Na regen komt sneeuw.

Het was nat afgelopen weekend en nu is het wat kouder. Dus de nattigheid zal nu bevroren zijn en dan een laagje sneeuw erover.... Geen weer om zomaar te wandelen, want je ziet werkelijk niet waar je loopt. Maar nog wel even een mooie foto van afgelopen zondag, met zonneschijn een veel, heel veel nattigheid.

Voor Yoda is het de eerste sneeuw in zijn nog korte leventje. Dat was gisteravond even eng en vies en nat. Maar vanochtend was het dikke pret, helemaal toen ik ook nog een pad ging schuiven in de sneeuw. Ondertussen is er al weer meer gevallen en dart de jonge kat voor de tigste keer in de sneeuw. Terwijl hij loopt verzamelt zijn adreskoker een sneeuwbal om zich heen, en dat is ook een koddig gezicht. Net de Kerstman die dan binnenkomt, met een wit balletje. Het kostte alleen wat moeite om hem netjes zichtbaar op de foto te krijgen, want stilzitten is er niet bij. Daarvoor is het ook veel te leuk allemaal!

Het is een mooi gezicht, de sneeuw op daken, auto's, planten en vuilnisbakken. Het geeft wel wat verkeerschaos, maar dat is niet zo heel erg. Als je er perse uit moet neem je een noodpakket mee, zoals wij in de auto hebben. Met wat chocola en warm water en theezakjes en een flesje water en een lege fles voor hoge nood. En een plaid en handschoenen, ook wel raadzaam.

Ik ga koffers pakken, of eentje dan, voor een nachtje hotel. Even naar de kerstmarkt en even naar de sneeuw. Dat laatste is misschien overbodig omdat wij het hier nu ook hebben. Maar dat wisten we nog niet toen we boekten. Gelukkig hebben we een huis en kattenoppas. Die ze lekker gaat verwennen, al mogen ze even niet buiten komen. Pfoe, dat gaat nog wat worden, 2 dagen binnen. Alvast een voorproefje voor oud en nieuw. Ik hoop dat de oogartsen gelijk krijgen en dat vuurwerk afgeschaft wordt. Voor mij hoeft het niet, en voor huisdieren is het een ramp. Hier en daar georganiseerd vuurwerk is net zo mooi, veel goedkoper en veel beter voor het milieu.

Jacques Brel

Ik ben gek op echte mooie chansons. En Jacques Brel heeft daarvan een aantal heel mooie geschreven en gezongen. Zoals deze:



Bien sûr nous eûmes des orages
Vingt ans d'amour c'est l'amour fol
Mille fois tu pris ton bagage
Mille fois je pris mon envol
Et chaque meuble se souvient
Dans cette chambre sans berceau
Des éclats des vieilles tempêtes
Plus rien ne ressemblait à rien
Tu avais perdu le goût de l'eau
Et moi celui de la conquête

Mais mon amour
Mon doux mon tendre mon merveilleux amour
De l'aube claire jusqu'à la fin du jour
Je t'aime encore tu sais je t'aime

Moi je sais tous tes sortilèges
Tu sais tous mes envoûtements
Tu m'as gardé de piège en piège
Je t'ai perdue de temps en temps
Bien sûr tu pris quelques amants
Il fallait bien passer le temps
Il faut bien que le corps exulte
Finalement finalement
Il nous fallut bien du talent
Pour être vieux sans être adultes

Oh mon amour
Mon doux mon tendre mon merveilleux amour
De l'aube claire jusqu'à la fin du jour
Je t'aime encore tu sais je t'aime

Et plus le temps nous fait cortège
Et plus le temps nous fait tourment
Mais n'est-ce pas le pire piège
Que vivre en paix pour des amants
Bien sûr tu pleures un peu moins tôt
Je me déchire un peu plus tard
Nous protégeons moins nos mystères
On laisse moins faire le hasard
On se méfie du fil de l'eau
Mais c'est toujours la tendre guerre

Oh mon amour
Mon doux mon tendre mon merveilleux amour
De l'aube claire jusqu'à la fin du jour
Je t'aime encore tu sais je t'aime

Heel mooi vertaald door Herman van Veen:


Liefde van later...

Als liefde zoveel jaar kan duren....
dan moet het echt wel liefde zijn.......
ondanks de vele killen uren...
de domme fouten en de pijn...

heel deze kamer om ons heen
waar ons bed steeds heeft gestaan
draagt sporen van een vuil verleden
die wilde hartstocht lijkt nu heen
die zoete razernij vergaan
de wapens waar we toen mee streden

Ik hou van jou...
met heel mijn hart en ziel hou ik van jou,,
langs de zon en maan tot aan het ochtend blauw..
ik hou nog steeds van jou

jij kent nu al mijn slimme streken
ik ken al lang jou heksen spel
ik hoef niet meer om jou te smeken
jij kent mijn zwakke plaatsen wel

soms liet ik jou telang alleen
misschien is wat jij deed verkeerd
maar ik had ook weleens vriendinnen...
we waren jong en niet van steen
en zo hebben we dan toch geleerd
je kunt altijd opnieuw beginnen

ik hou van jou..
met heel mijn hart en ziel hou ik van jou
langs de zon en maan tot aan het ochtend blauw
ik hou nog steeds van jou

we hebben zoveel jaar gestreden..
tegen elkaar en met elkaar.
maar rustig leven en tevreden
is voor de liefde een gevaar...

jij huilt allang niet meer zo snel
ik laat me niet zo vlug meer gaan
we houden onze woorden binnen
maar al beheersen we het spel
een ding blijft toch altijd bestaan de zoete oorlog van het minnen...

ik hou van jou
met heel mijn hart en ziel hou ik van jou
langs de zon en maan tot aan het ochtend blauw
ik hou nog steeds van jou

Pas op: nat!

Het was een stralende zondag gisteren, dus tijd voor een eindje lopen. Niet door een toch al kaal bos, maar langs de rivier waar nog genoeg te zien zou zijn. En dat viel niet tegen. We waren nog geen 100 meter op stap en troffen al een nieuwe zwam aan, voor ons nieuw tenminste. Gezien de kleur en de standplaats moet het de Bleekbruine bekerzwam zijn. Er stonden ook nog zwammen op steeltjes, helmmycena o.a.

We liepen het pad tegen de voorgestelde richting in, en we hadden dus geen paaltjes of iets dergelijks om ons te oriënteren. Nou is het toch al zo dat deze groep van 11 wandelingen miniem voorzien zijn van paaltjes. Er staat er alleen 1 als de omschrijving dat vraagt, maar de richting moet je maar uit de kaart halen. Enfin, we vonden onze weg wel langs een houtwal. Maar even later was het goed zoeken over een terrein waar de bomen gerooid waren. De plooiing stond vol water, zeker in de sporen van de zware machines. We besloten een beetje om te lopen over hoger terrein en dat was een goede keuze. We kwamen met droge voeten over en vonden het begin van het pad terug, zelfs compleet met paaltje. Maar door onze omleiding zagen we een soort beige trilzwam die we anders gemist hadden. Het moet iets van een klontjestrilzwam geweest zijn denken we, maar dan wel een groot exemplaar. Gezien het feit dat de gerooide bomen voor het merendeel berken waren kan dat prima.

Omdat het toch al niet zo makkelijk was om het pad precies te volgen besloten we om nog een stukje extra te lopen. Dan konden we even kijken hoe het in de uiterwaarden stond, en verder klauteren langs een hoge helling boven een meander. Erg mooi was dat en fijn dat er een nieuw pad loopt daar. Nou nog zorgen dat de mountainbikers er niet meer komen. Die mogen vrijwel overal in de omgeving fietsen, maar nou net niet daar. En je begrijpt het al: als je fietst ga je te snel om zo'n bordje te lezen, dus er wordt massaal gefietst. Op zich niet zo erg, maar ze vernielen het toch al modderige pad nog erger, wat het voor wandelaars hier en daar onbegaanbaar maakt. Gelukkig bleek het zelfs voor een ATB te drassig even verderop, je zou ook eigenlijk laarzen aan moeten. Met onze hoge wandelschoenen lukte het net.

Erg mooi was het; door een weiland langs kwelwater. Zien hoe mooi de zon scheen op het anaerobe water. Over het bruggetje en door een oude houtwal. Daar waren we ongeveer halverwege en we wisten van een vorige wandeling dat er dan weer een erg drassig en lastig stukje zou volgen. Maar goed, geen probleem, er was een korte omweg in te lassen. Dat bleek nodig ook, de ingang van het pad was alleen te herkennen als een diepe plas. Dus een omweg gelopen, maar dat loste niet veel op. Ook het volgende pad de weilanden in bleek niet begaanbaar, hoewel we het nog een stuk geprobeerd hebben. Maar na een paar honderd meter werd het niet alleen te drassig, maar was ook de wandeling onherkenbaar.

Dat was wel lastig, want het enige bruggetje wat wel begaanbaar was betekende kilomters omlopen. Dat hebben we toch maar gedaan, om door een dorp terug te lopen naar onze auto. Even de pas er flink inzetten, want het begon laat te worden. Of niet laat, maar het is nou eenmaal 1 van de kortste dagen van het jaar. Dus kwart over 4 is dan aan het eind van het zonlicht. In de auto reden we richting het westen nog net de ondergaande zon tegemoet. Doodop van het lopen door heel nat land en de kilomters omweg, maar zeker voldaan van al het moois wat we gezien hadden.

En dat na een week die toch al niet slecht was, met een gehaald examen en een gesprek over een baan. Niet niks zo'n week zo vlak voor het nieuwe jaar. Gelukkig is het bijna kerst en vakantie.


Alle afbeeldingen van paddenstoelen bij dit stukje komen rechtstreeks van soortenbank.nl

Heideknotszwam en Sinterklaas

Mooi woord is dat; heideknotszwam. Gisteren gezien tijdens onze natte wandeling. Matig algemeen en een paddestoel van de rode lijst. Vorig jaar voor het eerst gezien langs dit pad en nu gelukkig weer. Hij houdt duidelijk van nattigheid; tijdens een eerdere wandeling langs hetzelfde pad in oktober was er nog geen te zien.

Het was best mooi weer 's ochtends, dus we zijn nog in de auto gestapt en naar het bos gereden. Vanaf het moment dat we daar aankwamen begon het te regenen, maar we zijn dapper toch een wandeling gaan maken. Met de laarzen aan en die hadden we wel nodig. En een kleine, verwaaide paraplu voor de buien. Die ging steeds verder stuk en is in de prullebak op de parkeerplaats achter gebleven. Geeft niet, hij had zijn tijd wel gehad en heeft toch nog geholpen. En nat worden is ook niet altijd erg als er thuis een warme douche en een kop glühwein op je wacht.

Sinterklaas heeft hier niet veel gebracht; hij weet dat dat niet hoeft. Voor mij een stukje marsepein van het varken, dat werd erg op prijs gesteld. Voor Johan een rol koekjes met spikkels, ook heel fijn. En voor ons samen een oplossing van een langdurig conflict. Heel voorzichtig durf ik te beweren dat er een eind aan komt. En dan kan ik eindelijk genezen en echt verder. Hoewel; ik heb deze week al weer een sollicitatie de deur uit gedaan. Eens moet dat toch lukken he?

Straks ga ik rozen halen voor een kerststukje. Dat heb ik al een poosje in mijn hoofd zitten, dat ik dit jaar eens rozen wil met kaarsen ertussen. Nog even kijken of ik wat groen erbij kan verzinnen. In ieder geval staat de skimmia in de tuin prachtig in de knop, daar kan ik wel wat uit plukken. De kerstkrans hangt ook al weer op de deur, ter vervanging van de rode herfstkrans. Die is ook mooi, maar de kerstkrans heeft sentimentele waarde. Die hing al op de voordeur voor dit huis ingericht was. Meegebracht van een Duitse kerstmarkt en nog altijd heel mooi.

En die arme Yoda is vanmorgen naar de dierenarts gebracht. Om een je-weet-wel kater te worden. Hij is nu ruim 6 maand en soms stontvervelend. Dus het wordt tijd, maar ik heb wel medelijden met m. Hij moest vanaf gisteravond 6 uur nuchter blijven en vanmorgen was hij het echt goed zat. Om half 6 zat hij te mauwen en ruzie te zoeken met Tari. Dus ik haal straks ook wat kattenmelk en vis voor hem. Hij moet nog een paar dagen binnen blijven ook, dat zal hij ook niet fijn vinden. Maar goed, kan hij vast wennen aan binnen blijven met oud en nieuw. Dan wil ik m ook niet op straat, dus na de kerst krijgt hij huisarrest.