doorlees merk ik dat de tevredenheid toen al niet 100% was. En dat was het vooraf ook niet. Het percentage is in een jaar alleen maar omlaag gegaan.

Laat ik voor de grap nu ook eens een lijstje met voor- en nadelen maken, en dan kijken wat ik daar over een paar maanden of een jaar over denk. Want het lijstje van vorig jaar bleek qua voordelen echt niet te kloppen.

Voordelen:
werken met leerlingen
'mijn' omgeving
goed contract
betere beloning

Nadelen:
lange reistijd
5 dagen ipv 4
wel heel snel weer iets nieuws

Het was dit keer makkelijker de voordelen op te schrijven, maar ik werk er dan ook nog niet. Ik word niet ingewerkt op één vak, ik krijg gewoon taken en dat doe ik voorlopig niet alleen. Ik zal zeker op de lange termijn de taken van mijn collega raadslid meer en meer over gaan nemen en dat voelt ook goed. Weinig druk in het begin op die helft van de baan, maar meer met de jaren. Ik kan er dus echt ingroeien, na een jaar op mijn tandvlees leven. Nou maar kijken of ik de reis goed kan doen. Zo niet, toch maar eens nadenken over verhuizen.

Stieken kijk ik wel al regelmatig op funda.