4 jaar getrouwd

Gelukkig hebben we hele mooie foto’s van onze vakantie. Daar zijn we de laatste dagen druk mee bezig geweest. Er is een album besteld met een mooie samenvatting en verklarende teksten. Wie weet wat je je herinnert over 20 jaar. Niet dat dit zo’n doodnormale vakantie was, maar toch, je vergeet dingen. Als ik terug denk aan onze eerste vakantie samen, 6 jaar geleden, dan heb ik ook dingen vergeten. Maar niet veel, dat moet ik toegeven. Twee weken onder de Griekse zon, met wandelingen en een gehuurde auto en heel veel ontspanning en een heerlijk appartement met zwembad. Dat was een mooie vakantie.

Namibië is alweer onze 7^e vakantie samen. Korfoe, Cyprus, Egypte, Kreta (huwelijksreis), Lesbos, Bengel en Namibië. Tenminste, dat zijn onze reizen van minimaal een week. Daartussen zitten ook nog weekendjes en midweekjes naar Luxemburg, België en Duitsland. En ontelbare dagjes uit in Nederland natuurlijk. Allemaal mooi, allemaal met hun eigen charme. Maar geen zo ongelofelijk bijzonder als de laatste.

Als je zo met de foto’s bezig bent realiseer je je weer hoeveel geluk je gehad hebt. Een man gevonden op wie ik nog steeds verliefd ben. Van wie ik zoveel hou en waar ik letterlijk alles mee kan delen. De enige geheimpjes die ik voor hem heb zijn verrassingen, zoals cadeautjes voor zijn verjaardag of kleinigheden die ik bij zijn lunch instop. En af en toe krijg ik die ook: een briefje dat klaarligt op je toetsenbord, of een kaartje met een lieve tekst. Zou dat slijten als je elkaar langer kent? We kennen elkaar vandaag 9½ jaar en dit is nog steeds niet aan slijtage onderhevig.

Vandaag hebben we de feestdag gevierd met verse zelfgemaakte frietjes, een biefstuk en een wandeling in het bos. Met heel mooi weer, mooie paddestoelen en veel zon. Dan voel ik me gezegend. Regen op het huwelijk, zegen op het huwelijk luidt een spreekwoord. En zo voel ik het ook echt. Ik ben gelukkig getrouwd. En ik ben gelukkig op vakantie geweest. Ik wil nog wel eens terug, en of dat ooit gaat gebeuren weet ik niet. Maar ik heb dit meegemaakt en vandaag kan ik daar dankbaar voor zijn.

Hazelnoten en paddestoelen

De herfst is eigenlijk wel mijn favoriete seizoen. Dat zeg ik wat aarzelend, want er zijn dingen in de herfst waar ik helemaal niet van hou. Ik hou niet van motregen zoals er vanmorgen viel. Ik hou niet van de temperatuurdaling. Ik hou er helemaal niet van dat het al weer zo vroeg donker is. En ik hou niet van wintertijd en zomertijd en de wisseling.

Maar ik hou wel van de kleuren van de herfst en van de laatste uitbundige bloei van het jaar. Zonder seizoenen zou elk jaar niet zo bijzonder zijn, en de kleuren van de herfst zijn voor mij de mooiste. Ik ben dol op oranje (de kleur, niet de familie of het elftal) en dat is echt een kleur van de herfst. Lampionnen aan de onopvallende physalis in de tuin: oranje. De goudsbloemen die opnieuw bloeien: oranje. Pompoenen en kalebassen: vaak oranje. Veel blad in het bos kleurt, juist: oranje.

Na de regen konden we gelukkig nog even wandelen in het bos. We waren benieuwd of er al tamme kastanjes, hazelnoten en beukennootjes te vinden zijn. Walnoten zou helemaal mooi zijn, maar ik weet geen walnootboom te staan. Nou ja, ik weet er wel een paar, maar die staan bij iemand op het erf. Het is wat vroeg voor beukennootjes, maar ze liggen er al wel. Dat wordt weer rapen, doppen, roosteren, velletjes wrijven en dan smikkelen en smullen. Voor wie te jong is: dat komt uit de fabeltjeskrant.

Voor tamme kastanjes is het nog veel te vroeg, er lagen wel wat bolsters op de grond maar die waren nog niet rijp. Het heeft vrij hard gewaaid en dan komen meestal de loze vruchten wel uit de boom vallen. Kan de boom zijn (haar?) energie mooi gaan gebruiken voor de goede vruchten. En er waren hazelnoten, volop. We wisten een plek waar de hazelaars een dagkampeerterrein omzomen, maar het valt niet zo op dat het hazelaars zijn. Nou, het lag helemaal vol. Het was ook duidelijk dat er nog genoeg aan de struiken zit, dus we kunnen nog wel eens gaan rapen. Als de vandaag geraapte kilo al mooi ligt te drogen hoop ik.

Voordeel van de herfst is ook dat het bos dan vol staat met mooie paddestoelen. Het is koud geweest, het is nat geweest, dus aan de voorwaarden was voldaan. En er stonden al mooie paddestoelen. Nog geen overvloed van 1 soort, nog niet op elke vierkante meter een aantal soorten. Maar wel mooie en lekkere. We hebben cantharellen gevonden (lekker) en peperboleet (ook lekker). Porseleinzwam en stinkzwammen nog in het ei. Heksenboter en veel, heel veel bovisten. En gele ringboleet, gelukkig op een nieuwe plek. We wisten ze elk jaar te vinden op een terrein wat nu door de zandwinning gerooid wordt.

De eerste amanieten zijn zichtbaar, de eerste krulzoom heb ik gezien en er staan al een heleboel soorten russula. Er zijn zoveel soorten paddestoelen, ik ben echt geen expert in alle soorten. En ik merk dat aan het begin van de herfst mijn kennis roestig is. Maar van boleten weet ik wel het nodige, en toch blijft het soms giswerk. Waarschijnlijk hebben we een elzenboleet gezien, maar het kan ook een vermomde koeienboleet zijn.

Aan de kleur kun je het niet helemaal zien, maar sommige kenmerken wijzen op elzenboleet. Zo is de rand van de bovenkant niet lichter (bij koeienboleet wel) en is de steel rossig beige terwijl die bij koeienboleet gelig beige is. Ik hou het dus op elzenboleet, maar om helemaal zeker te zijn moet je sporen meenemen en onder de microscoop bekijken. Maar dat gaat me wat te ver tijdens een ontspannen boswandeling. Hazelnoten rapen is leuk, maar sporen van paddestoelen verzamelen gaat me te ver. Tenzij ik het lekkere eetbare paddestoelen vindt. Dan zou het wel leuk zijn om ze op te kweken. In onze schuur vol lekkere bakjes vol kweek. Maar daarover schrijf ik in een volgend blog.

Drie turven, allemaal tomaten en verjaardag.

Van harte gefeliciteerd met je verjaardag E. en alvast van harte gefeliciteerd met de verjaardag van T. Dat je maar een grote meid mag worden ;-)

Drop blijkt niet alleen een broertje (foto rechts)te hebben, maar ook een zusje (foto links.) Broer lijkt sprekend op drop (en op mama trouwens) maar zusje is prachtig gitzwart. Van top tot teen voorzover we kunnen zien, met mooie groene ogen. Niet dat we zus heel veel zien, ze komt niet in onze tuin. Maar maandagavond zat ze met mama en broertje op het dakje van de schuur van de buren en konden we het hele gezin bewonderen. Drop zat bij ons in de tuin natuurlijk.

Vanmiddag kwamen we thuis en moesten we wat dozen uitladen en in de gang zetten. Opeens schoot er een kat ons huis in via de voordeur. Dat was Drop, die weg kent hij inmiddels ook. Je kunt veel zeggen van de kitten, maar niet dat ie verlegen is. Dat is broertje wel en zusje nog meer, maar Drop......totaal niet dus. Zelfs flinke tikken van Tari doen hem niet veel. Hij kijkt hooguit wat verbaasd en gaat verder met spelen, op onze schoot slapen of om eten bedelen.

In de kas staan prachtige tomaten. Rode kerstomaten doen het al een paar weken goed, daar komt een flinke oogst van. Maar ook de gele peer-kerstomaten en de zwarte tomaten geven lekkere vruchten. De andere tomatensoorten doen het niet zo goed, maar grappig genoeg staat er wel een mooie plant de tuin mooie vruchten te geven. Er was spontaan een plant opgekomen tussen de peulen en die hebben we maar laten staan. Die was toen nog niet groot en stond niet in de weg. Nu is hij wel groot en vormt prachtige trossen mooie rode tomaten. We wisten niet eens wat voor soort tomaat het was, maar gezien het formaat van de vruchten is het gewone tomaat of vleestomaat. Vanavond de eerste vruchten geplukt en morgen gaan we proeven.

Verder hebben we al aubergine en madame jeanet geoogst. Er zit nog meer aan de planten, ze doen het geweldig. De pepers worden geel na het oogsten en zijn geweldig heet. En tadaa, vanavond waren er ook paddestoelen groot genoeg om te oogsten. De eerst shi-take van eigen voedingsbodem. Maandag nog gekeken in de schuur en toen stond er nog niets. Nu waren er drie, waarvan 1 al te ver om nog te oogsten. Die laten we staan om sporen te verzamelen voor een volgende poging, maar de andere 2 liggen nu in de koelkast. Te wachten op consumptie. Morgen...

Niets te melden dan kleine alledaagse dingen dus. Over de rest zwijg ik maar. Ik zou maar tirades gaan houden over hoe slecht mensen kunnen zijn, of hoe je waarheden verkracht door maar een klein deel van die waarheid te vertellen. Maar daarover zwijg ik nog even.