Klimmen naar de Hohenstein.

We zijn even 1 nacht weggeweest in de herfstvakantie, dat is zo ongeveer traditie. Dit keer naar Zersen en de Hohenstein, in het Weserbergland. Dat is net even verder dan het Teutoburgerwoud, maar nog goed te doen in 1 rit en prachtig. Het was zeer geslaagd: de wandeling vanuit het beekdal naar 330 meter hoogte (spierpijn!) en het eten in Beierse stijl, omdat het natuurlijk ook net Oktoberfest is. Benieuwd waar we de volgende herfstvakantie weer gaan wandelen. Want dan zijn we de spierpijn al lang weer vergeten. 

De Hohenstein vanaf de grond, 8,5kilometer rondwandelen is niet zo lang, maar 330 meter klimmen in de eerste kilomter, dat zijn onze vlakkelandsspieren niet gewend.

Close-up van de rotsen.

De uitblik van bovenaf (klik voor groter beeld)

Klein springzaad, dat zie je in Nederland niet zoveel.

Een pad op de berg, het hoogteverschil is net goed te zien.

Deze Merianborstel kwamen we onderweg tegen.

Gelukkig had een deel van het pad trappen, maar ze waren wel aardig verschoven en alle treden hadden verschillende hoogtes. Nog zwaar genoeg dus.

Nogmaals het bovenaanzicht en dan nog niet eens vanaf het randje.

In het dal boven de Weser vlogen zweefvliegtuigen.

Mooi bordje met uitleg.

Nog maar een keer een kloof langs de steile wand. Even verderop stond ook een grafsteen van een meisje van 12 wat er verongelukt is in 1956.

Gewimperde aardster  stond samen met 

dit gestreepte nestzwammetje onder een boom waarop 

deze prachtige pruikzwam zat. Die hebben we nog niet eerder gezien denken we.

Een polletje jonge stuifzwammen, waarschijnlijk parelstuifzam, waar al lekker van gegeten wordt.

Geschubde inktzwam, 1 alleen en later

3 bij elkaar.

We twijfelden even of dit een mycena was of toch een inktzam, maar de zwarte sporen die her en der zichtbaar zijn maken het duidelijk. Dit is een groepje glimmerinktzwam (en dan zijn er nog weer ondersoorten, maar wij dragen geen microscoop mee op onze wandelingen ;-)

Vermiljoenzwam, ook redelijk zeldzaam. Een paar jaar geleden volop gezien na snoei op 1 plaats, verder nooit.

De boswachter liep zijn hond uit te laten. Hij verzekerde ons dat zijn auto net gewassen was.

En als toetje Spechtinktzwam in diverse stadia, in de sloot naast het parkeerterrein. Zo mooi, onmiskenbaar en nog nooit eerder gezien.