Strand

Een dagje uit, wanneer hebben wij dat voor het laatst gedaan? Nou ja, we gaan eigenlijk wel vaak dagjes uit. Op de fiets, wandelen, in de buurt naar iets leuks. Maar gisteren zijn we echt een dag uit geweest, met toeters en bellen en eten buiten de deur.

Eerst naar het museum, het Scheringa museum voor realisme. De naam klinkt nergens naar, de oude naam frisiamuseum klinkt mooier. Maar Frisia is niet de meest positieve naam in Nederland, zeker niet Leen Frisia. Dus Scheringa heeft zijn eigen naam maar geleend aan het museum met zijn verzameling.

Die verzameling mag er zijn, en de expositie over Jan Mankes ook. Diezelfde expositie is al eerder in ons eigen provinciaal museum geweest, maar toen zijn we er op de één of andere manier gewoon niet geweest. En nu, ruim 200 kilometer verder weg was het aanleiding voor een uitje.

Het werk van Mankes is bijzonder. De man is niet oud geworden, maar was wel bijzonder productief. Hij was zoekende in zijn stijl, hij experimenteerde veel. Ook al is vrij duidelijk dat het werk zijn werk is; hij was nog geen Mondriaan of Appel in zijn ontwikkeling. Zijn portretten kenmerken zich doordat ze zover realistisch zijn dat het bijna karikaturen worden. Zijn landschappen zijn bijna naïef, met bomen in weer een heel eigen stijl. Zijn stillevens zijn zo ton-sûr-ton dat ze bijna vlak zijn. In zijn latere werk is duidelijk het contrast terug, en overheerst het soms. En dan ook gaat hij dieren schilderen, en dat blijkt zijn forte. De geiten die veel mensen kennen, maar ook vogels en muizen bijvoorbeeld.

Na het museum zijn we naar het strand gereden en hebben we genoten van de zon, de wind, de schelpen en de mensen. Het was heerlijk, zo rustig en vreedzaam. Er kwam van alles langsvaren, de kinderen hadden plezier en er was ruimte genoeg voor iedereen. Het enige nadeel van deze woonplaats is dat hij te ver van de zee afligt.

De Hondsbossche en Pettemer Zeewering was vlakbij, dus daar zijn we ook nog maar even een kijkje bovenop gaan nemen. Het zal zijn nut wel hebben, maar ik vind de vogelplassen die erachter liggen het enige mooie stukje polder. Als we die zeewering nou eens weg kunnen halen, wordt het dan weer duin met waddengebied en veel vogels? Zou de vloed op Sint Elisabeth dan weer alles overstromen. Van mij mag het, alleen dan zonder storm. Ook al is het landschap nog zo lelijk, niemand verdient de doodstraf voor zo'n ontwerp.