Boudewijn

Gisteravond lekker naar de Oosterpoort geweest en erg genoten van een concert van Boudewijn de Groot. Het concert begon met liedjes die ouder zijn dan ondergetekende, vervolgde met nieuw werk en eindigde met een toegift van gouden ouwe meezingers. Heerlijk, en elke afdeling even knap. Vooral indrukwekkend vond ik dat Boudewijn begon met een gitaar, een microfoon en verder niks, en toch onmiddelijk de stemming neer wist te zetten. Als het echt moet kan hij er nog een hele avond mee vullen merk je dan.

De tour heet wilde jaren en is erg leuk. Het plezier straalt van de muzikanten af en ze spelen veel en goed. Met name Ernst Jansz valt op natuurlijk, hij is duidelijk de aanvoerder van de rest. Maar ook het virtuose vioolspel en de manier waarop men elkaar aanmoedigt om lekker te improviseren vond ik leuk. De avond wordt gemoedelijk aan elkaar gepraat door Boudewijn, hij is een echte troubadour. Niet alleen een heel erg mooie stem, die nog niets aan kracht ingeboet heeft. Maar ook een feiloze, sprankelende manier van vertellen waarin hij zelfs het leed uit eigen kindertijd nog lichtvoetig kan verwoorden.

Na de pauze volgt een blokje nieuw werk waarin Klein Indie en het verhaal rond zijn geboorte centraal staan. Zijn moeder die overlijdt voor hij haar kan herkennen, de kampen in Indië, de afstandelijke vader. Het is alsof er geen overdreven pijn meer is, hooguit een klein verlangen naar hoe het ook had kunnen zijn. En het solonummer van Ernst Jansz past daar naadloos in. En dan de toegave met lekkere gouden ouwe meezingers. Het is heel wat als je een zaal in Groningen kunt laten staan, meeklappen, meezingen en vooral meedansen. Niet alleen met Malle Babbe overigens, al merkte je wel dat dat een goede gangmaker was voor de feestvierders.

Het publiek viel ook op. Niet alleen grijze zestigers, al was die groep goed vertegenwoordigd. Maar ook dertigers en zelfs aangenaam veel studenten. Wel intelligent gemiddeld, duidelijk een stapje voorbij Vader Abraham. Een overlap met Guus Meeuwis, maar ook een duidelijke overlap met liefhebbers van klassieke muziek. Wat is er immers klassieker dan een echte troubadour? Ik ben geen fan, zoeen die alle teksten moeiteloos meezingt. Dat beperkt zich tot het liedje vlinder, wat ik als tiener zo mooi vond. Maar een volgend concert zou ik zeker weer bezoeken.