Tast week 10

De steek voor de TAST van deze week is de running stitch oftewel de rijgsteek. Een steek en een techniek die je als allereerste leert en die je ook veelvuldig gebruikt bij het maken van kleding. Ik dacht dat er niets meer te leren viel, maar ik heb er toch echt wel wat bij geleerd. De steken heb ik gemaakt van onder naar boven, beginnend met de witte katoen dus:

Ik heb elke keer heen en weer 1 draadje katoen minder gebruikt, tot ik de laatste toer 1 enkel draadje overhield. Een mooi effect vind ik zelf, al fotografeert het niet denderend. Prachtig voor bijvoorbeeld een goudkleurige ondergaande zon in water. De rode draad daarboven is ook van dik onder naar dun boven, van 4 wat dikkere draadjes katoen naar 1 in dit geval. De platte rijgsteken om de driehoeken op te vullen zijn ook maar 1 draad dik. Daarboven een reeks heel simpele groene rijgsteken met een wit draadje er door. Om en om en rondom de rijgsteek. Leuk, maar ook weer beter met dikke draad. Borduren is voor mij toch redelijk synoniem met dunne zijde en fijn stramien, dus of ik dit ooit ga gebruiken is de vraag. Maar het is wel een mooie techniek voor bijvoorbeeld het versieren van een trui. Een mooie ribbel in een trui ziet er feitelijk net zo uit als een rijgsteek.

De verrassing zat hem voor mij in de rode steek. Boven op de grotere foto, onder op de kleine foto van de achterkant van het werk. Op de grote foto is het nauwelijks waarneembaar dat het een heel regelmatige rijgsteek betreft, maar de achterkant bewijst dat wel. Ik heb een kleine schuine steek genomen, net als bij het eerste rode werk. Maar net als bij het onderste witte werk heb ik het telkens iets laten verspringen. En dan krijg je ruimere openingen tussen de ene schuine steek en kleinere tussen de ander. Met dit prachtige effect tot gevolg, erg mooi als afwerking of rand of los borduursel of invulling. Ik heb eigenlijk nooit aan een rijgsteek gedacht als vulling, omdat het zo saai oogt. Maar dit rode werk is bepaald niet saai.

Netzomin als het oude werkje links, de zonnebrilhoes. Geinspireerd door Japans Kogin wat ik voor het eerst zag op borduurblog. Groot nadeel van een witte achtergrond op een donkere dag is dat het niet mooi fotografeert. In werkelijkheid overheerst de kleur en niet het wit. Maar goed ook, want dit hoesje voor de zonnebril die altijd in de auto ligt zou direct smoezelig zijn. Maar als je het wat voller denkt zie je dat een simpele rijgsteek ook heel sierlijk kan zijn.

For a basic translation into English, click here.