Al weer 2 weken later

Er staat brood in de oven te rijzen, op 50 graden. Morgen is het weer een werkdag, het weekend is bijna voorbij. Het is al weer 2 weken geleden dat ik geblogd heb, maar dat is ook niet zo raar. Er is iets teveel gebeurd om op te schrijven, en ik heb al veel geschreven in die 2 weken. Ik heb me onder andere aangemeld voor een examen SVH, Sociale Hygiëne en Veiligheid is dat. Dat heb je nodig voor vrijwel alles in de horeca, dus het leek me wel handig om dat in ieder geval te hebben. Nog 10 nachtjes slapen en dan moet ik al. Het gaat wel lukken, hoewel ik iets harder zal moeten studeren dan tot nu toe. Er zijn wat dagen uit mijn schema gevallen, maar ik haal het wel. Het huiswerk bestaat maar uit 6 hoofdstukken en ik heb er al 2 gedaan. Bovendien bestaat het uit 6 proefexamens waarvan je maar 60% goed hoeft te hebben. Net geen appeltje eitje, maar zeker niet al te moeilijk voor mij.

Ik ben druk geweest met van alles, o.a. met een bedrijfsplan. En ik ben totaal onverwacht naar Harderwijk geweest en dat is toch ook niet naast de deur. Niet dat ik voel dat ik me zo nuttig heb gemaakt, maar toch. Ik was er en ik heb heerlijk gebabbeld met een dame van 5 jaar. Dat doe ik ook niet alle dagen.

<-Drop die zijn lippen aflikt na het eten.
Ik babbel wel elke dag met een man van 6 maanden en ik geef elke dag eten aan 2 mannen van 6 maanden. 15 november was Drop opeens terug, toen kwam hij die maandag nog weer en heb ik hem op de foto kunnen zetten. Daarna zag ik hem niet vaak meer, af en toe nog. Maar zaterdag was hij weer in huis en bleef ook even rustig eten. Aaien mag ik hem nog niet, maar hij wordt steeds rustiger. Vorige week zondag en maandag kwam hij ook, en nog een paar keer kort door de week. Gisteren was hij er weer uitgebreid, en mocht ik hem na het eten even volgen zelfs. Ik zat op mijn hurken en hij kwam naar me toe. Ik mocht hem 2x heel vluchtig en licht aaien, en toen ging hij verder. Vandaag is hij zelfs 2x op bezoek geweest. Wie weet wordt hij gewoon nog weer tam, ik hoop het wel.

-> Yoda met zijn knuffel, Mr. Big.
Als dat lukt gaat hij samen met zijn broer naar tante Dokkie, om hem een lot als zwerfkat/boerderijkat in het asiel te besparen. Hij zou tegen de muren opvliegen en er een vreselijk trauma aan overhouden. Langzaam temmen en weer vertrouwd maken is feitelijk zijn enige kans. Zijn broer heeft in januari een afspraak bij tante Dok staan om een je-weet-wel kater te worden. Dat is wel even een beslissing, maar al dat ongebreideld nieuwe katjes op de wereld zetten is ook niks. Hij is nu helemaal officieel van ons. Zijn moeder bleek zijn vader te zijn, zijn nieuwe eigenaar wou niet toegeven dat hij van hem was en de eigenaren van zijn moeder wilden hem wel kwijt. En Drop willen ze ook wel kwijt trouwens, al noemen zij hem Bob. Dus als die tam is wordt die ook officieel van ons. Yoda is jarig op 10 mei, en dus wat ouder dan wij gedacht hadden. In ieder geval is hij gezond en woont hij met veel plezier bij ons.

Verder zijn we al naar de eerste kerstmarkt van dit jaar geweest, hoewel dit najaarsmarkt heette. We konden hem haast niet vinden; hij was niet in het centrum zoals aangekondigd en de bordjes waren niet verlicht. Het was best een aardig marktje, met de gewone rommeltjes en wat eten en zo. Maar heel compleet was het niet helaas. Of niet helaas, ik ruik kansen!

En we hebben nog gewandeld in het bos, tussen de paddestoelen. Die zijn laat dit jaar en dat vinden wij geen ramp. Dan zie je nog eens een heleboel gele trilzwam op 1 tak, of een boomstronk vol judasoor. Dat is eetbaar, maar of het er nou zo smakelijk uitziet. In ieder geval hebben wij het laten zitten. Het was gewoon al fijn om door het bos te banjeren, en door de heel natte plekken in de paden te soppen zonder al te veel anderen tegen te komen. En zonder regen op ons hoofd. Al is de nieuwe hippe paraplu er al, ik gebruik hem toch liever niet.

Bezoek

Vanmorgen was Drop even op bezoek. Johan gaf de katten ontbijt en hij zag hem zitten op het tafeltje onder het keukenraam. Net als vroeger, alsof er niets gebeurd is. De laatste foto die ik van hem kan vinden is van een maand geleden, en dat klopt wel ongeveer. Maar vanmorgen was hij er. Liep binnen, viel op het eten aan en vloog even vechtend door de kamer met zijn broertje. Niet dat dat nog vriendjes zijn, daarvoor zijn ze ondertussen te oud. 5 maanden en pubers. Ze wisselen hun tandjes stuk voor stuk (tenminste, dat doet Yoda nu) en zullen binnenkort wel krols worden. Hij zag er goed uit, heeft eerst in huis en later in de tuin nog even met zijn broer gespeeld en is toen weggegaan. Ik hoop dat we hem nog vaker zien en dat hij goed verzorgd wordt. Maar zo’n luxeleventje als zijn broer heeft hij niet. Hoeft ook niet, zelfs toen ze er allebei nog waren zat hij minder binnen. Hij is een echte buurtkater, een struiner en ontdekker.

Het was nog mooi weer en we zijn nog even gaan wandelen. Vanuit Rolde, over de Slokkert naar de Winkel en via het Balloërveld en de Zuidlaarderweg terug naar het station. Je moet een goede kaart hebben, maar dan kan je de wandeling zo kopiëren. Het was jammer dat het al vrij snel ging regenen, maar dat mocht de pret niet drukken. Capuchon op, poncho om en we liepen verder. De schaapskudde liep ook buiten, dat was wel fijn. En het heeft wel wat om door de modder te stappen, al is het herfst. Je waant je even weer in de middeleeuwen, op weg naar de volgende herberg of klooster.

We vonden gelukkig ook een gele trilzwam en zagen verschillende vogels. Elk seizoen heeft wat, en met kale bomen (nou ja kaal zijn ze nog niet, er hangt nog veel blad aan) en weinig begroeiing zie je de vogels beter. Ik zou nog wel eens een cursus vogelgeluiden herkennen willen. Voorlopig moeten we het doen met de cursus stenen herkennen. Ook erg leuk, weet ik eindelijk eens hoe ik het moet noemen. Want ik vind stenen mooi, ik raap ze vaak genoeg op. Ik zal mijn kennis hier wel spuien, kan ik meteen mooi huiswerk maken. En determineren wat ik vind tijdens onze wandelingen.

We hebben trouwens (min of meer) besloten om 2 euro in een potje te doen voor elke wandeling dat we netjes zelf koffie of thee meenemen en niet ergens koffie halen. Dan kunnen we mooi die stormvrije paraplu bij elkaar sparen. Met het voordeel van rentepunten is dat helemaal snel gespaard en doen we ook nog eens wat met die punten.

Amandelcake en Sint Maarten

Vanmiddag heb ik een amandelcake gebakken. Hij is erg mooi en erg lekker geworden, al zeg ik het zelf. Als hele cake is het wel een caloriebom, maar per plakje valt het erg mee. Je kunt ook nog wat variëren; suiker of zoetstof helemaal boter of half zonnebloemolie etc. Het eindresultaat is erg smakelijk en ik vind de cake ook erg mooi geworden.

En als het donker wordt komen hier de kinderen voor Sint Maarten langs de deur. Het was niet zo druk dit jaar, daar was het te nat voor. En het was ook niet 1 aanloop, maar af en toe wat kinderen. Gevolg is dat er nog een grote bak met minimars, minibounty en minisnickers staat. Heb ik een keer mini's (normaal fruitella of mentos of zo) gaan ze niet op. Wel zijn er ook 3 mandarijnen de deur uit gegaan, leuk dat kinderen dat dan toch kiezen. Maar goed, nu maar bedenken wat we met het snoep gaan doen. Gelukkig is het nog wel even houdbaar.

Amandelcake

Ingrediënten:
150 gram gemalen amandelen
75 gram bloem
2 theelepels bakpoeder (met kop)
200 gram roomkaas
100 gram roomboter of 50 gram boter en 50 gram zonnebloemolie.
4 grote of 5 kleine eieren (240 gram totaal)
200 gram suiker of 13 gram zoetstof
een buisje vanille-essence (of 1 theel.)
1 theel. citroensap en zout
Bereiden:
Verwarm de oven voor op 180°C. Zorg dat de boter en de roomkaas op kamertemperatuur zijn. Roer alles met de mixer door elkaar. Vet een tulband of grote cakevorm in met boter. Strooi eventueel wat amandelen op de bodem van de vorm. Vul de vorm met de cakemix en laat het gaar worden in ongeveer 45 minuten. Net als met een gewone cake even prikken met een satéstokje of breinaald en eventueel nog wat langer garen. De bovenkant van de cake blijft lichter dan waar het de vorm raakt en de kleur van de binnenkant is niet zo geel. Maar de smaak is prima.

Handtekening

Op een Franse animatiesite vond ik een nieuwe handtekening die ik onder berichtjes kan plaatsen. Ik vond m wel passen.

Op vakantie

Er zit een patroon in. November is bepaald niet mijn favoriete maand. Qua weer in Nederland, qua korte dagen, qua kou. Doe mij maar zomer. Maar goed, november is er natuurlijk wel elk jaar. En er zitten nog blaadjes aan de bomen, de zon schijnt nog af en toe waterig. Het kan erger. Maar het bevordert wel altijd mijn dromen over een ander klimaat. En dus ga ik dan op zoek naar vakanties. En ik heb ontdekt dat ik dat elke november doe, al zolang ik blog in ieder geval. En juist omdat ik dat ontdekt heb zoek ik op dit moment niet verder. Maar wedje met mezelf; voor 2010 hebben wij een zomervakantie geboekt.

Deze zondag is overigens prima begonnen. Een mooie wandeling door een natuurgebied, bloeiend bekertjesmos gezien. Voor de regen weer binnen, en met de katten buiten gespeeld. De katten, want het zijn er nu gewoon twee. Klinkt wel heel goed. De zaterdag was ook leuk, met een feestje waar we wol gevilt hebben. Niet dat dat onversneden alleen maar leuk is; wol stinkt een uur in de wind. Maar het was een erg geslaagde bijeenkomst. Het schaap ruikt overigens net als de wol, dat hebben we vanmorgen nog maar weer eens gezien en geroken. We liepen eerst langs de schaapskudde, en later nog eens door de kudde heen. Nou ja, bijna, de kudde had voorrang.
Ik heb maar 1 foto gemaakt, want het was te mistig en somber voor mooie overzichtfoto’s. Het enige wat ik op de foto heb gezet was bekertjesmos, mooi helderrood bloeiend. En dat deed het ook, maar het blijkt toch nog anders te zitten. Het heet rode heidelucifer en het blijkt een korstmos of paddestoel te zijn. Na de wandeling stond er een kraampje met lekkers bij de schaapskooi en we hebben lekker een kop soep genomen. Heerlijk met verse groente en linzen, past nog in ons dieet ook. Het was wel even moeilijk om nee te zeggen tegen de worteltaart, appelkaneelcake, warme chocolademelk en slagroom. Maar het was niet onmogelijk.

We waren nog ruim voor de regen begon weer thuis, ik heb zelfs de winterviolen nog in de grond gezet. Die hebben we gisteren nog even gehaald voor de bak achter het huis. Ze staan al weken leuk te bloeien in de voortuin, het geeft gelukkig nog wat kleur aan een verder toch vrij saaie wintertuin. En nu dus in de driehoeksbak en de hangende bak daarboven. Met lekker veel geel en oranje, warme kleuren dus. Ik vind een bak met 1 kleur mooi hoor, maar in de winter fleurt juist dit me zo op.

En nu heb ik het koud, ril soms en heb het dan weer warm. Ik heb spierpijn en keelpijn en ik zit voortdurend te gapen. Johan heeft gelukkig gekookt, heerlijke bloemkool. Dat lukte me niet meer, daarvoor voel ik me te ziek. Ik hoop dat het geen echte griep wordt, maar je houdt het toch niet tegen als het dat wel is. Hopelijk ben ik morgen beter. Nog even tv kijken, eten voor morgen naar het werk klaarmaken en dan mijn bed in. Met elektrische deken.