Ik weiger dat woord met een n te schrijven. Er zitten geen padden op 1 piepklein stoeltje, er past er hooguit 1 op. De meeste zijn te klein, dus de n kan mij gestolen worden. Dat wel weer netjes met n. Ik heb sowieso meestal de neiging eerder de e te vergeten dan de n. Een echte noorderling geworden. En altijd al een beetje geweest.
Het was nog mooi weer vandaag, vandaar dat we ondanks zware rugpijn toch nog met de auto richting bos gegaan zijn. Geparkeerd in een berm aan een stil weggetje, niet echt onder bomen. Het is te veel herfst om onder mooie grote bomen te gaan staan; er komen eikels en kastanjes genoeg naar beneden. De gemiddelde hazelaar en beuk kun je wel riskeren dit jaar, beide noten zijn er niet veel. Het schijnt een goed walnotenjaar te zijn, maar walnoten vind je hier in de buurt niet. Ik niet tenminste. En het is een goed platanenjaar, maar dan alleen op de singel. In het bos weet ik ook geen plataan te vinden.
Wel hele mooie paddestoelen. Paddestoelen zijn de bloemen van de herfst. Ze hebben ongeveer dezelfde functie en ze zijn even mooi. Ze geven kleur, hoewel de meeste niet opvallen. Staar een paar minuten naar een tapijt van beukebladeren, en langzamerhand zie je de zwavelzwammen, amethistzwammen, mycena (wij noemen dat filosoofjes) en tig andere zwammen voor je ogen. Ze waren er al, je zag ze alleen nog niet.
Vandaar dat wij in de herfst ook steevast wandelen en niet fietsen. Je gaat op de fiets domweg te snel om al die fijne nuances te zien op de grond. Je bent er ook te ver van af. Om nog maar te zwijgen van de harde wind vandaag. Zelfs lopend ontgaat je veel, dus stilstaan is erg goed voor het vinden van mooie paddestoelen. We weten dat het seizoen begint op naaldhout, maar dat ondertussen de meeste zwammen op loofhout te vinden zijn. Ook eronder, in de laag humus van jaren her is nu veel te vinden. En op stammen, takken en stronken nog het meest.
Je ziet dan snel de hele gewone paddestoelen over het hoofd, ook al zijn ze mooi rood of geel. De bijzondere vondst van vandaag was de stekeltrilzwam. Hij heet ook wel ijszwam en we hadden hem nog nooit bewust gezien. Al dachten we eerst dat het een judasoor was.
Maar de mooiste zwammen zijn misschien wel de russula's, rood, geel, grijs, regenboog. Mooi van vorm, prachtig van kleur, en overal te zien.
Het bos was vredig; er reden niet al teveel fietsers. Ook al was er een route afgezet met strak wit/rood lint, waar af en toe wel iemand gebruik van maakte. Dat lint ging dwars over paden, over de gewone atb-route en over fietspaden. Op 1 geasfalteerd fietspad was het lint al een de kant gelegd; terecht. Het is niet zo dat voor 1 parcours het gebruik van het hele bos geclaimd kan worden. En op een wedstrijd zit niemand te wachten, dat geeft overlast van geluid en afval.
Niet zo lang voor het eind van de wandeling wachtte ons nog een mooie bonus. Op de vijfsprong lagen bolsters van een tamme kastanje. Gelukkig nog een stuk of wat toch wel mooie vruchten, nog door niemand meegenomen. We hebben een handje vol geraapt. Met je schoenen de bolsters openwurmen en dan voorzichtig de dikste kastanje van de 3 eruit peuteren. Heel voorzichtig, de tamme kastanje heeft vreselijke stekels op de bolster. Meestal is de middelste vrucht de dikste, en ook vaak de enige die de moeite waard is. Een enkele keer zitten de 3 vruchten niet op een rijtje, en dan zijn er meer de moeite waard. Maar een bolster zonder 3 vruchten heb ik nog nooit gevonden. Terwijl in de wilde kastanje alle aantallen voorkomen, van 1 tot 3. Maar ook die zijn mooi. En nuttig. Want een gekregen kastanje brengt geluk.
_______________PM.jpg)
Vanmorgen zijn we ouderwets de stad ingeweest. Nou ja stad, officieel wel natuurlijk, maar het voelt als een dorp. De taal op straat klinkt ook dorps, de afstanden zijn dorps, het winkeaanbod is groot dorps. En parkeren is niet eens gratis. Stad dus.
