Het is herfst, de blaadjes zijn bezig aan een wedstrijdje wie het eerst beneden is. Of wie het mooist wordt als de zon schijnt. De spoorwegen doen verwoedde pogingen om niet uit te glijden op de rails, en de automobilisten doen net zulke inspanningen om niet in de slip te raken. Daarvoor moet je auto in orde zijn, en dus was het tijd voor de grote beurt. Komt het even mooi uit dat wij de auto in september gekocht hebben 2 jaar geleden, dus de beurt kan mooi eens per jaar voor de herfst.
Tot in augustus was ik forens per trein, maar dat blijkt nu niet zo handig meer te zijn. Het tijdsverschil is gewoon te groot. Hier is het naar de trein lopen geen probleem, maar bij mijn werk is het vier kilometer, met een verschrikkelijke stadsbus of lang lopen. Niet echt een optie dus, behalve als het een keer niet anders kan. Ik ben dus ook op zoek naar een vouwfiets voor die momenten.
Maar daar gaat het nu eigenlijk niet over. Het gaat over de auto die voor de grote beurt naar de garage moest vrijdag. De auto is van juni 2005, een mooie leeftijd om over inruilen te denken dus. Nou was dat niet het plan, maar de vele extra kilometers op benzine zorgden er wel voor dat we eens voorzichtig in de garage gevraagd hebben naar een alternatief op gas.
We hadden wel een idee, hebben even gerekend en kwamen tot de conclusie dat het waarschijnlijk wel zin heeft. Een nieuwe auto, voor de maandkosten van nu. Met een gastank, en airco, en een tikkie zwaardere motor, en weer helemaal spiksplinternieuw. Zaterdag gingen we nog even kijken welke kleur het mooist is op de auto in het eggie. Dat is toch net even anders dan in de folder of op internet.
We zijn er uit, en we zijn meteen maar aan het bestellen geslagen. We rijden dus over een paar weken in een nieuw auto. Dat was nog niet echt de bedoeling, maar het gebeurt toch. We hebben geld om een aanbetaling te doen, en we besparen zo enorm veel op benzine dat het een goede keus is. Bovendien is de wegenbelasting tegenwoordig ook niet meer onbetaalbaar. Er zit een flinke milieupremie op gas.
Tot in augustus was ik forens per trein, maar dat blijkt nu niet zo handig meer te zijn. Het tijdsverschil is gewoon te groot. Hier is het naar de trein lopen geen probleem, maar bij mijn werk is het vier kilometer, met een verschrikkelijke stadsbus of lang lopen. Niet echt een optie dus, behalve als het een keer niet anders kan. Ik ben dus ook op zoek naar een vouwfiets voor die momenten.
Maar daar gaat het nu eigenlijk niet over. Het gaat over de auto die voor de grote beurt naar de garage moest vrijdag. De auto is van juni 2005, een mooie leeftijd om over inruilen te denken dus. Nou was dat niet het plan, maar de vele extra kilometers op benzine zorgden er wel voor dat we eens voorzichtig in de garage gevraagd hebben naar een alternatief op gas.
We hadden wel een idee, hebben even gerekend en kwamen tot de conclusie dat het waarschijnlijk wel zin heeft. Een nieuwe auto, voor de maandkosten van nu. Met een gastank, en airco, en een tikkie zwaardere motor, en weer helemaal spiksplinternieuw. Zaterdag gingen we nog even kijken welke kleur het mooist is op de auto in het eggie. Dat is toch net even anders dan in de folder of op internet.
We zijn er uit, en we zijn meteen maar aan het bestellen geslagen. We rijden dus over een paar weken in een nieuw auto. Dat was nog niet echt de bedoeling, maar het gebeurt toch. We hebben geld om een aanbetaling te doen, en we besparen zo enorm veel op benzine dat het een goede keus is. Bovendien is de wegenbelasting tegenwoordig ook niet meer onbetaalbaar. Er zit een flinke milieupremie op gas. 
Het voelt wel onwerkelijk, raar, nieuw. Zomaar even een nieuwe auto. Het voelt ook volwassener dan ik soms wil zijn. Maar daar ontkom je net zomin aan als aan grijs haar. Misschien dat ik daarom ook een grijze auto wou? 
