Geen spannende gebeurtenis

Wel buikgriep. Al dagen had ik hoofdpijn, een beetje onverklaarbaar als migraine. Ik kon namelijk wel licht en beeldscherm verdragen en dat is niet helemaal normaal bij migraine. Dus ik slikte af en toe een pijnstiller en probeerde vroeg naar bed te gaan en hoopte dat het over zou gaan. Ik schreef het eerlijk gezegd toe aan winterdip, en zo gek is zo’n dip niet eind januari/begin februari. Maar vrijdag bleek het buikgriep te zijn. Ik ben helemaal leeg nu en het is nog niet over. En ik vrees dat ik Johan ook nog aangestoken heb.

Maar goed, dat weerhoudt me er niet van om een paar foto’s te maken. Weer van Yoda die geniet van het feit dat er minder sneeuw ligt. Sneeuw is erg leuk en je kunt er erg leuk mee spelen. Maar zonder sneeuw kun je over schuttingen lopen en op stap in tuinen van de buren. Met je broer of met je papa of met allebei. Hij is lekker sociaal en kan goed opschieten met alle katten die in de buurt buiten zijn. Zelfs met de katten die standaard altijd ruzie maken of die standaard altijd alle andere katten mijden. Maar ik vind de foto’s niet goed gelukt, dus ik plaats ze hier niet.

Ik ben ook niet toegekomen aan het blogje over Top Gear. Nog niet de foto’s zijn er nog en meer dan van horen zeggen vertellen kan ik niet. Behalve over het tv programma dan. Het zit nog in mijn hoofd en het komt nog wel. Voor de zekerheid zal ik vast een titel aanmaken, dan vergeet ik het helemaal niet meer.

Ik ben gelukkig nog wel vorige week aan wandelen toegekomen, een klein rondje bij Anloo. De foto’s staan hier al een week, maar ik vind de kwaliteit van het filmpje niet geweldig. Helaas ben ik even kwijt hoe je een diavoorstelling maakt, dus tot die tijd blijft het filmpje staan.

Maar vandaag of gisteren was wandelen niet echt een optie. Ik heb geen draagbaar toilet bij me en dus gaat het niet. Ik was al blij dat ik naar de winkel kon om kattenvoer te halen en eten voor onszelf. Kattenvoer hebben we wel nodig nu, ze eten veel. En dan komt broer Drop ook nog eens elke dag langs, dus die eet ook nog een bakje mee. Groot voordeel is dat Drop alles lust, terwijl onze oude tante Tari erg kieskeurig is. Vandaar ook de tocht voor speciaal kattenvoer voor een redelijke prijs. Ze lust het merk blik niet meer waar ze wekenlang dol op was. Gewoon laten staan is de beste optie, over een week of 4 is het weer zalig natuurlijk.

En als je je niet lekker voelt is een pan erwtensoep geen logische maaltijd. Maar wel lekker en zelf gemaakt. Niet helemaal zoals het hoort trouwens, zonder spliterwten. Die heb ik ook wel in huis, maar ik had nog diepvrieserwten over van gisteren. Samen met een pakje erwtensoepgroenten uit de vriezer, wat spekblokjes en rul gebraden gehakt gaf dat een heerlijk soepje. En Johan lust dan wel geen snert, maar hij is er sinds deze winter achter dat hij het soms wel lust. Deze in ieder geval wel, de zelfgemaakte. Niet helemaal gepureerd, een heel klein beetje met de staafmixer. En ik vind het heerlijk want ik hou van snert.

En dan is er nog Valentijn over een week. Niet dat we daar druk aan doen, maar meestal schrijven we elkaar wel een kaart of lieve brief. Maar zo lief als de boodschap dit jaar was hij niet vaak. Ik had het gehad over een voederplank voor de vogels, omdat we alleen voer op de grond hebben en wat bollen aan een draad. Maar een veilige plek voor mussen en andere zittende vogeltjes hadden we eigenlijk niet. Maar zo'n plank op een paal staat hier gewoon niet goed, dus ik wou een plank aan de muur of aan de schutting. Dus vrijdag kwam hij uit zijn werk en had hij er 1 zelfgemaakt. Voor mij voor Valentijn. Maar iets eerder gegeven omdat het nog gaat vriezen en de vogeltjes hebben er nu behoefte aan. De mussen kunnen nu veilig en droog eten en de sneeuw schuift keurig van het dakje af. Zo lief. Maar dat is hij ook. Nu nog verzinnen wat hij krijgt dit jaar ;-)