Tandarts

Het is niet mijn hobby, op bezoek bij de tandarts. Het zal ook nooit mijn hobby worden, maar mijn ergste trauma is ondertussen wel voorbij. Vandaag was het weer zover, tijd voor het halfjaarlijkse controlebezoek. Niet iets waar ik op zit te wachten normaal gesproken. Ik ga keurig, laat doen wat er moet gebeuren en zet de brave man dan weer helemaal uit mijn hoofd tot er een half jaar later weer een kaartje op de deurmat valt. Meestal met een lollige afbeelding van een dier met grote, scheve of grijnzende tanden. En dan wacht ik nog even, aarzel ik nog even, maar uiteindelijk maak ik braaf een afspraak.

Dit keer was het kaartje overbodig. Ik wist van mijn vorige reeks bezoeken (kroon bovenin) dat er nog een vulling vervangen moest worden. Er zat een scheur in een amalgaamvulling en dan is het een goed idee om dat te laten vervangen. En ik had al een datum in de agenda gezet ook. We gaan over een kleine maand naar Afrika en dan wil ik geen risico nemen. De gezondheidszorg is er best goed, maar als het even kan wil ik er geen gebruik van maken.

De laatste weken waren we toch al veel op bezoek geweest, echtgenoot was dit keer aan een kroon toe. Het is wel even duur, maar een investering in een goed pijnvrij gebit is op dit moment wel een goed idee. Daar kan je nog jaren mee verder en ik heb al teveel ervaring met tandpijn. Het enige wat mijn verbeterde gebit als nadeel heeft is dat ik spontaan veel gevoeliger tanden gekregen heb. Of misschien is dat omdat ik gewoon beter poets en omdat mijn tandsteen nu keurig elk halfjaar verwijderd wordt. IJs eten is geen pretje meer. Maar dat is weer niet slecht voor de lijn, dus ach. Daar kan ik wel mee leven.

Bij de balie heb ik meteen maar weer 3 afspraken geregeld voor direct na de vakantie. Jammer maar helaas, maar er is weer werk aan de winkel. Een brug dit keer. Nou ja, even doorbijten maar. Ik heb vandaag zelfs geen verdoving nodig gehad, dus ik kan het wel aan. Echt wel, echt wel.