Nog nooit heb ik geweten waar ik over 5 jaar zou zijn. Dat kon gewoon niet, met mijn gezondheid. Of ik maakte me er gewoon niet druk over, of ik wist gewoon zeker dat het zo zou veranderen dat ik het toch niet kon voorspellen. Vijf jaar geleden was het 26 juli 2003. Ik had toen net mijn huidige man meegenomen naar de bruiloft van mijn broer. Dat was even wennen voor de familie, dat de jongste zus iemand meebracht. Dat moest wel serieus zijn.
Vijf jaar geleden trok mijn huidige man bij me in, ging ik samenwonen. Ik was druk, heel druk met het inpakken van mijn spullen omdat 'mijn huis' ging veranderen in 'onze flat'. Ik zou een man en een kat erbij krijgen, dus andere meubels, andere indeling, andere vloerbedekking, andere verf. Elke avond als ik thuiskwam van mijn werk zette ik eerst nog even de geschuurde drempels in de
Glitsa, voor ik weer met een project bezig ging. Naar de winkel, verven, inpakken.
Vijf jaar geleden had ik net een ontslagronde overleefd op mijn werk, maar ik wist dat het minder leuk zou gaan worden. Ik kreeg weer een andere functie, weer ander werk, weer een andere baas, weer een andere standplaats. Het veranderde voortdurend, maar ik kon tenminste op de fiets naar het werk.
Vijf jaar geleden was ik net op vakantie geweest naar
Korfoe, mijn eerste kennismaking met Griekenland. Die kennismaking is goed bevallen, ik ben van het land gaan houden. Of ik er zou willen wonen weet ik niet, maar ik droom wel eens van een strandhuis op
Kreta of Lesbos. En ik zou heel tevreden zijn met een eenvoudig boerenbestaan, mits ik
internet tot mijn beschikking heb.....
gni.
Vijf jaar geleden had ik nooit gedacht dat die man van mij toch echt met mij zou willen trouwen. Vijf jaar geleden had ik geen idee dat ik een koopwoning met een grote tuin zou hebben, die nu al weer veel te klein wordt.
Vijf jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik nu alweer 3 banen verder ben, en weer op zoek naar iets nieuws.
Vijf jaar geleden dacht ik dat ik misschien wel een rijbewijs zou kunnen halen. En nu heb ik hem al weer bijna vijf jaar (stiekem ben ik best een beetje trots dat ik m in 1x afrijden gehaald heb)
I
k heb geen flauw idee waar ik over vijf jaar zal zijn, maar ik kan me er ook niet druk over maken. Ik ga eerst mijn lange haar eens laten knippen, halflang met een model en een kleurtje,
denk ik. Ik ga nog even klussen en vakantie vieren, en uitslapen, en wandelen, en tutten en mijn tijd verdoen. Ik ga een maquette maken van het droomhuis wat ik in mijn hoofd heb zitten, of in ieder geval tekeningen. Ik ga nog nagenieten van de documentaire over Frank
Gehry die o.a. het
Guggenheim in
Bilbao ontworpen heeft.
Vijf jaar is een eeuwigheid!
Soms schrijf je stukjes die heel enthousiast begonnen zijn, maar die je even niet af kunt maken. Dan sla je het op, noemt het concept en maakt het later af. Soms begin je dan opnieuw, soms maak je het gewoon af, en soms blijft het staan in de lijst. Dan vind je het heel veel later nog eens, en kijk je met een flauwe glimlach naar wat je toen begon en nooit afgemaakt hebt. Of met een halve traan. In mijn lijstje bij dit weblog staan nog 2 concepten van verhaaltjes die ik ooit nog wel eens opnieuw zal starten en delen. 
