vrijdag, augustus 10, 2007

Ravissant

Soms gebruik ik een woordenboek. Gewoon omdat ik wel eens wil weten hoe de betekenis van een woord op papier staat. Of ik het juist gebruikt heb bijvoorbeeld. Soms wil ik weten of ik iets goed gehoord heb.

Mensen zeggen helemaal niet wat ze bedoelen. En mensen bedoelen helemaal niet wat ze zeggen. Veel wordt indirect gezegd, en dan moet je maar begrijpen waar het over gaat. "Lekker, zo'n pilsje" is een manier van indirect taalgebruik die we allemaal wel kennen. En makkelijk te negeren. Dat de spreker ook een pilsje wil is duidelijk. Maar hij durft er niet om te vragen. Of hij weet niet of er een over is. Of hij weet niet of hij tot de genodigden behoort. Het kan dus heel beleefd zijn.

Maar vaak is het onbeleefd. Zeker als spreker en hoorder elkaar niet kennen. De taal is zo gevoelig dat 20 kilometer verderop dezelfde zin al beledigend kan zijn. Waar de vraag om het pilsje bescheiden bedoeld kan zijn, wordt hij dan juist opgevat als onbeleefd. Indirect vragen wordt niet overal op prijs gesteld.

Zeker als spreker en hoorder in de moderne tijd schrijver en lezer zijn wil het nog wel eens mis gaan. In chatrooms, op Messenger en op fora gaat het regelmatig mis. Vooral de energieke goedbedoelende bemoeial zal vaak horen dat hij of zij een onbeschofte pummel is. En zo is het niet bedoeld, maar zo komt het wel over. En zo is het ook vaak.

Taal wordt bij interactie geremd of aangemoedigd. De bemoeial zal vaak tegen een beleefde muur van ontwijkende antwoorden oplopen. Of tegen ruggen en schouders. Maar op internet heeft hij/zij geen weerwoord en geen klankbeeld, dus blijft het geratel doorgaan.

We kennen het verschijnsel eigenlijk al langer. De beginnende nieuwsvrouw en nieuwsman wil er nog wel eens last van hebben. Gelukkig staat het journaal niet toe dat reportages ellenlang worden, maar we kennen allemaal de reporter die zichzelf te graag hoort praten.

Vandaag was er een item over de beurs. Die maakt een vrije val nu. En dat terwijl er een aantal aantrekkelijke dames op bezoek waren. Dames die met succes lingerie verkopen.

"Ravissante lingerie" zei de verslaggever. Misschien wil iemand hem eens uitleggen dat dat woord niet in het journaal thuishoort? En bovendien word ik er helemaal geïndigneerd van.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Laat hier uw bericht achter, maar hou het vrolijk.