Sporen in de sneeuw

Vroeger als kind had ik een boek dat sporen in de sneeuw heette. In twee delen als ik het me goed herinner. Gekregen met een actie van EO's kinderkrant. Ik kreeg trouwens elke week wel een boekje van ze. Je moest een rebus oplossen, het antwoord per briefkaart (zo'n voorgefrankeerde kaart) opsturen en dan kreeg je een boekje. De hele Bijbel in beeld heb ik zo bij elkaar gespaard en nog wel meer stichtelijke en educatieve boeken. En twee delen Sporen in de sneeuw. Over spannende kinderen die in spannende bergen in spannende sneeuw verdwaald waren. Maar alles kwam toch weer goed. Heel kort door de bocht hoor. Alleen al het feit dat ik me de titel herinner zegt genoeg over het feit dat ik het boek leuk vond. Ik had planken vol boeken en van de meeste ben ik de titel vergeten.

Nu, met al die sneeuw buiten, schoot de titel me opeens weer door het hoofd. Omdat het al de tweede winter is met zoveel sneeuw. De laatste grote sneeuwbui daarvoor viel begin 2005. Ik lag toen met koorts in bed, was niet naar mijn werk uiteraard. Maar ik heb me wel warm aangekleed, wandelschoenen aangetrokken en ik ben naar het Noorderplantsoen gelopen. Waar ik rillend op een bankje zat en keek naar jolige studenten op sleetjes en vuilniszakken (blijkt een verrassend goed alternatief als je geen slee hebt.) Naar dames van zeker 20 die zalig een sneeuwpop aan het knutselen waren. Naar uitgelaten volwassenen die spontaan sneeuwbalgevechten hielden. Heerlijk was dat, ik was blij dat ik de moeite genomen had. De rest van de dag lag ik met nog veel hogere koorts weer in bed, maar sneeuw was zo bijzonder, daarvoor moest ik er even uit. Het was meteen de laatste keer sneeuw in Stad voor mij, maar dat kon ik toen nog niet weten. De verhuizing was ook pas in december.

Vorig jaar is er natuurlijk genoeg sneeuw gevallen en deze winter lijkt weer dezelfde kant op te gaan. 5 weken onafgebroken lag het sneeuwdek vorig jaar en ik hoop oprecht dat dat het record blijft. Alleen is het nu zo vroeg begonnen dat het record makkelijk gebroken kan worden (of verbroken of mag allebei?) En als je dan anderhalf bent en een heel stoere kater, dan weet je niet beter. Dan is dit gewoon je tweede winter en daar hoort sneeuw bij. Wekenlang dolle pret. Het speelt makkelijker. Het geeft heel wat te zien als je voor het raam ligt te kijken naar alle schoolkinderen die langs komen lopen. Het poept en plast makkelijk. Vooral in de tuin van de buren. En het is gewoon zalig om vlokken te vangen. Als je zo'n dichte vacht hebt heb je ook niet snel last van de kou. En koude pootjes warm je gewoon op op de schoot van de baas.

Wat ik het leukst vind zijn de sporen die hij achterlaat in de sneeuw. Hij heeft namelijk geleerd om glijbaantje te spelen. Je doet net of je achter iets aanzit, neemt een aanloop, springt en dan glijd je. Verleden week was het hele terras bezaaid met die sporen maar toen had ik mijn camera niet bij de hand. Vanmorgen ging ik de voederplankjes bijvullen en sneeuwvrij maken en toen zag ik weer een prachtexemplaar. De afzet, het glijden met zijn hele buik en de voorpootjes wijd. In de detailfoto kun je het nog beter zien. Zo grappig