Ouder

Ik ben nog nooit zo snel aan een leeftijd gewend geweest als aan de veertig jaren die ik nu tel. Niet dat ik me veertig voel. Er kijkt me een vreemde vrouw aan in de spiegel. Ik hoor gewoon vijfentwintig te zijn, en er uit te zien als een jaar of tweeëntwintig. "Jij? Al 25? Nee hoor, zo zie je er helemaaaaaal niet uit.!"

En toch gebruikte ik het woord veertig al een poosje voor het daadwerkelijk zover was. Het grote keerpunt in je leven, zeker als vrouw. Als je nog kindertjes wilt moet je heel snel wezen, maar realistisch is de wens nu niet meer. Als je carrière wilt maken moet je nu je slag slaan. Als je nog een opleiding wilt beginnen dan is nu je kans.

Soms zetten verhalen je aan het denken. Ik ben al lang geïnspireerd door een oude man die eind jaren negentig op de tv was. Hij was nog in de 19e eeuw geboren, als slaaf. Na de afschaffing van de slavernij in de VS, maar in werkelijkheid was hij het kind van een slaaf en dus zelf een slaaf. Hij had gewerkt vanaf het moment dat zijn handjes waardevol waren op de plantage. En dus was hij nooit naar school geweest. En dus had hij niet leren lezen en schrijven.

Na een lang waardevol leven als echtgenoot, vader, grootvader en overgrootvader, met nageslacht op universiteiten en afgestudeerd was hij toch aan de studie gegaan. En op de respectabele leeftijd van 100 jaar had hij zijn basisschooldiploma gehaald. Lezen, schrijven, rekenen en alles met toeters en bellen. Een mens is nooit te oud om te leren.

Deze week was het bericht dat een dame van 94 jaren afgestudeerd was op de universiteit. Ook haar leven was te druk geweest en had teveel eisen gesteld om op jonge leeftijd al klaar te zijn met studeren. En dan pak je het toch gewoon later op?

Mijn leven is raar gelopen. Ik ben in sommige opzichten nogal een laatbloeier. En ik studeer weer. Met mijn 40 jaren ben ik daar nog piepjong voor.