Losse eindjes

Het vorige blog kwam ik niet meer toe aan mijn verslag over ons bezoek aan het stripmuseum. Ik schrijf deze blogjes altijd in Word en ik kwam erachter dat ik al boven de 750 woorden zat. Een goede column heeft een lengte van zo’n 400 tot 500 woorden, daarboven wordt het voor veel mensen onleesbaar. Ik moest dus wel afronden. En het was bovendien tijd om even tv te kijken. Maar goed, het stripmuseum dus. Daar heeft echtgenoot nog een jaar vrijwilligerswerk gedaan en nu werkt er een vriendin. Het is altijd prettig om er te komen, ze hebben een leuke winkel, en ik hou van Groningen.

De openingsspeech werd gehouden door de hoofdredacteur van Zone 5300 en daar weet ik weinig van. Ik ben meer bekend met mainstream strips, maar Beestjes ken ik wel. Dat staat elke dag in de Spits! en dat las ik dagelijks in de trein toen ik nog met het OV naar mijn werk ging. De beestjes zijn met name charmant door hun slechte eigenschappen; kettingroken, zuipen en onbeschoft gedrag zijn ze niet vreemd. De tentoonstelling was aardig, maar wel klein. Het blijft het hele jaar de moeite waard om het stripmuseum te bezoeken, ze bestaan al weer 5 jaar en vieren dat met leuke wisselende exposities.

Verder lijkt het er heel voorzichtig op dat er een eind gekomen is aan de reeks woninginbraken. Vrijdag is er een groep verdachten opgepakt. Dat zegt op zich nog niet genoeg om nu maar nonchalant te worden, maar het voelt wel goed. De inbrekers hadden het echt voorzien op laptops en flat screen TV’s. Ze kwamen altijd overdag binnen, voornamelijk bij bejaarden.

Die wonen er veel in de wijk, en zeker in de straat. Naast 3 blokken rijtjeshuizen staan hier 4 rijtjes speciale bejaardenwoningen, net iets groter dan een aanleunwoning met een leuk tuintje. Maar ook in andere woningen zijn ze op ‘bezoek’ geweest en hebben heel wat schade aangericht. Laten we maar hopen dat deze arrestatie de zaak netjes oplost. Dat is wel een complimentje voor de politie waard.

En dan is er nog het terras in de tuin. Dat ligt er wel aardig in, maar een beetje lukraak. Er zit geen plan achter, en geen ontwerp in. Er is een leuke hoek met grote tegels, maar die liggen maar gewoon in een vierkantje zonder duidelijk begin en eind, en met vol in het zicht een kapotte tegel. Verder is er een hoekje rechthoekige tegels, ter opvulling. En dan zijn er nog 2 soorten rode klinkers die niet echt bij elkaar passen of aansluiten. Hoog tijd om er wat van te maken dus. Na veel meten en passen is het onderstaande ontwerp ontstaan.

Diagonaal, omdat er toch al wat schuin gepland was in de border. De punten langs het huis kunnen mooi opgevuld worden met grint, zodat het teveel aan regenwater uit de dakgoot daar tussendoor kan stromen. Misschien nog een schaduwminnende plant er in, en in de zomer wat Oost-Indische kers voor de kleur. Die komen toch elk jaar spontaan op in de hele tuin, we verzamelen ze langs het terras. Eetbaar en mooi, dat is wat ik het liefst in de moestuin zie.