Steentjes

Mijn hoge wandelschoenen zijn aan het verslijten. Als je bedenkt dat ik ze al drie jaar draag en er regelmatig vele kilometers op loop is dat ook geen wonder. Maar jammer is het wel. Ik draag ze graag in het bos, in de winter voor de warmte, in de zomer om door drassig gebied te kunnen lopen en altijd omdat ze zoveel steun geven. Met mijn slechte knieen is het heerlijk om goede schoenen te dragen. Maar vandaag had ik op het eind van de wandeling echt een zere voet omdat de vering er uit is.


We hebben weer heerlijk gewandeld vandaag. Vorige week zondag waren we aan een wandeling begonnen, maar toen ontstond er spontaan onweer. Na een klap vlakbij zijn we maar terug gegaan naar de auto. Maar een wandeling van anderhalve kilometer is voor ons beide niet genoeg.


Nou zijn we deze week na het werk nog wel een keer wezen wandelen in de stad. Niet echt tussen de huizen. In een park, restant van een oud landgoed en door een oude houtwal. Maar ook dat was niet zo lang. Een kilometer of 5 denk ik.

Vandaag hebben we dezelfde wandeling gemaakt van vorige week, maar dan wel een flink rondje. Zo rond de negen kilometer schat ik, maar het kan ook wel langer zijn. Eerst een stuk langeafstandswandeling, en toen zelf op de kaart verder. De gedetailleerde kaart is van 2005, maar er is al het nodige veranderd. Ruiterpaden zijn omgelegd en wegen afgesloten. Ook al ken je het gebied heel goed, je kunt toch nog fout lopen. Een route met gele paaltjes die we vaker gelopen hadden was ook weggehaald.

Het had ook voordelen, want op een stuk van de oude route zagen we wat oranje blaadjes op de grond. Bij nadere beschouwing bleek het om cantharellen te gaan. Hele grote en heel veel, meer dan 30 stuks. We hadden nog nooit zulke mooie en grote hanekammen gezien.

We liepen dus zeker op het laatst nogal om, maar windeieren heeft dat niet gelegd. We vonden een steen met mooie groefjes en het grootste brok vuursteen wat ik ooit gezien heb. Het was wel zwaar maar de moeite waard. Bij thuiskomst bleek de kalksteen of gneis robijntjes te bevatten. En de vuursteen zit vol met fossielen.

A Dream Within a Dream

Edgar Allen Poe

Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?