Verliefd (2)

Je leert snel dat je in de winter in Zuid-Afrika gebruik moet maken van het daglicht. Dat is hier ook zo, maar hier is alles in de steden en bij huizen verlicht, en er zijn overal huizen. Zelfs rond midwinter is het moeilijk hier een plek te vinden om de sterren mooi te zien, er is overal lichtvervuiling in de lucht. Maar als dat er niet is (en dat is 1 van de redenen dat ik verliefd geworden ben op de streek) merk je dat je er ook afhankelijk van bent geworden. Er is niet zoveel te doen als het donker is, zelfs niet in de stad. Dus stonden we om 8 uur bij het kantoor van Nomad na een heerlijk ontbijt. Dat was al na zonsopgang, voorzover je dat kon zien in de regen.

Het reisgezelschap bleek bescheiden, met 11 gasten, 2 gidsen en een trainee. Dat paste makkelijk in de truck die een heuse naam had en met respect behandeld moest worden. Weg uit Kaapstad, nog 1x kijken naar het trieste aangezicht van de Tafelberg in de wolken, nog even inkopen doen en een mooie shoppingmall, nog even tijd om te wennen aan het moderne Afrika. Want dat is Zuid-Afrika, een land dat een roerige geschiedenis heeft en heus niet volmaakt is, maar wel een land waar het voor veel mensen prima toeven is. Nog steeds, of nog pas kort. Er wordt door veel mensen een oprechte poging gedaan om samen in een moderne wereld te leven en dat zie je, dat heeft zijn positieve uitwerking. En een land met townships, sloppenwijken en armoede. Dat ook.

De regen bleef nog even aanhouden, en het land was groen en een echt landbouwgebied. Sinds de jaren 90 werd het veeteeltgebied boven Kaapstad steeds meer een wijnbouwgebied, naast de traditionele wijnbouw rond Stellenbosch. En dat mochten we proeven, op een mooie wijnboerderij waar de zon weliswaar niet scheen, maar waar het ook niet meer regende. Allemaal mochten we ook een wijn om mee te nemen uitzoeken, en we kochten ook nog een heerlijke Shiraz. De eerste van vele flessen wijn die we gedronken hebben, voor ons doen veel dan.

En het landschap veranderde, niet alleen werd het kaler, maar er kwamen ook meer bergen. De Cederbergen welteverstaan, want het Hollands of Afrikaans hier was overal. We zagen vogels die we thuis niet kennen, wel mussen en spreeuwen en kraaien maar met heel andere kleuren. We zagen onze eerste wevervogels, die wat mij betreft op vinken lijken. We zagen onze eerste baviaan op de weg, die de enige bleek te zijn de hele reis. Maar dat wisten we toen nog niet. De bermen zagen oranje van de Margrieten of Madelieven (familie in ieder geval), het land werd kaler en wij bereikten Clanwilliam. Waar we heerlijk overnachten in een hotel dat mooier en luxer was dan wij verwachtten. Op naar de grens, naar onze eigenlijke bestemming. Maar met zeker in het hoofd om nog eens in Zuid-Afrika rond te kijken, en het land zelf uitgebreider te bezoeken.