Lente

Meteorologisch gezien is het vanaf vandaag lente. Dat leerden we vroeger op school niet zo, astronomisch gezien begint de lente rond 21 maart. Dat wordt elk jaar weer heel precies bepaald, dit jaar wordt het lente op 20 maart om 12:44. Dan staat de zon dus het hoogst op de evenaar. De zomer begint als de hoogste stand de kreeftskeerkring raakt, en dat is dit jaar op 21 juni, om 7:45.

Het volgende seizoen is de herfst, als de zon opnieuw het hoogst staat op de evenaar, op 22 september om 23:18. En dan begint de winter als de zon het verst van ons af staat, op de steenbokskeerkring, op 21 december om 18:17. Die steenbokskeerkring heeft voor ons iets magisch dit jaar, die gaan we bezoeken als het goed is. Langs de weg, of eigenlijk piste in de Kalahari staat een groot bord bij de Tropic of the Capricorn. De meeste toeristen stoppen er even, ik hoop dat wij dat ook gaan doen.

Maar vandaag is het eindelijk lente, natuurkundig gezien dan. De zon is bijna bij de evenaar, en is al zo krachtig dat er geen grote koudeperiode meer kan komen. Sneeuw, ijs, ijzel, het is allemaal nog mogelijk, maar niet meer heftig of lang. De bloemen staan in de tuin al te bloeien, en heel voorzichtig vind je ze in de natuur ook al. Volkomen onverwacht zagen we vandaag wilde krokussen. We liepen langs de plaats waar we wilde hyacinthen en bosviooltjes zagen staan vorig jaar, en keken even of er al een voorbode te zien was. En daar stond een keurig groepje paarse voorjaarsbodes. Heerlijk.

Verderop zagen we elzenkatjes bloeien, ook mooi en eigenlijk bloemen. Maar dat het bloesem is kun je uit de vorm niet zo duidelijk opmaken. Het geel van het stuifmeel kleurt de buitenkant, kroonblaadjes kun je eigenlijk niet zien. Toch is het fijn om dat soort voorbodes te zien. De natuur is ook laat dit jaar, tenminste, in vergelijking met alle voorgaande jaren die zo vroeg begonnen. Het was dan ook de strengste winter in 12 jaar. Wel eens mooi, goed tegen insecten, maar ook erg hard voor veel leven.

In ieder geval zagen we vandaag een mooi goudhaantje scharrelen, lekker op zijn stekje in een struik in het Pinetum. Die heeft het tenminste gered. Hij zocht heerlijk de struik af, en hoewel niet zeldzaam, krijg je die vogeltjes niet vaak zo goed in beeld. Ze zijn dan ook niet groot, maar wel indrukwekkend. Negen centimeter groot worden ze, bij een gewicht van 4 tot 7 gram. Dat voel je nauwelijks op je hand, dat is minder dan een theelepel suiker. Maar dat maken ze wel goed door hun gedrag, ze zijn ijdel en durven iedereen aan. Ze heten niet voor niets haantje.