Geld

Als er een soort telefoontjes is wat ik goed af kan kappen, dan is het wel het verkooppraatje over geld. Hypotheken, leningen, sparen, beleggen. Ik probeer netjes te blijven tegen de verkoopstudent, maar het praatje wil ik niet horen.

Sinds ik vorig jaar op zoek geweest ben naar een huis, en werkelijk een huis gekocht heb ben ik noodgedwongen op de hoogte van geld. Het stinkt. Het is echt een noodzakelijk kwaad in deze samenleving.

Morgen komt er iemand langs om te praten over geld. Ik zit me nu al voor te nemen om hem niet bij voorbaat te veroordelen. Per 1 november heb ik mijn hypotheek een jaar, dus dan kan ik naar een andere, wellicht goedkopere levensverzekering. Ik kan wel volgen wat de adviseur vertelt, waar zijn belang ligt en het mijne en dat het goed samen kan gaan. Maar van het intensieve bezigzijn met zaken die me niet aanstaan krijg ik altijd hoofdpijn. Misschien moet ik een half uur vantevoren maar een pijnstiller slikken.

Gat in de markt: hypotheekpijnpoeder.