'Het prille voorjaar' is de een beetje misplaatste titel van onze wandeling zondag. Maar het IS nog helemaal geen voorjaar. Alleen astronomisch wel, maar qua weer is het nog helemaal winters. Er viel zelfs sneeuw tijdens onze wandeling van vandaag, waarin we even de route verkenden. De natuur houdt zich nu eenmaal niet aan regeltjes, alles kan zomaar veranderen. En plantjes vind je nog nauwelijks, vogels hoor je nog nauwelijks en genesteld wordt er al helemaal nog niet. Maar toch is er wel wat interessants te vinden. Zoals de sporen van een bever, die lekker heeft zitten eten langs de oevers van de Drentse Aa. Geconditioneerd als wij zijn denken we meteen aan snoei bij het zien van gekapt opschot. Maar als je goed kijkt zie je houtsnippers liggen en tandensporen in het hout.
 |
| Volledig afgeknaagd en weg dit jonge stammetje. Bevers eten niet alleen twijgjes maar knabbelen ook dikke takken op. Of ze nemen de takken mee en eten de bast in alle rust op in hun burcht. |
 |
| Een paar takken zijn op, een wat dikkere is later aan de beurt. |
 |
| Geen zorgen, de boom is sterk genoeg om dit jaar weer nieuwe scheuten te vormen. Die de bever nog VEEL lekkerder vindt! |
 |
| En een dikke stam knaag je alleen om als je hem wilt gebruiken voor je burcht. Maar de bast smaakt overal lekker. |
 |
| En dan vind je een eind verderop stomtoevallig de uiterst zeldzame rode kelkzwam. |
 |
| Je denkt eerst aan een weggegooide schil en hij valt erg op. Al staat hij gelukkig op een bijzonder onopvallende plaats. |
 |
| Je ziet ook zo dat een bever zich hier erg thuis kan voelen. Allerlei soorten oevers, overal lekker eten en toch al stammen in de beek. Fijn dat na de Hunze nu ook deze rivier is ontdekt. |
