Pas op: nat!

Het was een stralende zondag gisteren, dus tijd voor een eindje lopen. Niet door een toch al kaal bos, maar langs de rivier waar nog genoeg te zien zou zijn. En dat viel niet tegen. We waren nog geen 100 meter op stap en troffen al een nieuwe zwam aan, voor ons nieuw tenminste. Gezien de kleur en de standplaats moet het de Bleekbruine bekerzwam zijn. Er stonden ook nog zwammen op steeltjes, helmmycena o.a.

We liepen het pad tegen de voorgestelde richting in, en we hadden dus geen paaltjes of iets dergelijks om ons te oriënteren. Nou is het toch al zo dat deze groep van 11 wandelingen miniem voorzien zijn van paaltjes. Er staat er alleen 1 als de omschrijving dat vraagt, maar de richting moet je maar uit de kaart halen. Enfin, we vonden onze weg wel langs een houtwal. Maar even later was het goed zoeken over een terrein waar de bomen gerooid waren. De plooiing stond vol water, zeker in de sporen van de zware machines. We besloten een beetje om te lopen over hoger terrein en dat was een goede keuze. We kwamen met droge voeten over en vonden het begin van het pad terug, zelfs compleet met paaltje. Maar door onze omleiding zagen we een soort beige trilzwam die we anders gemist hadden. Het moet iets van een klontjestrilzwam geweest zijn denken we, maar dan wel een groot exemplaar. Gezien het feit dat de gerooide bomen voor het merendeel berken waren kan dat prima.

Omdat het toch al niet zo makkelijk was om het pad precies te volgen besloten we om nog een stukje extra te lopen. Dan konden we even kijken hoe het in de uiterwaarden stond, en verder klauteren langs een hoge helling boven een meander. Erg mooi was dat en fijn dat er een nieuw pad loopt daar. Nou nog zorgen dat de mountainbikers er niet meer komen. Die mogen vrijwel overal in de omgeving fietsen, maar nou net niet daar. En je begrijpt het al: als je fietst ga je te snel om zo'n bordje te lezen, dus er wordt massaal gefietst. Op zich niet zo erg, maar ze vernielen het toch al modderige pad nog erger, wat het voor wandelaars hier en daar onbegaanbaar maakt. Gelukkig bleek het zelfs voor een ATB te drassig even verderop, je zou ook eigenlijk laarzen aan moeten. Met onze hoge wandelschoenen lukte het net.

Erg mooi was het; door een weiland langs kwelwater. Zien hoe mooi de zon scheen op het anaerobe water. Over het bruggetje en door een oude houtwal. Daar waren we ongeveer halverwege en we wisten van een vorige wandeling dat er dan weer een erg drassig en lastig stukje zou volgen. Maar goed, geen probleem, er was een korte omweg in te lassen. Dat bleek nodig ook, de ingang van het pad was alleen te herkennen als een diepe plas. Dus een omweg gelopen, maar dat loste niet veel op. Ook het volgende pad de weilanden in bleek niet begaanbaar, hoewel we het nog een stuk geprobeerd hebben. Maar na een paar honderd meter werd het niet alleen te drassig, maar was ook de wandeling onherkenbaar.

Dat was wel lastig, want het enige bruggetje wat wel begaanbaar was betekende kilomters omlopen. Dat hebben we toch maar gedaan, om door een dorp terug te lopen naar onze auto. Even de pas er flink inzetten, want het begon laat te worden. Of niet laat, maar het is nou eenmaal 1 van de kortste dagen van het jaar. Dus kwart over 4 is dan aan het eind van het zonlicht. In de auto reden we richting het westen nog net de ondergaande zon tegemoet. Doodop van het lopen door heel nat land en de kilomters omweg, maar zeker voldaan van al het moois wat we gezien hadden.

En dat na een week die toch al niet slecht was, met een gehaald examen en een gesprek over een baan. Niet niks zo'n week zo vlak voor het nieuwe jaar. Gelukkig is het bijna kerst en vakantie.


Alle afbeeldingen van paddenstoelen bij dit stukje komen rechtstreeks van soortenbank.nl