Inpakken en nog niet wegwezen

Er wordt massaal gewaarschuwd tegen het vermelden van je vakantie op een persoonlijke pagina. Dat vind ik wel goed, het is ook nogal gevaarlijk om zomaar te vertellen dat je 14 dagen weg bent. Ik vind het al eng genoeg om aan de postbode en de politie door te geven dat je vakantie elders viert, laat staan dat een wildvreemde er van hoort. Ik regel dan ook altijd zo weinig mogelijk; de krant mag blijven bezorgen, de planten blijven voor het raam staan en niemand hoort waar ik ben.

Maar dit jaar hebben we weer catsitters. . Heel handig tegen inbrekers, heel handig om de post op te ruimen, heel handig om de planten water te geven. Ook leuk, want we wonen in een behoorlijk toeristisch dus ze kunnen zich goed vermaken. Fiets mee of op onze fietsen, dagje museum, dagje dierentuin, alles is vlakbij. Alleen het strand niet, dat geef ik toe.

Het wordt nu wel spannend. Misschien omdat het zulk mooi weer is, maar kriebelt het. De reis naar Schiphol, daar inchecken en uren wachten, korte reis naar Londen of Frankfurt (we weten nog niet eens zeker welke van de 2) en dan de nachtvlucht naar Kaapstad. Slaappil mee, fles water kopen op Schiphol zodat ik wat kan drinken als ik wakker wordt, zoveel mogelijk handige spullen in de handbagage, boek mee en onder zeil naar het zuiden. Als het even kan tenminste. Wel wat handiger dan per schip, en misschien ook wel gezonder. Je zult toch maar zeeziek zijn tot Portugal en dan achter moeten blijven…..


Zuidpunt van Afrika, hier wie kom. Het kan nog wel zuidelijker, Buenos Aires bijvoorbeeld of zelfs Antarctica. Allemaal mogelijk. Ik zocht laatst op reizen naar Namibië om nog wat informatie te winnen en kwam toen een reis rond de wereld tegen. Nou ja wereld, 3 continenten per schip. Eerst oversteken naar Amerika, door het Panamakanaal naar de Stille Oceaan, dan naar het zuiden en rond Kaap Hoorn, noord naar Brazilië. Oversteken naar Marokko, weer naar het zuiden en de hele kust langs , om Kaap de Goede Hoop en dan via het Arabisch schiereiland en het Suez-kanaal weer naar Europa. Drie continenten, 151 dagen. Ik moest even rekenen, dat komt neer op 5 maanden. Wel ontspannen, maar of ik zolang op een schip zou willen zitten….

Het zou wel een ervaring zijn die aan vroeger tijd doet denken. Toen voeren ze bijvoorbeeld van Baltimore naar Hawaï in ongeveer 5 maanden. Zelden met vers eten, met veel zeeziekte, slechte kansen bij het ronden van de kaap. En alleen maar om het evangelie te brengen aan een volk wat dat al lang kende, maar van net een ander kerkgenootschap. Het is niet mijn idee van nuttig reizen, maar mijn reis zal wel niet met hun idee stroken. Die cruise ga ik niet maken, al is het niet om tijd en geld, dan is het wel omdat ik nou niet zo van varen hou. Maar die wereldreis…..dat sluit ik niet uit.

In bad met motoren

Ongemerkt gaat het hard met de dagen. Dat vind ik altijd zo in de zomer. De dagen zijn lang, je doet heel veel op een dag en ze zijn zo om. Zeker als het zulk heerlijk weer is als vandaag. Het is zomer, meteorologisch gezien al 25 dagen, astronomisch gezien al 4 dagen en in mijn hoofd sinds vandaag. De zon schijnt uitbundig, het is weekend (voordeel van deeltijdwerken) en we zijn vandaag heerlijk naar Nieuweschans geweest. Bad Nieuweschans, laten we het beestje bij de nieuwe naam noemen.

De sauna is niet meer zo nieuw, maar wordt wel elke keer vernieuwd. We zijn er al een poosje niet geweest en je merkt ook niet altijd alle veranderingen op natuurlijk, maar een paar zagen we er nu wel. Zo is de infrarood sauna verplaatst (waarschijnlijk vorige keer ook wel) het voetenbad (vorige keer absoluut nog niet) er is een badjassenpark bijgekomen (volgens mij was dat park er al, maar was er geen doorgang naar het zoute bad) er stond nieuwe kunst en er hing een nieuw informatiepaneel over de herkomst van het zoute water.

Voor ons het belangrijkst: er is eindelijk een zoutwater jacuzzi bij het sauna gedeelte. Jammer genoeg nog geen zout bad, of een buitenzwembad (ons ideaal) maar al wel heel lekker. Zout water is zo goed voor je huid en je nagels, dat effect voel je nog weken. Alles is glad en je dode huidcellen zijn er lekker af. Alsof je gescrubd bent, overal. Dat is misschien ook wel een beetje zo, dat doet het zoute water. Extra voordeel is dat je beter en makkelijker bruin wordt als je huid zo schoon is, en het blijft langer zitten. En bruin worden lukt wel met zulk weer. We lagen lekker buiten op een zonnebed en dan moet je oppassen dat je niet te lang buiten blijft. Ik ben bruin geworden, maar net niet rood.

Op de heenweg kiebelde het van de motoren op de N33. Allemaal naar Assen, naar de TT. Ik vind dat toch zo leuk elk jaar, die drukte van motorrijders op de weg. Het gros is vriendelijk, rijdt rustig (oké, soms wat te hard) en voorzichtig. Bovendien is het hun feestje, dus ze hebben geen haast en genieten van de rit. Dat kan ook met zulk mooi weer. Hard rijden laat je trouwens wel vlakbij Assen, overal staan politiefuiken. We zagen 2 heel openlijk opgestelde snelheidscontroles, er stond er nog zeker 1 heel verdekt opgesteld en een behoorlijk percentage van de mannen op motoren was gekleed in politiepantalon…. J

Ik vind het niet zo erg dat er zoveel controle is, het is nauwelijks nodig voor de meeste motorrijders en ik vind het ook geen probleem als ze me met 130 inhalen op de snelweg. Of als ze een beetje wegstuiven vanuit stilstand, dat is een deel van de charme van de machine. Maar het is wel goed om uitschot van de weg te halen, en om te zorgen dat de heren en dames niet met een slok teveel op achter het stuur kruipen. Ik probeer motoren altijd net wat meer ruimte te geven, net als vrachtauto’s.

Nou ben ik geloof ik altijd al een nette bestuurder, maar dan word ik nog wat alerter. Beide groepen kunnen er niks aan doen dat er tuig tussen zit, het merendeel is gewoon rustig en rijdt attenter dan de gemiddelde automobilist. Zeker dan de homo telefonico of ik-moest-5-minuten-geleden-bij-de-baas-zijn-dus-ik-hou-geen-afstand bestuurder. Die laatste zit steevast op de linkerweghelft, kijkt weinig in de spiegel en heeft regelmatig te maken met het fenomeen kop-staartbotsing.

Maar motoren, met hun feestje en hun rust (tja, vind ik echt, je kunt ook rust uitstralen als je 140 rijdt) en hun vriendelijkheid die zeker bij een mooi weer TT naar buiten komt, tja, die vind ik leuk. Dat wordt kermis en muziek en kamperen en genieten. En zaterdag toch even de tv aan en zorgen dat ik niet op de snelweg vlakbij het TT terrein moet zijn. Niet weer naar Bad Neuschans, al zou ik elke dag wel willen. Maar dat zou teveel van het goede zijn.

Charlie Chaplin

Er zijn een paar films in mijn leven die een geweldige indruk op me gemaakt hebben. Dit is er 1 van. Veel plezier als je hem wilt kijken, hij duurt ruim 2 uur maar is de moeite waard.

Tandarts

Het is niet mijn hobby, op bezoek bij de tandarts. Het zal ook nooit mijn hobby worden, maar mijn ergste trauma is ondertussen wel voorbij. Vandaag was het weer zover, tijd voor het halfjaarlijkse controlebezoek. Niet iets waar ik op zit te wachten normaal gesproken. Ik ga keurig, laat doen wat er moet gebeuren en zet de brave man dan weer helemaal uit mijn hoofd tot er een half jaar later weer een kaartje op de deurmat valt. Meestal met een lollige afbeelding van een dier met grote, scheve of grijnzende tanden. En dan wacht ik nog even, aarzel ik nog even, maar uiteindelijk maak ik braaf een afspraak.

Dit keer was het kaartje overbodig. Ik wist van mijn vorige reeks bezoeken (kroon bovenin) dat er nog een vulling vervangen moest worden. Er zat een scheur in een amalgaamvulling en dan is het een goed idee om dat te laten vervangen. En ik had al een datum in de agenda gezet ook. We gaan over een kleine maand naar Afrika en dan wil ik geen risico nemen. De gezondheidszorg is er best goed, maar als het even kan wil ik er geen gebruik van maken.

De laatste weken waren we toch al veel op bezoek geweest, echtgenoot was dit keer aan een kroon toe. Het is wel even duur, maar een investering in een goed pijnvrij gebit is op dit moment wel een goed idee. Daar kan je nog jaren mee verder en ik heb al teveel ervaring met tandpijn. Het enige wat mijn verbeterde gebit als nadeel heeft is dat ik spontaan veel gevoeliger tanden gekregen heb. Of misschien is dat omdat ik gewoon beter poets en omdat mijn tandsteen nu keurig elk halfjaar verwijderd wordt. IJs eten is geen pretje meer. Maar dat is weer niet slecht voor de lijn, dus ach. Daar kan ik wel mee leven.

Bij de balie heb ik meteen maar weer 3 afspraken geregeld voor direct na de vakantie. Jammer maar helaas, maar er is weer werk aan de winkel. Een brug dit keer. Nou ja, even doorbijten maar. Ik heb vandaag zelfs geen verdoving nodig gehad, dus ik kan het wel aan. Echt wel, echt wel.

11 juni

Het is een bijzondere dag. Het regent, het is donker en dat hoort ook zo. Volgend jaar wil ik van 11 juni een feestje maken. Beloofd!

C.arrièreperspectief

Ik ben een fan van het blog irritaal. Daarin wordt lekker gezeurd over onze levende taal. Over fouten, maar ook over clichés. Elke week bezoek ik de site wel even en verlustig ik me aan de ergernissen. Om het in irritaal te zeggen: dan heb ik zoiets van dat doet me goed, dat anderen zich ook irriteren aan dat gedoe met anderen na-apen en zo. Dat moet je niet lezen, dat moet je doen!

Managers vertonen over het algemeen een hoogfrequent gebruik van irritaal. Ze horen taal van de straat en proberen populair te zijn door dat net verkeerd te gebruiken. Of ze denken dat ze Engels spreken als ze er af en toe een verkeerd gespeld en verkeerd gesproken woord uit die taal tussen gooien. Zo is de afdeling schoonmaak en onderhoud vervangen door de afdeling facilitair management. Die doet precies hetzelfde, maar de baas wordt beter betaald sinds het zo heet.

Zelf ben ik al ruim een jaar slachtoffer van het woord c.arrièreperspectief (ook wel aangeduid als t.oekomstperspectief.) Ik zou het bijna laten registreren en certificeren als mijn eigen woord. Maar als ik dat echt zou doen zou er een donkere bladzijde aan de muur hangen en dat wil ik niet. De overwinning, die mag aan de muur. Sint Joris bovenop de draak, een haan op een palmtak, een standbeeld op het plein! Een symbool van de overwinning komt er aan de muur van mijn volgende werkplek. Bij deze beloofd!

Lingen

We gaan graag winkelen in Duitsland zo af en toe. Het is voor ons niet zo ver weg en de winkels daar hebben toch net weer andere producten dan de winkels in Nederland. Zaterdag was het zo ver, op zoek naar sokken van Falke. Die had ik de laatste keer in een warenhuis gezien voor ongeveer 12 euro per paar terwijl ze hier zo’n 18 kosten. Goed genoeg als aanleiding (zeg maar gerust smoes) om weer eens te gaan winkelen.

Osnabruck is niet zo ver weg maar wel heel groot, dichterbij ligt het plaatsje Lingen. Erg mooi, compact, met een heerlijk winkelcentrum en veel parkeerruimte. Dus we hebben een tas vol picknickspullen gepakt en zijn in de auto gestapt. We picknicken vaak onderweg op een prachtige, ruime, schone parkeerplaats met wc en kapel. Dan zijn we al ruim halverwege en dan kom je niet meteen met honger aan. Terwijl we de A31 opdraaiden kwamen we een file tegemoet en dat bleef maar doorgaan. Gelukkig niet aan onze kant, maar reden om ons voor de terugrit eens even achter de oren te krabben.

In Lingen vonden we al snel een geschikte parkeergarage, met uitgang in het winkelcentrum. Daar hebben we heerlijk gewinkeld, direct vonden we al een heerlijk overhemd voor echtgenoot (wilt u misschien nog meer? Een trui? Een broek? Een korte broek?. Nee dank u, het is een beetje een dure winkel maar hun kleding is wel erg fijn. Vooral de overhemden, dus hebben we een klantenkaart nu.) 3 boeken in de uitverkoop voor mij (Kay Scarpetta, 3 voor €8,97) en ondergoed voor beide. Echtgenoot heeft nog petten gepast, maar dat was net niet goed.

In de sportzaak bleken de sokken niets goedkoper dan in Nederland, en bovendien was de TK2 die wij altijd dragen nou juist niet overvloedig in voorraad. Nou ja, we zijn niet voor niets geweest al is de sokkenmissie dan niet geslaagd. Ondertussen was het tijd voor een broodje en een kop soep en in een gulle bui ploften we op het mooiste terras van de Grote Markt. In een stadje waar nog heel veel moois is, is het mooiste terras echt mooi. Maar na een kwartier wachten kwam er eindelijk een ober langs die ons helaas mee moest delen dat de keuken al gesloten was. We hadden beide geen horloge op, anders hadden we meneer er op kunnen wijzen dat de keuken dan wel een kwartier te vroeg gesloten was.

Ook het volgende terras leverde geen succes op, dus zijn we maar naar een bakker gegaan die we van een eerder bezoek kenden voor wat losse broodjes. Die hebben we lekker met wat Duitse Fanta op zitten smikkelen en smullen op een bankje. Daar kwam de ober van ons eerste terras langs rennen, achter een klant aan die niet betaald had. Helaas voor hem had hij de verkeerde.

De honger gestild was het wel tijd om weer richting parkeergarage te gaan, rustig aan. We vonden nog lekkere Duitse aardbeien voor 1,60 de doos. Die waren echt heerlijk, precies rijp en zoet en groot. Hij had ook wilde perziken liggen, die had ik nog nooit gezien. Via de drogist (van alles en nog wat aan blarenpleisters en minitandpasta en vuilniszakjes MET handvat) liepen we weer naar de auto. Een geslaagde dag, op het gebrek aan soep na. Maar dat kun je ook anders oplossen natuurlijk, dan rij je gewoon langs de supermarkt en haal je een blik of zak soep. En wij zijn dol op de Lidl.

Die zit heel strategisch aan de weg uit Lingen richting snelweg, dus daar hebben we nog even lekkers ingeslagen. En een paar sandalen in mijn maat. Ze zitten lekker en passen precies. Misschien gaan ze niet zo lang mee, maar ze zijn dan ook wel erg goedkoop. Kwam dat even goed uit. De snelweg zijn we voor de zekerheid overgestoken, via lokale wegen kom je ook prima de grens over. De reis duurde nauwelijks langer en was kilometers korter. De snelweg rijdt makkelijker, maar dit is een prima alternatief zonder files. ’s Avonds aan de Linsensuppe genoten we nog eens extra van de dag. Vooral toen we daarna Nudeln mit Lachs-sahne-gratin aten en wilde spinazie. Lekkerder dan op welk terras ook. En toch Duits.