De BBB

Vanochtend zag ik vanuit de trein geen reeën. Je kunt ook niet elke dag geluk hebben. De roofvogel die ik elke dag bewonder is een buizerd, en hij zat dit keer dichtbij de trein, in een dode boom. Lekker in de ochtendzon.

Wel zag ik in de flarden mist daaronder heel veel paarden. Elke ochtend groet ik even de ezel in het stadsweitje, maar nu liepen er vlakbij ook 12 friese paardjes. Die zijn mooi zwart, echte trekpaarden voor de mooie koets. Vroeger was het ras groter, omdat ze toen meer voor het werk nodig waren. Tegenwoordig wordt o.a. de gouden koets door friezen voortgetrokken.

Net voorbij het eerste station van de boemel zag ik weer paarden, een wei vol. Deze kleine paarden renden op volle vaart en dat gaat snel. Het waren kleine paarden, dus officieel pony’s. De kleur was te effen, anders had ik gedacht dat het Palomino’s konden zijn. In ieder geval denk ik dat het Amerikaanse paarden voor de rodeo zijn. Nou is de rodeo in dit land wel paardvriendelijk; hier worden geen ballen afgebonden of iets soortgelijk gruwelijks. Ik heb wel eens een show gezien, en die bestond voornamelijk uit het zo snel mogelijk aandraven en dan zo hard mogelijk remmen. Hele emmers zand vlogen daarbij door de lucht. Ook kunstjes doen ze met die kleine paardjes, zoals liggen en weer opstaan. Als je erg goed bent kun je meedoen in de film.

Vanmiddag was het uitzicht niet zo de moeite waard, maar wel de 3 vrolijke studenten die vlakbij gingen zitten. Ze kletsten vrolijk over hun stage op een kinderdagverblijf. Aanstekelijk waren vooral de verhalen over verzinsels van de kinderen. En de herinnering die dat opriep aan hun eigen jeugd.

Zo vertelde één meisje dat haar moeder alle abonnementen op naam van haar zus bestelde. Vooral het lidmaatschap van het Wereld Natuur Fonds had op haar naam gemoeten. Ze was nog altijd lid, en had nu recht op een leuke actie. Maar ja, die vlieger ging niet op door de domme fout van moeders.

Haar overbuurvrouw had het over de clubjes van vroeger. Het rekenclubje van haar zus, waar uitsluitend zij lid van mocht worden. Het speelclubje van alle buurtkinderen, waar zij te jong voor was, maar stiekem deed ze toch mee. Toen ze zeven was ging dat een keer mis. De speurtocht was net even te moeilijk voor haar, dus ze was wat achtergebleven. Gelukkig had ze ergens aangebeld en kon moeders haar ophalen. Maar het was wel ver van huis.

Helemaal hilarisch vond ik het verhaal van de BBB. De Bruine Beren Bescherming. Behalve één studente en haar zus mochten daar alleen pluchen knuffels lid van worden. Eens per jaar, in de zomer was dan de clubdag in de tuin. En ook eenmaal per jaar was er de wedstrijd logo ontwerpen. Omdat alleen haar zus en de beren lid waren won haar zus elk jaar die wedstrijd. Tja, personeel is natuurlijk uitgesloten van deelname.

Met een dikke glimlach belandde ik in de trein na de overstap, ook al moest ik me haasten en was er haast geen zitplaats te vinden. Ik wil ook lid worden van de BBB. Of ik richt er zelf ook één op.